Önce tanımını yapalım;Sürekli olarak bir şeyleri erteleme isteği olarak tanımlayabiliriz dilimizde savsaklama, kaytarma gibi anlamlara çekmekte mümkün.
Bugün böyle bir hastalık olduğunu öğrendim ve istemsizce güldüm. iş hayatına atıldığımdan beri kendimde farkettiğim bir durumdur. İsterse dünyanın işi birikmiş olsun mutlaka kendime o iş dışında kafa dağıtacak bir şey bulur onla uğraşırım. (tıpkı şimdi olduğu gibi) ta ki son ana kadar
ertele erteleyebildiğin kadar. Ama günün sonunda yapmam gereken işi mutlaka bitirmiş olurum. bundan dolayı iş hayatımda bunla ilgili çok problem yaşamadım. Sosyal hayatımda bu durumu çok fazla yaşıyor sayılmam.
Beni gözünde canlandırmak isteyen bu Gif'e bakabilir
Çok daha vahim durumda olan kişiler var elbet işin ilginç tarafı bu erteleme isteği çokta bilinçli yapılan bir durum değildir. Sadece bazı şeylere olan zaaflarınız fazladır.
Örneğin Sabah uyandınız ve arkadaşınızın yanına gitmeye kadar verdiniz ama bir duş almadan dışarı çıkılır mı? tabi ki hayır. hemen duşu aldınız ve gelen rahatlamanın etkisiyle canınız fena halde çay/kahve istedi içmemek olmaz. Bir yandan çay içerken bir yandan da youtube da takılayım dediniz ve videolar bir biri ardına ilerlerken saattin nasıl geçtiğini anlamadınız Neyse içtiniz çayınızı ve yola koyuldunuz derken bir tanıdığınızın dükkanın önünden geçtiğinizi fark ettiniz. Uğramadan olur mu? e olmaz tabi. muhabbet sohbet derken akşam olmuş be kardeşim bu saatten sonra arkadaşın yanına gidilmez. en iyisi yarın gitmek
Peki neden Erteliyoruz?Çünkü kahve içmek muhabbet etmek, bir film izlemek veya bir yazı okumak bize yapacağımız işten daha cazip geliyor.
Beynimizin karar verme mekanizması prefrontal kortekstir. Kendi benliğimizi eşimizi dostumuzu tanımladığı gibi karar verme durumunu da bu bölge sağlamaktadır.
Erteleme isteği içerisinde bulundan insanları duyguları prefrontal korteksi etkileyerek baska kararlar almalarını sağlıyor.
Peki bu durumdan nasıl kurtulacağız?Öncelikle kısa vadeli ve kısa süreli hedefler koymalıyız.
Örneğin her gün 2 saat çalışacağım diyerek kendinize günlük bir limit belirleyebilirsiniz.
Daha az zaman alan Ufak tefek şeyleri yapmak ile başlayabilirsiniz. Ani kararlar vermek gerek.
Örneğin ödemesini yapmaya üşendiğin faturanı hemen öde. veya,
Az kullandığın bir odanın ampulü bozulmuş hemen değiştir. (bunu bugün yapacağım)
Güne başlarken alarmı 10 kere değilde daha az hatta mümkünse hiç ertelemeden kalkmaya çalış.
Yapmanız gereken işleri hepsini bir günde yapılabilecek işler olsada kendi içinde ayırıp sıralayabilirsiniz. Örneğin bugün x raporu hazırlar yarın dosyalama yapar, ertesi gün masamı toplarım gibi.
Cümleten geçmiş olsun...
Bilgisayarı açıyorum çalışayım diye youtubea sarıyorum bir bakıyorum saatler geçmiş. Ve bu aylardır böyle. Yeni yeni yaptığım şeyi fark etmeye başladım ve çözüm olarak yazmaya karar verdim. Kendime ajanda planner tarzı bir şey ayarladım yapılacaklar listesi gibi ufak tiklemeli listeler oluşturdum küçük bir iş de olsa oraya tik atmak için yapayım bari deyip yapıyorum. Ama tamamen kurtulamadım bu huydan bomboş oturmak daimi favorim 
