Topic: Fakru Zaruret İçinde Yaşayanlar (Read 145 times)

Teşekkür ederim @totti67 hocam, elimden geldiğince en basit şekliyle bu karmaşık alanı açmak istedim. Maalesef haklısınız hocam mutsuz yaşayıp, mutsuz yaşlanıp mutsuz bir şekilde ölmemiz isteniyor.


Maalesef hocam bahsettiğiniz işitme cihazı, tekerlekli sandalye, baston, yürüteç, sonda, hasta bezi gibi yaşlı ve engelliler için hayati önem taşıyan malzemeler ülkeye dolar yada euro üstünden geliyor. Kur 3 yılda 5 katına fırladı ama devlet ödediği parayı artırmadığı için yaşlı ve engelliler hayatları için çok önemli olan bu malzemelere erişim zorluğu yaşıyor.

Lisans zamanında derste işlediğimiz bir vakadan örnek vereyim. Bir amca var emekli, bilinç olarak sağlam. Ciddi herhangi bir hastalığı yok. Sadece incontinence (idrar kaçırma) olayı var. Bizim hocalar kaymakamlık ile görüşüyor hasta bezi ayarlanıyor, adam hayatına sağlıklı ve sosyal bir şekilde devam ediyor. Güçlü devletimiz bir gün hasta bezini karşılamayacağını bütçe kısıtlamasına gidildiği söylenerek kesiliyor. Tabi amca hasta bezi olmadığı için dışarı çıkmamaya başlıyor, dışarıda sorun yaşamamak için. Sosyalizasyon, depresyonu depresyon diğer hastalıkları tetikliyor. Amca bir iki ay içinde hastanelik oluyor bir kaç ay hastanede yatıyor ve vefat ediyor. Bu arada hastaneye yatış ve hastanedeki süreçte harcanan ilaç gideri, sağlık harcamaları, oda işgali, sağlık personelinin meşguliyeti, düşünüldüğünde devlet kasasından çok çok daha fazla harcama çıkıyor.

Aslında bakıldığında o ilçedeki kaymakamın yada belediye başkanın makam aracının günlük benzinin 10'da biri bile olmayan para yüzünden çalışıp onlarca yıl ülkeye hizmet etmiş emekli bir insan ölüyor.

Size katılıyorum ayrıca ilave etmem gerekenlerde var. Tıbbi araç gereksinimi olan hastalar için mesela işitme cihazı alacaksınız devletin karşıladığı tutar en ucuz cihaza göre git onu al diyor ama 1-2 senede bozulmadan giderse ne âlâ. Annem için 2016 yılında işitme cihazı aldık o zaman 650-700 lira katkı payı vardı geçen sene cihaz bozulduğu için yenisini almak durumunda kaldık yeni cihaz önceki cihaza göre 3x yapmış ama devlet desteği 900 lira gibi bir şeyde bunun gibi bir çok şey var.

Hocam işte asıl mesele bu. Çalışırken büyük çoğunluğu sadece mevcut hayat gereksinimlerini temin edebilmek için yaşayan toplumlarda, emeklilikteki olası gereksinimler için çok da imkan kaldığı söylenemez. sonrasındaki yetememe duygusu, beraberinde psikolojik bir sürü arızayı getirir. Mutsuz çalışanlarin çoğunlukta olduğu bir toplumun ayrıca mutsuz yaslananlari da çok olmakta, yorumunuz için de ayrıca teşekkür de etmek istiyorum çünkü her yönüyle konuyu aydınlatan noktalara deginmissiniz.

Artık o celladına aşık olmak oluyor hocam. Türkiye’de şu sıralar oldukça popüler olan bir durum bu. Okusun veya okumasın, farklı nemaları olan her kesim baştakilerin yönetimini savunuyor, medya yalakalık yapıyor. İşsizlik şu kadar yerine çalışan bu kadar gibi algılı haberler yapılıyor ki bunu burada da paylaşıyorlar gördük. Artık bir çok sıkıntı ve sorun var. Umarım artık bir uyanış gerçekleşir.

Hocam akademik uzmanlığı yaşlılık ve yaşlanma olan biri olarak söylüyorum, emekli kişinin evi bile olsa bu kişinin çeşitli hastalıkları ve bu hastalıklara bağlı ilaç dışında kullanması gereken yardımcı araç ve gereçler olabilir. Devlet bunların genel olarak yüzde yirmisini karşılar. Yaşlıların vücut dirençleri daha düşük olabilir yeterli ve dengeli beslenmeli. Bu maaş skalasında dengeli ve yeterli beslenemez. Rol değişimleri, vücudundaki değişiklikler, hareket kısıtlılıkları ve akran ölümleri düşünüldüğünde yaşlılıkta depresyon ihtimali yaygındır. Emekli maaş skalasını düşündüğümüzde depresyona girmemesi imkansız. Sağlıklı ve yeterli beslenememe, depresyon ihtimalinin artması ve yaşaması için gerekli araç ve gereçleri alamama gibi faktörleri düşündüğümüzde devlet açıkça emeklilere zaten yaşamayın diyor.

Başına gelen olumsuzluklara ah vah edip, aynı zamanda da sorumlularını el üstünde tutan enteresan bir kitlemiz var. Ve bu durumlarini açıkladıkları argümanları da bir o kadar mantıksız bu kesimin. Şükretmek inançlı bir insan olarak bence büyük bir nimet, ve fakat senin hakkını hukukunu korumakla mükellef mekanizma, seni zor durumda bırakacak şekilde çalışıyorsa ve sen hem bunun farkında olup kızıyor, hem de hala o mekanizmayı savunuyor ve buna sukrediyorsan, Allah'ın insanoğluna bahşettiği et büyük nimet olan düşünebilmeye ihanet ediyorsun demektir.

Rakamlara baktığımda gerçekten komik bir rakam. Açtığınız posttada dediğiniz gibi bu ülkede belli bir kesime laf anlatmak gerçekten çok zor. Şükür diyip duruyorlar. Evet şükredin şükretmeyin demiyoruz fakat göz göre görede bazı şeylere göz yummak ve şükretmek bana göre dini boyutların dışına çıkıyor artık.

Sizin kira işi ne oldu hocam, orta yolu bulamadınız mı ev sahibiyle, taşındığınızı yazdığınız konuyu hatırlıyor gibiyim, umarım tekrar sorunları ortadan kaldırmayı başarmışsınızdır, şu ara ev sahibi kiracı davalarının ardı arkası kesilmiyor deniyor, bunda enflasyonun etkisi çok büyük, bir de %25 dayatması var, ev sahibi de haklı kiracı da ,

Valla hocam ilk bakışta basit bir konu gibi görünse de, biraz etraflıca düşününce 3 milyon rakamını baz aldığımızda aslında büyük bir toplumsal sorun bu mesele. Bu insanların bilemiyoruz ne kadarı kendi evinde oturuyor, yarı yarıya desek kiradaki yarısı için hayat çok çok daha zor olsa gerek. Kendi evinde oturanlar için ise akşam yat sabah kalk olabildiğine basit ve masrafsız yasa felsefesi devreye giriyor olmalı yoksa onların bile herhangi bir konforunun olduğunu düşünmüyorum. Aslında detayları çok olan konu ama neresini cevirsek daha büyük karamsarlik karşımıza çıktığından elim gitmiyor.

850 lira 1250 lira arasında değişen yardım mı, yardımı 2012 yılında çıkardıktan sonra hiç zamlamamislar galiba. 1250 lira ile insanlar ne alacak? Bu arada devletin kendi eliyle 3 milyon emeklimiz açlıktan ölecek şekilde ki insanlar ile aynı şartta demiş oluyor. Gerçekten ülkenin hali içler acısı.

Maalesef memleketin ahvali bu gündemler hocam. gönül isterdi ki güzel şeyleri, unut vaadeden konuları konuşalım paylaşalım ama, maalesef durum bu. Bu arada ben kişisel olarak kendi yağında kavrulan, bircok gereksinimini kendi sağlayabilen biriyim, derdim ülkenin insanları daha müreffeh bir hayat surebilsin, şimdinin bebekleri çocukları gençleri daha aydınlık bir ülkede yasayabilsin, ama günden güne ümidim azalıyor ne yazık ki...

bu aralar okuduklarım
-tahliye taahütnamesi
-icra hukuku
-borçlar hukuku
aq hayattan soğudum yeminlen

Birkaç gün önce okuduğum bir haber, doğruluk payının da yüksek olduğunu varsayarak söylüyorum ki gerçekten çok can sıkıcı.Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışmayı Teşvik Kanununa göre hane içindeki kişi başına düşen gelir asgari ücretin üçte birinden az oldugunda, 2012 yılında yapılan düzenleme ile fakir ve muhtaçlara yapılan desteklerden yararlanma hakkına kavuşuyormus, 7500 lira emekli maaşı olan biri, karısıyla birlikte yaşadıgi şartlarda bu kanun kapsamında 850 lira ile 1250 lira arasında değişen rakamlarda yardımdan faydalanabiliyormus ve ülkemizde bu durumda olan 3 milyon civarı emekli varmış.

Şimdi bu durumla övünen kesim de var ama konumuz onlar değil çünkü onlara laf anlatmak deveye hendek atlatmaktan zor, sosyal devlet tabii ki ihtiyaç sahiplerine yardım etmeli ama asıl konu her alanda güçlü olduğunu iddia eden bir ülkenin, neden bu kadar çok yardıma muhtaç insana sahip olduğu. Ülkelerin gücü itibarla mi ölçülür, yoksa halkının refah seviyesiyle mi?

https://www.sozcu.com.tr/2023/ekonomi/emekli-fakru-zaruret-icinde-yasiyor-7767465/