Topic: Çocuklukta yaptığınız ilginç şeyler var mı? (Read 223 times)

Yok hocam ben karadenizliyim Ordu bölgesinden . Burada da bu sekilde deniyor bildigim . Çocukluk güzel şeymiş vesselam yaramazlik yapiyorsun ama hakettigin cezayi veremiyorlar Bütün enerjini eglenmeye harciyorsun ohh .

Hocam çoğu kimse saricari demez. Siz dediğinize göre Akdeniz tarafından ya da göller yoresi civarından olmanız lazım.
Ben bir kere sapan ile evin önünde aydınlatma direğine sapan sıkmıştım. Küçük taşlar attim ama ışığının dış camını çatlattım. Annem ve komşu dede beni karakola vereceğini söyleyince epey korkmuştum.

Narın ne olduğunu bilmeden beyaz narın olmamış olduğunu bilmekte bir hünerdir ben olsam olmuşu bu herhalde deyip atardım ağzıma  siz demek ki iyi kötü narı görmüşsünüz biz de muz alınınca pazardan o gün önemli bir günü kutlardık şimdi çok şükür muzu yeni doğmuş kızıma mamasında verebiliyoruz

Çocukluğumda yaptigimiz yaramazliklari hatirlatti bu başlik bana . Komşu çocuğuyla çubuklarla kertenkele avina ciktiğimiz  zamanlara . Çocuklugum köyde geçtigi icin pek oynayacak birşey bulamiyorduk . Bilyeli araba yapmiştik komşunun çocugunun poposuna çivisi batmişti tetanoz ignesi filan olmuştu. Bende sariciari yuvasini ayçicegi zannedip çomakla kurcalayinca saldirilarina ugramiştim heryerim şismişti. Hey gidi günler .

oldum olası hayvan sevmişimdir, kedi köpek tavuk ördek inek yani küçük bir köy yerinde karşılaşabileceğiniz hangi hayvan varsa çevremizde olduğundan bu sevgimizi şükür ki rahatlıkla da pekiştirebildik yıllarca. ama benim mevzum horozlarlaydı, nerede psikopat, insana saldıran horoz varsa mutlaka salça olurdum, elim kolum hatta birkaç kez yüzüm bile darbe aldı ama hepsinde de kazanan ben oldum, özellikle hint horozları en güçlü horoz ırkı olduğundan onlar özel ilgi alanımdı, büyüdükçe kendim de kümesimde yer vermeye başladım hatta.

bunun dışında bir de mahalle çocuklarıyla kiraz bahçesi baskınımız var ki o felaket. yaklaşık 10 çocuk büyük bir kiraz bahçesine çocuk tabiriyle basmaya gittik, bahçe sahibi normalde izin isteyince izin veren biri ama izinli olduğu zaman tadı çıkmıyor ki birader her neyse bahçeye girdik büyük ağaçlardan birine 3 5 imiz çıktık, diğerleri de yakın ağaçlardaydı, tam yemeye başladık ki köpek sesleri gelmeye başladı bahçe sahibinin sesini duyduk uzaktan, ben aşağıya yakın bir yerlerdeydim çabucak indim ağaçtan ama en yukarıdaki aykut sanırım biraz da aceleyle yaklaşık 7-8 metreden dallara çarparak aşağıya düştü ayağa kaldırdığımızda önce sağ kolunu kaldırdı " anaaaaa kolum kırılmış ya " dedi birden, o esnada onu teselli etmeye çalışıp diğer koluna girelim kaçalım çabasındayken biz bir baktık sol kolu da kırılmış, onu öylece eve getirdik, aykutun abisi erkut günlerce kardeşiyle dalga geçti, yaklaşık 15 gün sonra mahallede top sahamızda top oynuyorduk(bu erkutların odunculuk yaparken kullandıkları bir atı vardı) erkut atla top sahasında hafif tırıs ile gelirken canan teyzelerin çamaşır astıkları teli farkedemedi, bi takıldı hoooop tumab  bi baktık erkutun da artık bir kolu kırık 

yukarıdakiler gibi yüzlerce anımız var, küçük ve samimi bir yerde büyüdüğünüz zaman ve günümüzdeki (çok şükür) imkanların çoğuna da o dönemlerde sahip olmadığımızdan daha sıkı arkadaşlık, dostluk bağlarımız oldu, ama ne yazık ki günümüzde giderek bu hislere daha uzak nesiller yetişmekte olduğunu görüyoruz... 

Benim çocukluğumda Anadoluda geçti. Ozamanlar Muzmuş, Narmış bilmezdik. misafirliğe komşumuz geldi. Bahçesindeki Nar dan bahsetti. Bende nedir bu Nar ya dedim ve o akşam kafaya koydum. O narı bahçeden çalıp tadına bakacaktım. Kopardım ve evden 3 km uzakta o Nar ı açıp baktım. Tabi vaktinden erken olduğundan Nar bem beyaz ve yiyemedim tabiki ve ziyan oldu. İşin kötü yanı ağacın ilk verdiği Nar dı ve herkeste neymiş bu diyordu. Derken bir nardan sebep gerilimler felan oldu. Hiç unutamadığım anılarımdan biridir. HAM NAR!!

Ne var kardeşim adam ekmek bulamamış pasta yemiş bunda ne var ki o raddeye gelmedik mi?

Hakkaten bizde yapardık bunu yemek yerdik, pasta yer çıkardık. Düğün sahipleri farketse bile hoşgörüyle karşılarlardı sanırım o zamanlar. bir dilim pastanı yemiş ne olur amk bunun için şikayet mi edilir birde insanlar en mutlu gününde bile bunu yapıyorlarsa artık ne diyim insanlık dediğimiz olaydan baya uzaklaşıyor bazı kimseler.. Sorgu sırası nasıl geçti, ne sordular acaba saat kaçta girdin kaç dilim pasta yedin neden yedin falan filan. Karakola mı götürülür ya

Şunu eskiden biz de yapardık bebeyken, kimse de şikayet etmezdi. Devir değişmiş demek ki pasta yediği için gözaltına alınmak ne yauw...
https://tr.sputniknews.com/20220303/dugun-salonuna-girip-pasta-yedi-sikayet-edilince-gozaltina-alindi-1054406848.html

Çocukluğum sessiz ve sakin geçti. Bulunduğum semt yaramazlık yapmaya çok müsait değildi. Gençliğimde ve üniversite yıllarımda yaptığım ilginç şeyler var. Hepsi de yaşıma yakışan hareketlerdi. Çocukken yaptığımız yaramazlıklar, gençlik yıllarımızda yaptığımız ilginç şeyler, her şey tadında güzel.

Aslında yaralı parmağa işememek doğru olan bir hareket evet sizin idrarınızda üreik asit var ama üreik asitle beraber bir çok zararlı mikrobiyal etkilere maruz bırakacak şeyler de var. karşıdaki insanın nasıl beslendiğini de bilmiyorsunuz, herhangi birinin idrarı sizin kanınıza temas ettiği zaman kanınıza mikrop bulaştırma ihtimali de var. eskiler bunu yapıyormuş da yenilere yaptırmamak en doğrusu galiba

Çocukluk için düşünürsek de en fazla Playstation için kafelerde sürünür, bayramlarda tüm harçlığı oraya verirdim bunu öğrenen annemden defalarca dayak yedim 

O oyunun ismi "River Raid" sanırım bu oyundan bahsediyorsunuz https://www.youtube.com/watch?v=zYLA_uO-XH0  bu oyunun iki versiyonu vardı 2. versiyonu https://www.youtube.com/watch?v=zUJ9NKgzf8g  hey gidi günler insanı nerelere götürüyor bu ve benzer oyunları bulabilirsem bütün bir konsol olarak almak isterim hatta benim gibi düşünen eski oyun hastaları muhakkak vardır yıllar geçsede bence ilk oyunlar bir efsane.

İşte tam benim kuşak 😂
Ben de atari salonunda oyunun düğmesine sürekli basarak jetonsuz çalıştırıyordum oyunu. Şu su üstünde giden uçak oyunu vardı o oyunu adını hatırlayamadım. Jeton delmeyi telefonda yaptık. Çivi ile epey uğraştık.

Arkadaşlarımdan görerek ipli atari jetonu yapmıştım. Jetonu delmek için birkaç saat çaba harcadım ama sistemi çalıştıramadım. Boşuna uğraştım. Şimdi geçmişe bakınca iyi ki çalışmamış diyorum. Utanç verici bir anı.

Dikiş falan atıldıydı galiba, tam ortalı değil de biraz uzağından denk gelmiş, ucuz atlatmıştı ama işte düşüncesi bile insanı etkiliyor. Aradan geçmiş 30-35 sene, çocuğu oldu mu bilmiyorum

Abi malafat kısmı sonradan düzeldi mi?
Benim çocukluğumda da bir arkadaş denize yoldan atladi. Düşünce taşağı patladı. Allah'tan denize düşen tasagi bulmuş ve hastaneye koşmuş. Ayni yere dikmişler. Sonradan ne oldu bilmiyorum. Umarım çocuğu olmuştur.

Bi arkadaş okulun bayrak direğine tırmandı, inerken kaymayı tercih etti ama bayrağın ipini doladiklari bir karış çıkıntıya malafatı saplandı

Başka bir arkadaş göle yüz üstü atladı, 20 cm altı kayalık olduğundan göğsü kıpkırmızı oldu
Aynı arkadaş sigarayı kafama bastı, ben de ona bastım. "Lan ben sana sigaranın arkasını basmıştım" diyip kovaladı

Çocukluk arkadaşlarımızla o zamana kadar anca petibör bisküvili yaş pasta gördüğümüzden hiç normal yaş pasta görmediğimizden kumdan yaş pasta gibi birşey yapmıştık. Bir arkadaş kendini aşırı kaptırıp gözünü bir lokma almaya çalışmıştı Biz ne kadar engellesekte bir parça kum yemişti salak

Benim çocuklukta yaptığım en saçma şey ilkokula başladığımda yaşandı. Yaklaşık 1 hafta babamı sürekli olarak okulun etrafında tuttum korktuğum için. Gitme dedim işten izin alıp 1 haftaya yakın okulun orada vakit geçirdi. Ben her çağırdığımda geldi. İkinci hafta ise gelmeyi tamamen bıraktı ama çok korkmuştum. Yine gel demiştim. Artık o saatten sonra bir daha da gelmedi maalesef. Çocuklar rahat olamıyor.

Yaralı parmağa işememek deyimini çocukluğum da yaşadım. 80'li yılların sonlarına doğru tarlada nenem dedem orakla buğday biçerken nenem elini orakla kesmiş. Bende o esnada tarlada idim ve nenem beni çağırdı ve işe dedi. Ben de makineyi çıkardım 😀 ve işedim. 1-2 dk içinde kanal durdu.
Yaralı parmağa işememek deyimini bizzat test ettim.

Bir kere yine nenem yoğurt yaparken beni çağırdı ve süpürge çöpü ile benim makineyi ölçtü. ( Mekineye değdirmedi ama)
Ölçtügü çöpü soğumaya koyacağı yoğurdun içine girebilir attı. Daha kaliteli yoğurt oluyormuş 😀😀😀

Varsa siz de benim gibi ilginç çocukluk hikâyesi paylaşın.