Topic: insan sevdiğiyle sınanır (Read 30 times)
Kripto paralarda sınanıyorum. Tabii kripto paraları tanıdığım için kendimi çok şanslı hissediyorum. Bununla ilgili bir şikayetim yok aslında. Fakat kripto paraları daha erkenden tanımak isterdim. Çünkü çoğunluğa göre geç kalmış biri olduğumu düşünüyorum bu konuda. Gerçi çok aşırı beklentim de yok. 10 dolardan Bitcoin alamadığım için hayıflanmıyorum. Fakat 60 bin dolar bana biraz yüksek geliyor. Marketin bugünlerdeki hali de baya kritik. Geleceğe güvenerek Bitcoin alsam bile paramın yarı yarıya eridiği bir günü görme ihtimalim varmış gibi hissediyorum. Keşke bir tuşta zamanı 4-5 sene sonrasına taşıyabilsem bir anda.
İnsanı en çok yıpratan aile sevgisinden uzak yaşamasıdır hocam aile sevgisini pek az almış birisi olarak yani sorunlu bir ailede bir dönem büyümüş birisi olarak insanın en çok yaralandığı şey anne babasından gereken sevgiyi görmediğini çocuğu olduktan sonra daha net anlamasıdır çocuğum oldu ve ailemi sorgulamaya başladım bunlar nasıl yapıldı biz çocuk değil miydik diye neyse bizim de geçmişimizde belli sorunlar var işte
Sanırım çalıkuşu romanında geçiyormuş bu söz, Reşat Nuri Güntekin romanı...Sağda solda duyardım bu sözü, şimdi aklıma geldi birden...
Kimi vatan sevdalısı olur ama ya sürgün edilir ya hapse girer, çok örneği var, yazmaya gerek yok.
Kimi benim gibi para kovalar
ömrü boyunca parasızlık çeker, kimi de osurgunu satıp paraya para demez 
Kimi "evlaaadımmm" der "anammm" der "sevgilimmm" der en büyük darbeyi onlardan yer ya da sevdiği kişi hayatını kaybeder, müthiş bir travma yaşatır.
Siz neyle intiham oluyorsunuz?
Kimi vatan sevdalısı olur ama ya sürgün edilir ya hapse girer, çok örneği var, yazmaya gerek yok.
Kimi benim gibi para kovalar
ömrü boyunca parasızlık çeker, kimi de osurgunu satıp paraya para demez Kimi "evlaaadımmm" der "anammm" der "sevgilimmm" der en büyük darbeyi onlardan yer ya da sevdiği kişi hayatını kaybeder, müthiş bir travma yaşatır.
Siz neyle intiham oluyorsunuz?
Maddi anlamda hep orta direk ve civarıydık ailece hocam, özellikle 90 lar ve 2000 lerin başı itibariyle zor zamanlarımız da oldu ara ara ama şükür kimseye muhtaç olmadık, ben kişisel olarak hiçbir şeye körü körüne veya çok büyük tutkuyla bağlanan biri değilim, hayatım boyunca da sadece 2 adım önümü görebilecek durumdaysam, bir adım atıp bekleyip tekrar adım attım genelde. Bunda sanırım yetiştiğimiz şartların da etkisi var, önce yetinmeyi bilmeyi öğretti hayat galiba bize. İmtihana gelince, tek bir seçenek üzerinden gitmektense, birçok yaşananın birleşerek tek bir sınav haline dönüşme ihtimali bence daha kuvvetli hayatta.
Sanırım çalıkuşu romanında geçiyormuş bu söz, Reşat Nuri Güntekin romanı...Sağda solda duyardım bu sözü, şimdi aklıma geldi birden...
Kimi vatan sevdalısı olur ama ya sürgün edilir ya hapse girer, çok örneği var, yazmaya gerek yok.
Kimi benim gibi para kovalar ömrü boyunca parasızlık çeker, kimi de osurgunu satıp paraya para demez
Kimi "evlaaadımmm" der "anammm" der "sevgilimmm" der en büyük darbeyi onlardan yer ya da sevdiği kişi hayatını kaybeder, müthiş bir travma yaşatır.
Siz neyle intiham oluyorsunuz?
Kimi vatan sevdalısı olur ama ya sürgün edilir ya hapse girer, çok örneği var, yazmaya gerek yok.
Kimi benim gibi para kovalar
ömrü boyunca parasızlık çeker, kimi de osurgunu satıp paraya para demez Kimi "evlaaadımmm" der "anammm" der "sevgilimmm" der en büyük darbeyi onlardan yer ya da sevdiği kişi hayatını kaybeder, müthiş bir travma yaşatır.
Siz neyle intiham oluyorsunuz?
Jump to: