Topic: Hayat kadar acı gerçekler... Derdi olan gelsin (Read 166 times)

Askerligini yaptigin icin tebrik ederim, bosver o kizu diyecegim ama yasanmisliklar bir anda silinip atilmiyor ne yazik ki, ama hayat bu iste, sen artik kendi yoluna bak.
Kiz seni beklememis iste, bekleseydi belki evlenecektin, kendini erkenden belli etmis, bu bir nimet senin icin.
Dedigim gibi cok aci bir hikaye, ne soylesek acini anlamam mumkun degil.
Gecmis bitmis olsun.

Arkadaşım çok klasik olacak ama Allah kurtarmış seni. Evet o ilk öğrendiğin anda cidden insanın dünyası başına yıkılır ama ya bunu evlendikten sonra öğrenseydin. Ayrıca o zihniyette biri ile evlensen ne olur. Bak sana garanti veriyorum ileri de iyi ki olmamış diyeceksin. Daha karşına ne insanlar çıkar .Yaşadığın unutulmaz elbet ama acısına alışırsın. O yüzden arkadaşım senin için temennim inşallah en kısa zamanda bu acını unutturacak biriyle tanışman. Gerçek, karşılıksız saf aşkı bulman.Hepsi geçiyor inan

Ölüm de bir nimet ama burada intiharı düşünmesin diye hayatın bu tarz boş şeyler yüzünden sonlandırılmaması gerektiğini anlatan şeyler söylüyoruz arkadaşa. Kimse hayat çok güzel şöyle böyle demiyor yada öyle diyor da biz mi göremiyoruz hocam? Hayat güzel özellikle bu yaşta genç bir kardeşimizin daha önüne ne fırsatların çıkacağını bilmediğimiz için daha güzel. Acılar da bu hayatın parçası ölümler de. İnsan ölümle yaşamayı öğreniyor.

Şuan bir sen var senin içinde seni yiyip bitiren. Seni ölümlerden beter hissettiren, yarının yokmuş gibi, alacak nefesin yokmuş gibi hissettirir şuan yaşadığın bunalım. Ölüm esnasında derler ya hayatın film şeridi gibi gözünün önünden geçer artık onu hatırlatan herşey de sizin hikayeniz gözünün önünden geçecek. Ama zamanla solmuş kalbin yeşerecek. Hayat istediğin mutluluğu en ihtiyacın olduğunda en dibe çöktüğünde verecek derler. İçinde kopan fırtınaları yaşa atma içine ki çabucak atlatabilesin. Dertleşmek istediğinde mesajla ulaşabilirsin hocam. Hayırlı insanlarla hayırlı günlere inşallah...

af edersiniz ama dert s*k gibidir herkes en büyüğünü kendisininki sanar.
Senin için de diyeceğim yegane şey; hayırlısı olmuş. Artık hayatta milyonları versen alamayacağın bir tecrübe edindin ve evlendikten sonra olmadığı için şükretmelisin

Ailenden biri mi vefat etti? Hayır.
Vucudundan bir organ veya uzuv mu kaybettin? Hayır
Kanser mi oldun? Hayır
Çocuğun mu öldü? Hayır
Aç kalıp dilendinmi? Hayır
Ailenden biri beyin kanamasımı geçirdi? Hayır

Hocam hayat bu insanın başına herşey gelir ancak sizin başınıza gelen konuda arkanı dönecek yeni yolundan devam edeceksin. Acı bir gerçek değil sizinki.


Ablam kanserden 2,5 yıl önce vefat etti. 38 Yaşındayım hala bazı geceler Abla diye bağırıp uyanıyorum. 38 Yaşında biri olarak hayatımda ablamı kaybetmenin ötesinde bir acı görmedim. Hala yokluğunu hissediyorum Bak yukarıda paradan bahsetmedim batsanda çıkarsın para önemli değil.

Evladım oldu ablam göremedi. O kadar içim buruk, kırık kaldı ki.

Seninki dertmi?

Kimsenin yaşamak istemeyeceği bir olay. Çok üzüldüm adına..
Şimdi seni teselli edecek onlarca cümle yazarım. Haa kısa keseyim.

Bir parazitten, kaltaktan yolun en başından kurtulmuşsun..
Karamsar düşünceler insanı bazen hapsetse de yaşamak her ne olursa olsun güzel..
Gece gündüze döner, kış bahara, çıkışlar inişe...
Zamana bırak...

Güzel bir noktadan yaklaşmışsınız olaya. Şuan hayattan zevk alamadığın üzüldüğün dünyanın senin için bittiğini falan düşünüyor olabilirsin. Az çok tahmin edebiliyoruz. Asıl sorun sen şuanda kaldığın için oluyor. Şuanı düşünüyorsun nasıl yaptı yapabildi diyorsun. Çok güvenmiştin evet. Ama bazen olayların şuandan ziyade gelecek yönünü düşünmek daha çok rahatlamana sebep olabilir.

 Mesela bu çok sevdiğin aşkınla evlendin diyelim ve bu babaanne gezilerine tek devam etti ve evliliğin başında ortasında neresinde olursa olsun bu durumu öğrendin bu durumda nasıl bir psikoloji olurdu? Bir de çocuk varsa sen bu olayı öğrendikten sonra DNA testi yaptırmaya kadar gidebilirdin. Manevi yıkıntının yanında maddi yıkıntı ile de uğraşacaksın hayat öyle acımasız ki feminen bir hayat var ülkede aldatan kadında olsa bebeği kadına verip üstüne tedbir nafakası ödemek zorunda kalırdın. Bu sadece senin açından daha önce olduğu için hayır vardır kısmıydı

Diğer kısmını da @bobita hocamın bahsettiği gibi düşünebilirsiniz. İnsan özellikle yaşı biraz daha Kemale doğru geldikçe en değerli şeyin zaman ve sağlık olduğunu anlıyor. Burada en yakın örneği deprem ve orada yaşayanlar var. Bir arkadaşım var benimle yaşıt 3 sene kanser tedavisi gördü ve devlet memurları kanunu gereği gerekli sürede mesleğine dönemediği için kendi elinde olmayan sebeplerle mesleğinden zorunlu emekli ettirildi. Emekli maaşı da yatmıyor sigorta günü dolmadığı için. Çocuk kanser evresinde borçlandığı 150-200 bin TL yi nasıl ödeyeceğim derdini şöyle bir kenarda bırakarak hayatına devam ederken bir öğreniyor ki yıllardır anne dediği kişi kendi yengesiymiş baba dediği kişi amcası. Amca dediği kişi babası ve annesi de yıllar önce kanserden vefat etmiş. Bir anda tüm dengesi şaştı. Sizin yaşadığınız olay emin olun çok kolay atlatılacak bir şey Allah’ın izniyle. Bu aşamada içmek yerine biraz kafanızı dinleyin ailenizle vakit geçirin kendiniz uğraşı bulun.

 Unutmayın zaman her şeyin ilacı.

Kimseye tam güvenme hocam. Üzüldüm bu duruma salla gitsin. Yalnızlığı seviyorum hayallerimin çoğu tek kişilik insanlara güvenmeyi çoktan bıraktım.

Bu konuda fazla ağız açmamak lazım (yazdıkların için demiyorum, genel olarak dertler anlamında) çünkü kim ne durumda bilemezsin, sen kendini berbat hissederken bir başkası için onlar çerez olabilir.
Örnek vereyim mi?
Deprem yaşadık, şükür bina sağlam, hiçbirimize bir şey olmadı ama stresi, korkusu, her an sallanma endişesi insanı bitiriyor, zaten dünya bombok, maddi problemler var vb vb. Say say bitmiyor değil mi?
Ama yan komşumuzun ablası 2 ay önce beyin kanserinden öldü, yetmedi biri 10 yaşında 5 kişilik aile olan yakın akrabaları bu depremde yıkılan binada can verdi, şimdi ben ona "dertliyim, deprem beni çok korkuttu" desem, anasına küfretmekten farkı olur mu?
Yani şunu demek istiyorum, herkesin kendince bin türlü derdi var ve daha önemlisi derdini kafanda büyütmemelisin çünkü neler neler var.
Hayat böyle malesef

üniversiteden tanıştığım kız arkadaşım ile yaklaşık 4 senedir beraberdik sürekli zaman geçiriyor,eğleniyorduk birbirimize deli gibi aşıktık her ay 3-4 kez ailesinin yazlık evine babaannesine bakma bahanesiyle gidiyordu (babaannesi alzheimer hastası) haliyle bende gözüm kapalı bir şekilde güvendiğim için hiç şüphe duymuyor keyfime bakıp hayatın akışında yuvarlanıp gidiyordum, yeni başladığım işimde kadrolu çalışan olmam için askerlik şartı koşuldu yıllardır ertelediğim askerliğe gidip hayatımı düzene oturtmam gerekiyor gibi düşünerek patronumla anlaştıktan sonra aileme ve canımdan çok sevdiğim aşığıma haber verdim ilk söylediğimde tepkisini hiç unutmuyorum ellerini boynuma dolayıp hıçkırarak ağlamaya başladı. Öyle böyle günler geçtikten sonra askerlik yerimin mardin olacağını öğrendim çocukluğumdan beri tanıdığım can kardeşlerimin toplanıp beni askere uğurladılar benim babam ben daha çocukken vefat etmişti gariban anamla bir biz kalmıştık. Sağ olsun mahalleden arkadaşlarım babamın vefatı üzerine beni hiç yalnız bırakmadılar sürekli destek olup kardeşleriymişim gibi aralarına aldılar ve bir gün askerliğimin bitmesine 26 gün kala evlenmenin hayalini kurduğum kızın beni en yakın arkadaşımlardan biriyle babaannesine bakma bahanesiyle yazlık evlerinde buluşarak beni aldatıyormuş annemin vefatı için izinli geldiğimde bunu öğrendim artık yaşam ile ölüm arasında ki farkı ayırt edemeyen yok oluşun eşiğinde biriyim herkes gitti yalnızlığım ve biramla bu yazıyı yazıyoruz yani demem o ki arkadaşlar en güvendiğinizi düşündüğünüz insanlar bile acımadan sırtınızdan bıçaklayabiliyor...