Kıbrıs harekatında şehit düşen başta amcama ve silah arkadaşlarına allah rahmet eylesin. Dedem babam 6 yaşlarındayken vefat ettiği için babannem binbir güçlükle yetiştirdiği büyüttüğü oğullarından birini burada huzuru sağlamak adına feda etti diyebilirim. Babannem her iki üç sene de bir bize tuttururdu beni Hüseyin'imin yanına götürün diye her giderkende yanında dedemin mezarının toprağından götürürdü. İki sene önce de bu sefer toprağı götürmek ben babam ve amcama kalmıştı bu sefer sadece dedemin değil babannemin mezarının toprağıda buluştu amcamla. Allah rahmet eylesin bir Cuma günü kandil gecesi vefat etmişti babannem. Bir gün sonra öğle namazını kılmaya camiye girerken dışarıda yağmur yağmaya başlamıştı. Köyümüzün mezarlığıda yamaç bir yerde bu çamurda nasıl olacak diye düşünürken çıktığımızda güneş açmış toprak çamur olmadan yumuşacık olmuştu. O gün gasılhanede son kez yüzünü görmüştüm babannemin, son kez tabutunu hiç omzumdan bırakmadan mezarının başına kadar götürmüştüm. Mezarın içinde yerleştirmiştim ama hep kulağımda yitik oğlum diye sevme sesi geldiği için gözlerimden yaş gelmiyordu idrak edemiyordum belki de. Namazdan sonra taziyeye jandarma karakolundan gelenler olmuştu. Onlara çay uzatırken rahmetli şehit anası teyzemiz sizin neyiniz olur dediğinde babannem derken gözlerimden yaş süzülmeye başlamıştı. Şehitlik gazilik medyada dile kolay gelen şeyler ancak gerçek manada bir yaşayanlar birde allah bilir. Ben banannemden amcamı belki 1000lerce kez dinlemişimdir. Üstünden ne kadar zaman geçse de geçmiyor işte yaşayana. Hatta şundanda bahsedeyim babannemin evinde birtane böyle süzgeçli çay kaşığı vardı sadece bir tane babannem onu hep kendi kullanırdı gözü gibi bakardı. Hüseyin'im askere gitmeden almıştı bana derdi. Merak etme babannem şimdide ben sahip çıkıyorum ona...
Tekrardan Kıbrıs harekatında şehit düşen başta amcama ve silah arkadaşlarına allah rahmet eylesin. Birazcık uzattıkça uzattım yine gözlerim doldu bunları hatırladıkça...
İnsanın içine oturan ne hikayeler var kim bilir.Yazdığınız yazıyı okurken insanın içinde bulunduğu şu rahatlığa gelmesinde en büyük pay sahibi olanların, bu ülke için Çanakkale’de, İzmir’de, Hatay’da, Musul’da, Arabistan’da, Kafkaslar’da, Yemen’de, Kore’de, Kıbrıs’ta, yurtiçinde terörle mücadele ederken şehit düşenler olduğunu hatırladım.
Şehit yakını olarak ne kadar gurur duysanız azdır.Amcanızın yeri cennettir.Babaanneniz de şehit anası olarak inşallah cennete gidecektir.Siz de amcanıza ve babanıza, babaannenize layık bir evlat/torun olacaksınız hiç şüphesiz.Sizden istirhamım, şehit yakını olduğunuz için bu durumlarda şehitlerimizin çok anılmasını sağlayın.
Bu ülke için geçmişten günümüze şehit olan tüm vatan evlatlarının mekanı cennet olsun.Kıbrıs harekatının ilk şehidi Pilot Yüzbaşı Cengiz Topel’den son şehidine kadar herkesin mekanı cennet olsun inşallah.Türkiye ve KKTC onlara çok şey borçlu…