Topic: Futbolcu Kartı Koleksiyonum (Read 146 times)

mazi gözümde canlandı. 6lı paket halinde kutu içinde satılıyordu vay be ne günlerdi. içinde ise beş para etmez bi sakız vardı gerçi sakız umurumuzda değildi.

Çok şükür ki 90'lar çocuğu olmuşuz ve sağlıklı bir çocukluk dönemi yaşamışız. Şu dönemlerdeki çocukları görüyorum, nasıl bu hale geldik üzülüyorum

Aynen hocam Turbo,Tipitip,Sulugöz..Liste çok uzun

Bunların cikletleride  takır tukur sert çıkartdı arada, ama lezzetlitdi.  ben 14 tane ağzıma tıkıp rekor kırmıştım  

Birde  Turbo  var unutmayalım  

https://www.google.com.tr/search?q=turbo+sak%C4%B1z&rlz=1C1SQJL_trTR780TR780&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwiXoNyFyLDZAhUSElAKHW21D4sQ_AUICigB&biw=1920&bih=974



Aranızda  Zoran  BEGOVİÇ   hatırlayan var mı ?   

Bilic iyiymiş  Hocam biz sokakta sosyal oluyorduk. Şimdilerde sosyallik, sosyal medyada kaç takipçin olduğuyla, kaç beğeni/yorum almanla ölçülüyor. Black Mirror dizisinin de ismini seçerken esinlendiği gibi bilgisayarların ve telefonların siyah soğuk ekranları insanları esir almış durumda. Üstelik önceleri bilgisayar zararlı göz bozuyor, radyasyon yayıyor diyen büyüklerimiz bile artık bu işin içine girmiş durumda 1 nesil sonra artık durum iyice vahim olacak. Sizin de söylediğiniz gibi, biz şanslıydık eskiyi de gördük yeniyi de.

Benim de taso koleksiyonu duruyor. Pokemon tasosu ağırlıklı, karışık var. Ne oynardık

hepimizin bir zamanlar biriktirdiği sakladığı ve oynadığı o kartlar çocukluğumuzun eğlencesi

Gözümde canlanır eskiler tabi bu kadar eskisi değil 2004 2005 senesinden birinde olması lazımdı bu posterde yapıştırıp ödül alıyordun fenerbahçeyi doldurup bu ufak langırt gibi olanından almıştım. Harbiden o zamanları gerçekten özlüyorum bende herşey o zamanlar daha bi değerliydi arkadaşlıklar olsun ilişkiler olsun. Şimdi neredeee....

Ne güzeldi 90'larda çocuk olmak..İmkan olsa günün 24 saatini sokakta geçirebileceğimiz yıllar..
Samimi,çıkarsız dostluklar..Artık insanlar bırakın beraber oyun oynayıp zaman geçirmeyi,
ayak üstü bir diyaloğa girerken bile birbirlerinin yüzüne bakmıyorlar..Neden böyle olduk?
Nasıl bu derece insanlardan,çevremizden koptuk? Kimi teknoloji der, kimi büyüdük der geçer,
kimi siyasi bakar..Ne olursa olsun biz bir neslin son temsilcileriydik..
Okuldan gelip çantayı ve önlüğümüzü kapının önüne koyup pantolonumuzu bile çıkarmadan sokağa
koşardık..Her gün farklı şeyler yapardık..Gazoz kapaklarıyla mutlu olurduk..Futbolun değişik
versiyonlarını (9 aylık,japon kale) oynardık..Elimize sapanı alıp ava çıkardık..Atari salonları
vazgeçilmezdi..Bazen paramızla oynardık bazen elimizde bir tel ile aksiyonlara girerdik
Eminim tel ne alaka diyenler çok fazladır..Şimdi bir çocuğa "filika" nedir desek ?
Bundan kolay ne var gemiyi tahliye etmek için kullanılır der..Ama biz
filikayı elektrik kablosu borularını kesip birbirimizle savaştığımız günlerde tanıdık..
Kibrit kutularının ön ve arka yüzlerini kopartıp oynardık ya..Eğlencenin büyüklüğüne bakın
Yazılacak o kadar çok şey var ki, bize o yılları hatırlatacak bir şey olduğu zaman hep aynı
kelimeyle başlar cümleler.."Keşke ......
Fazla uzatmadan yıllardır sakladığım,belki bir mucize olurda evlenmeye karar verip çocuğum
olursa ona armağanım olacak futbolcu kartlarımı paylaşayım..Hepsini koyamadım çünkü tahminen
binin üzerinde kart vardır..Buraya kadar okuyup zaman ayırdığınız için teşekkür ederim.
Ve son bir söz ; Keşke ......