Topic: Bilimsel Veriler Üzerinden, Neden Türkiye'de Yaşanmamalı? (Read 129 times)

Cok guzel bı konu aslında tamda bu sebeplerden dolayı yasanmalı sen kacarsan ben kacarsam o kacarsa nasıl cıkar bu ulke duzluge kacmak kolay olan zor olan kacmamak savasmak ıyı bı yerlere gelmek ornegın kore savası sonrası guney kore yada konusu acılan hırosıma nagazakı sonrası japonya olabılmek

ah be dostum bilimsel verilere gerek bile yok ki:))
ben hiç türkiye'yi özlememiştim ama sadece ailemi özlediğimi söyleyebilirim. bir de tatil amacıyla ülkeden kaçma bahanesi idi türkiye benim için. zoraki olarak ülkeye döndükten sonra tekrardan buraya alışmak biraz zaman aldı. sonuçta her şey değişmişti. maddi olarak da sarsılınca bildiğiniz mala döndüm. şu an kazandığım paramın 7-8 katını teklif ediyorlar dönmem için ama tekrardan bir maceraya girmek istemiyorum.

kendi adıma konuşayım: MUTSUZ VE YORGUNUM

sabah akşam televizyonda siyaset, her yerde siyaset insanı yoruyor. yukarıda maddi olarak sarsılmama bir örnek vereyim. ben yurtdışındayken kumar, alkol ve kıza çılgınlar gibi para harcardım. şimdi o paranın yüzde onunu bile harcayamam. yoruldum lan. 5 senede 40 yaş yaşlandım resmen.

keşke konuyu anket ile zenginleştirebilsek ve sonuçlar üzerinden de bilimsel bir veri elde edebilsek...

türkiye'nin ya da herhangi bir ülkenin, geçmişinin ve yakın tarihinin kaotik olması, geleceğinin de kaotik olacağı sonucunu zorunlu kılmaz. ayrıca OP'nin yurt dışı tercihini güçlendiren bazı gerekçeleri belirtmem nedeniyle daha önceden vatan hayyyini ilan edilmişliğim de var :)

bizde gelene git, gidene dön denmez. iyi yolculuklar dilerim.

İnsan her şeye rağmen sanırım doğduğu ve gençlik yıllarını geçirdiği yerden kopamıyor. Şehir değiştirmek belki biraz daha kolayken, ülke değiştirmek bana hep çok zor gelmiştir. Yakın ya da uzak ülkelere gidip yerleşen akrabalarımdan hep duyarım; "memleketin tadı bir başka" derler!

Eğer ki çocukken -henüz neyin ne olduğunu bilmediğimiz dönemlerde- ülke değiştirdiysek, o ülkenin düzenine ve kültürene adapte olmak çok kolaydır. Ama orta yaş ve sonrasında oldukça zor -hatta imkansız- hale gelebilir adaptasyon! Bizden çok daha kötü durumda olan pek çok ülke de var. Oradaki insanlar da belki maddi belki de manevi nedenlerle ülke değiştirmeye sıcak bakamıyorlar. Başarabilenler de vardır elbette.

Ben en çok da 90'lı yıllardaki Türkiye'yi özlüyorum. O zamanlar her şey daha güzeldi... Ben duygusal verilere baktım sanırım!

Bu küreselleşme olayı sadece birkaç milyon insan göçü için geçerli. Ulkeler kalifiye olmani istiyor ki zaten kalifiye olduğunda Türkiye’de de ‘şu anki’ durumda iyi şartlarda yaşayabiliyorsun. İstanbul’un bazi kesimleri, Ege, Akdeniz, bazı karadeniz şehirleri hala fena değil. Gelecekte bugünleri de ararsak gideceğim yer maksimum Doğu Avrupa olur. Kendimi ‘Balkanlara’ ait hissediyorum desem daha doğru olur. Ben şahsen her ülkenin kültürüne adapte olamam, olmak da istemem zaten. Kendi kültürümden memnunum, sadece yozlaşmasından rahatsizim.

Ülkeye özlem bitmez, ana dil konuşmak kesinlikle farklı bir olay. Gider yaşarsin, adapte olursun ama aynı olmaz. Ayni olmasi için tek başina gitmen lazim ki çevreni, aileni orada kurasin.. Anca öyle olur. Burada bireysel olmanin buyuk önemi var. Yoksa anılar ve özlemle boğulursun. Ama doğu avrupa diyorum kendim için niye? yakin çünkü.. arada uğrarim mantiği var arka planda.. dayimlar kanada’ya goctu 2 sene once yanlis hatirlamiyorsam 14-18 saat ucak yolculugu var. 2 senedir gelmediler, adapte de oldular. iyi de oldu onlar için ama benim tercihim yakin ülkeler olur. atlar ucaga türkiye’ye tatile gelirim almancilar gibi

makedonya’ya tatile gitmiştim, yanlis hatirlamiyorsam 1 saat 20 dakika surmustu uçak.. bu tür bi mesafe iyidir. atlar uçağa arada gelirsin. ülkenin sefasini cekersin, cefasini cekmezsin. ama kanada falan 14-18 saat (aktarmali vs degisiyor), olmaz abi. bakalim, hayirlisi.

---

sen ne yaptin bu arada? egitim sonrasi vb. gidiş yaptiysan aşamalari yazarsan seviniriz.

Bir zorunluluk olarak bakılmaması gerekir. İşim gereği defalarca yurtdışına çıkıp, uzun süreler bazı ülkelerde kalmak durumundaydım.
Halen de ara ara bunu yapmak durumunda kalıyoruz. Ama her defasında ilk 10 gün çekilir oluyor. Sonrasında işler hiç de iyiye gitmiyor. Zorunluluk olarak baktığım içinde öyle olabilir ama bir yerden sonra bunaltıcı olabiliyor. Sadece özlem duygusu falan da değil. Kültürel farklılıklar da insanı çok yoruyor.

En basitinden bizlerde bir yolda karşıya geçmek için yer gözetilmez önüne gelen yerden geçilir. Aynı şeyi Avrupa'nın herhangi bir yerinde yaptığınızda ise çok büyük tepki çekebilirsiniz.

Oradaki videoyu izledim sanırım gayrisafi milli hasıla üzerinden yapılan bir hesaplama doğru anladıysam ve sürekli gerideyiz Kıbrıs’ın bile 30. Olduğu sıralamada bizim 80 lerde olmamız çok kötü ayrıca 80 darbesi ile beraber inanılmaz bir düşüş yaşanmış onu farkettim bir anda 15/20 sıra gerilemişiz yine de ülkem güzel ülkem biz değiştiremezsek kaçarsak daha da kötü olur elimizden geleni yapmalıyız çaycı en iyi çaycı olmaya uğraşırsa ülke ileriye gider artı liyakat şart

İnsan kendi ülkesinde doğduğu büyüdüğü yerden uzakta yaşayınca bile hasret çekiyor. Hele ki yurt dışında yaşayan kişiler elbette kendi ülkesini özler. Baktığın zaman bizim ülkede yaşamak buysa yaşayıp gidiyoruz ama imkanım olsa bende özellikle İskandinav ülkelerinde yaşamak isterdim ama öyle bir imkan yok.

https://yesilkartforum.com/forum/topic/1696/kultur-soku/

Kültür Şoku kavramı bu durumu ifade ediyor. Uzun yıllar yaşayıp adapte ve asimile olduktan sonra, arada gelen nostaljik hisler dışında çoğu insan geldiği ülkeyi (Türkiye'yi) aramıyor bile, hatta uzun bir aradan sonra Türkiye'ye gelenler, Türkiye'yi kendine yabancı görmeye başlıyor, kültürünü garipsiyor. Mere exposure effect, yani maruz kalma etkisi sayesinde uzun vadede her şey kendiliğinden rayına giriyor zaten. Genelde yurt dışında yapamayıp dönenler duygusal sebeplerden dönüyor. Aile, arkadaşlar, milliyetçilik vs. Ama duygusal değil rasyonel düşünen, evrensel olduğunu hisseden, kendini dünya vatandaşı olarak gören insanlar bir şekilde yeni hayatlarında yaşayıp gidiyorlar. Olay tamamen insanların mantalitesinde, kişiliklerinde ve beklentilerinde. Benim tanıdığım en entelektüel, en vizyoner ve en evrensel insanların HEPSİ yurt dışında ve mutlu mesut yaşayıp gidiyorlar. Küresellik ve internet çağında artık insanların kendilerini doğdukları toprak/kültür üzerinden tanımlayıp, ona bağımlı bir şekilde yaşaması bana mantıklı gelmiyor.

Sorun şu ki; ne onla oluyor, ne onsuz. Ana dilinde konuşmak başka bir olay. Bir de alışmışsın kendi ülkene, kendimi buraya ait hissediyorum her ne kadar durumlar kötüleşiyor olsa da..

Bu ülkenin tarihi krizlerle dolu. Siyasi, ekonomik, askeri ve gündelik krizlerle. Ne dünü bugünden iyiydi, ne de yarını bugünden iyi olacak. Argümanlarımı desteklemek için birkaç veri sunayım:

Öncelikle yukarıda bahsettiğim krizlere dair sadece son 7 yılın bir kesitini sunayım ki durumun vahameti açığa çıksın:

https://twitter.com/kaplanseren/status/1246184443431305217

Dünya Mutluluk Endeksi (Sayfa 27'ye bakabilirsiniz), Türkiye, Libya-Honduras-Kazakistan-Pakistan-Tacikistan ve Karadağ gibi ülkelerin bile gerisinde, tam olarak 79. sırada:

https://s3.amazonaws.com/happiness-report/2019/WHR19.pdf

2019 İnsani gelişme endeksinde ise Türkiye yine çok gerilerde, Brunei'nin, Umman'ın, Arjantin'in, Uruguay'ın, Romanya'nın, Karadağ'ın, Barbados'un, Palau'nun bile gerisinde, tam olarak 59. sırada.

https://www.wikiwand.com/tr/%C4%B0nsani_Geli%C5%9Fme_Endeksi

Yolsuzluk algısı endeksinde Türkiye'nin durumu çok vahim. (Yolsuzluk ve torpilin artık yeni norm haline gelmesiyle bu sonuç şaşırtıcı değil.) 180 ülke arasından, TR, tam 91. sırada. Neredeyse tüm geri kalmış ülkelerden bile geride. Bu haritaya baktığınızda ileri&gerçek demokrasinin olduğu ülkelerdeki yolsuzluğun minimum seviyede olduğunu rahatlıkla görebilirsiniz.

https://www.transparency.org/en/cpi/2019/results/

https://www.wikiwand.com/en/Corruption_Perceptions_Index

TR'nin CDS primi (kabaca borçlunun borcunu ödeyememe riskinin yüksekliği) her zaman yüksekti ama hiç bu kadar yüksek olmamıştı. TR, Kırılgan Beşli'nin daimi üyesi olarak hayal kırıklığına uğratmıyor ve yine bu konuda da zirvelere oynuyor, gelişmiş ülkelerin CDS'si hep 10-100 arası. TR'nin son zamanlarda hep 500+. 700'e yaklaşmışlığımız var. Bu, kabul edilebilir ve normal bir durum değil:



http://www.worldgovernmentbonds.com/sovereign-cds/

Türkiye $ bazındaki ekonomik hacim sıralamasında 19. sıraya geriledi. 2023'te ilk 20'de olacak mı o bile belli değil. Kişi başına düşen 9 bin $ gelir ile, Meksika'dan bile kötü bir durumda:


https://twitter.com/sozcumuratoglu/status/1231833762683654144


Bu son zamanlara has olan bir durum da değil. TR tarihi boyunca hiç gelişmiş ve refah bir ülke olamadı ne yazık ki. Kişi başına düşen gelir ($ bazında) sıralamasında TR hep istikrarlı bir şekilde daha da geriye gidiyor. Şu video acımasız gerçekliği tüm çıplaklığıyla gözler önüne seriyor (1960-2019 yıllarını kapsıyor):

https://www.youtube.com/watch?v=cU2cieRE_Ho

Sadece kişi başına düşen milli gelirle de sınırlı değil, TL de uzun vadede hep dolara karşı değer kaybetme eğiliminde. Alttaki grafikte TL'nin 18 yılda ne kadar değer kaybettiğini görebilirsiniz:



2014'te yazılmış ve hâlâ geçerliliğini koruyan bir yazı:

http://erhanerkut.com/analiz/2023-yilinda-turkiye-ekonomisi-en-buyuk-10-ekonomiden-birisi-olabilir-mi/

Dolayısıyla tüm bu bilgiler ışığında, Türkiye'de kalmak için rasyonel tek bir sebep bile göremiyorum. Vatan, doğduğunuz toprak parçası değil, değer gördüğünüz, ait olduğunuzu hissettiğiniz, seçtiğiniz yerdir bana göre. Ve yine bence; her insan medeni, refah ve gelişmiş bir ülkede yaşama, çocuklarını bu ülkede, güzel bir gelecek düşüyle hayata getirme hakkına sahip. Ne mutlu bu hayalin peşinden koşup ona sahip olabilenlere!