Bitcoine ilk bulaştığımdan beri fikren cazip geliyor. İnsanlar bu gibi durumlarda sevdikleriyle bu durumu paylaşıyorlar. Gelişip büyüme de bu şekilde oluyor zaten. Bir süre geçtikten sonra ben de aynen böyle davrandım ve yakın çevreme olanları anlattım. Kimse ne olduğunu anlamadı tabi. Sonra dedim ki herkes 100 dolar veriyor ben de bitcoine çevirip saklıyorum. Çocuklarım için de ben birer pay ekledim ve hepsini btc'ye döndüm. Kısa bir süre sonra, şans eseri tabi bitcoin ilk ciddi tepe noktasını yaptı ve 1000 dolarlara geldi. Hemen telefonlar gelmeye başladı tabi. Dedim ki durun daha başlamadık bile. Sonraki birkaç yıl 250 dolar seviyesinde sürünürken aile efradından telefonlar gelmeye devam etti. Ne oldu, yandık, bittik, kül olduk... Yine dedim ki durun daha bir şey olmuyor. Bu sefer de yakın geçmiş. Yine bir rekor geldi. Heyecanlanan aile efradım bu sefer zengin olduğunu düşünüyordu. Hayır dedim daha bir şey yok. Hiç bir şey olmayacak. Hedefimiz belli, 10 yıl sonra bakacağız duruma.
Uzun lafın kısası, bu iş öyle 3 günde kazanacağın, 5 günde kaybedeceğin bir iş değil. Biraz uzun soluklu bakmak gerek. Kısa vadeli getiri beklemek, hele hele bu beklentiyle bir şeyi finanse etmeye çalışmak, uzun vadede pişmanlıktır. Bunu çok net olarak söyleyebilirim.