Topic: Latte Faktörü (Read 249 times)

Aslında buna kaygı denmez. 20-25 yıllık süreçte kumbara misali dolar olarak kenara atsanız büyük bir kazanç elde edebilecek kadar boş harcamalar yaptığımızı görmemiz için güzel bir şey olur. O yüzden mesela kenara atmalık 1 dolarlık Türk lirasını atmak veya dolar hesabına her gün bu parayı biriktirmek, o paraya dokunmadan uzun süre biriktirmek size ne kazandırır bunun merakı bu. 25 sene sonrasında bana ev bıraksın mantığı yok bende. Enflasyon ne demek biliyorum hocam ve Türk lirası biriktirmek kadar saçma bir şey yok şu düzende.

Bizde toplumun büyük bir kesimi zaten ay sonunu binbir takla ile getiriyor, oradan kesip burayı yama yaparak idare edilen bir hayatta uygulanamaz bence. örneklerde sigara da var, benim çevremde bırakan çok insan var ama çok çok nadir sigara parasıyla başka birşeyler yapabilen. Genetigimize öyle işlemiş ki hayat şartları, bir yerden arttirdigimizi mutlaka başka bir yerde harcamamız gerekiyor. Elalem 20 sene sonrasına yatırım yapabilirken, bizim döngümuz ay sonunu getirebilmeye endeksli.

Dediğiniz gibi 20-25 yıl gibi ciddi kazanımlar elde edebilirsiniz lakin neden siz şu an 20-25 yıl sonrası için endişe duyup kaygı yaşıyorsunuz. Çünkü ülkede ekonomik stabilisyon yok, enflasyon var işsizlik var. Lakin Avrupa'da yaşayan sıradan bir vatandaşın 20-25 yıl sonrası için bir kaygısı yok ki latte parası biriktirip ev arsa alsın. Onların tek derdi yaşadıkları günü güzel geçirebilmek.

Arsa aldıracağını zannetmiyorum çünkü arsa piyasası da inanılmaz seviyelere ulaşmış hocam. Eskiden ev alamayanlar arsa alırdı artık ev fiyatlarını geçmiş durumda arsa fiyatları. 10 sene boyunca sigara parasını kenara atmak mantıklı ama bunu yaparken artan sigara fiyatlarıyla birlikte kenara atmak lazım yoksa bir anlamı olmaz

Aslında denenebilecek şey evet. Bizdeki sigara kullanımı diğer ülkelere göre çok daha fazla ve maliyetler ciddi anlamda yüksek. Enflasyona yenik düşmeyecek olsa çok işe yarar sanıyorum ki
Günde 2 paket sigara ayda 2500 liradan yılda 30 bin lira yapar. 10 sene sonra şehrin dışında bir köylük yerde ufak bir arsa aldırır. İmar gelir yol geçer derken çocuğunuza güzel bir ev aldıracak kadar bir yatırım haline gelebilir.
Ama şöyle bir gerçek var ki sigara içmeyen kişiler kenara bu parayı atamıyor ve atsa da değerini koruyamıyor

Latte sadece bir ürün. Gün içerisinde eğer 5 kere Latte içiyorsanız, 10 € kenara atarak uzun süreler sonunda (20-25 yıl gibi) ciddi kazanımlar elde edilebilir anlamında anlatılan bir hikaye bu. Bana göre Avrupa’da işler ama Türkiye’de işlemez. Türkiye’de Latte gibi gereksiz harcamaların benzerini sigara için veriyorlar. Günde 2 paket içen biri sigarayı bıraksa şu kadar kazanır diye bir hesap yapıyorlar. Aslında bu Latte Faktörü ile benzer sistem.

Sigarayı bırakarak elde edilecek gelirler ile enflasyon oranında bir değişiklik olmazsa uzun süreler sonunda ev araba alınmasa da en azından yeni bir ihtiyaç karşılanabilir. Biraz cimrilikten az bir ekonomik modelleme olarak düşünebiliriz bunu bence. Türkiye’de tutmaz ama enflasyon değeri sıkıntısı olmayan ülkeler için denenebilir.

Ekonomik anlamda zengin bir ülkede doğru olabilir ama öyle bir ülkede de lattenden kısıp yatırım yapacak kadar gelecek kaygın olmaz. Yani özetle demek istiyorum Türkiye'de millet zar zor geçiniyor neredeyse lüks veya gereksiz harcaması kimsenin yok. Zaten günümüz şartlarında günlük olara bir latteye 50-100 TL arası bir para veren insanın gelecek kaygısı olacak kadar ekonomik durumu kötü değildir. Aynı şekilde Avrupa'da yaşayan bir kişisin zaten gelecek kaygın yok, iş kaygın yok günlük 2 Euro verip ictigin lattenin parasını biriktirip yatırım yapmak ile uğraşmazsin.

Hayatımızın belirli dönemlerinde maddi sıkıntılar nedeniyle bazı harcamaları kısmak, bazılarını ise tamamen kaldırmak zorunda kalabiliyoruz. Kahvaltılık alırken daha uygun fiyatta olanlara yönlendigimiz olmuştur en basitinden, ya da ayakkabı elbise vs alırken daha ucuz olanı seçmek zorunda da kaldığım zamanlar oldu. 40 yaşını geçmiş biri olarak, hayattan zevk almamı engelleyecek her türlü mevzuya artık uzağım, savurganlık hiç sevmediğim birşey, israf da öyle ama ara sıra da olsa keyif de yapamayacaksam niye yaşıyorum ki kişisel mottom

Aşırı tutumluluk iyi değildir. Bir süreden sonra olay daha üst seviyeye çıkıyor ve yüksek cimrilik seviyesine ulaşıyor. TLC’de belgeseli yapılan cimriler gibi olmak istemem. Bir yakınımız vardı 60 yaşına merdiven dayamış, çocuklarının duşta çok kaldığından ve su parasının çok geleceğinden şikayet ediyordu. Bu amcamızın 5 evi, 3 lüks aracı olması dışında bir sorun yok. Ondaki hastalık cimrilikti. Allah ona da öyle bir damat verdi ki tüm mal varlığını yavaş yavaş ona vermek zorunda kaldı. O yüzden bu tarz ufak birikmeler iyi görünebilir ama kendimizi daha fazla kaptırmamak lazım.

Bazı insanlarda birikim yapacağım diye kendine eziyet ediyor. Yemiyor, içmiyor almıyor harcamamak için aşırısına kaçmak içten olarak içinizi darmadağın eder. Gündelik hayatına devam etmek daha önemli para biriktirmekten günlük hayatınızı yaşarken yüzlerce fırsat geliyor karşınıza eğer kendinizi para harcamamak kapatırsanız bir çok fırsatı görmezden gelmenize neden olabilir. Arada dışarıda bir Türk kahvesi içilebilir, fiyat olarakta uygun damak tadımıza daha çok hitapta ediyor mis.

Türkiye’de latte zaten sevilen bir içecek değil hocam boş verin. En güzeli siz Türk kahvesi parasının dolar karşılığını atın kenara Kenara para atmak iyidir ama bunu yapacağım diye de aşırı cimri olmanın hiç bir espirisi yok. Gündelik hayatımı zorlaştırmadan kenara atacağım para dolar olarak durması çifte kazanç sağlar bana. Böyle bir düşünce varsa döviz olarak atmak en mantıklısı yani.

Başlığı görünce bende paribuya aktarım yaptım ve 10 günlük latte parasını aktardım. 😉
Başlık bana her gün sigaraya verdiğin parayı damacanaya atsan zengin olurdun nasihati geldi. Tabi bu nasihati verenler kendisi uygulamış mı acaba?
Eskiden olsa neyse de şuan için günlük ihtiyaçlar bile pahalı iken. Latte tekniğini Türkiye de uygulamam zor olsa gerek

Hocam mevzuyu anladım ben ama, sizin verdiğiniz olması gereken örnekleri arşa taşıyan adamlardan bahsediyorum ben. Birebir yaşamış biri olarak yazıyorum, 6 senede arabasını 6 kere görmedik adamın, sürekli birilerine yanladi geliş gidişi, yani altı yılın 2 yılı beleşe gelmiş olabilir tahminen😅 tutumlu olmak ile sizin de dediğiniz gibi cimri olmak arasında çok fark var. Tasarruf yapmak başka şey, ki ben ayrıca tutumlu insanları da severim, memur bir babanın oğlu olarak büyümüş biri olarak orta direk olmanın bir sürü gerekliliğini yerine getirdim yıllarca ama neticesinde dengeli olmak şartıyla tutumlu olunduğu kadar insanın kendisini simartacagi anlara da ihtiyacı vardır.

O dediğiniz farklı aslında. Buradaki mevzu gereksiz harcamaları kısmak olarak anladım ben. Yani latte olmasa da olur ama bir akşam yemeği, bir tatil, bir piknik değişilmez şeylerdir. Neyden vazgeçersiniz mesela olmasa da olur dersiniz? 2 paket sigarayı 1 pakete düşünebilirsiniz ( hiç içmemek en güzeli elbette) dışarıda 3 öğün yerine 2 öğün yersiniz. İmkanınız varsa evde kendiniz yaparsınız. Dışarıda sürekli Starbucks’tan kahve içmeden kendime gelemem diyeceğinize, onu içmeyerek bu tarz ufak birikimler elde edebilirsiniz. Bunun asıl mantığı bu. Yoksa sizin verdiğiniz kişi örneği cimri bir kişilik.

Bir dönem birlikte çalıştığımız şube müdürüm vardı, aynı yastayiz, neredeyse tüm hayatı bir yerlerden birşeyler arttıralım da bir ev daha alalım, bir arsa daha alalım şeklindeydi birlikte çalışırken. Eşi de çalışıyor, günümüz şartlarında iyi sayılabilecek geliri var yani. Ama onca mal mülke rağmen sosyal hayatı neredeyse sıfırdı. Bir gün dedim ki, bir daha bu yaşlarda olamayacaksınız, ne zaman ailece tatile gitmeyi düşünüyorsunuz, ya da ayda bir eşinizle akşam yemeğe gidiyormusunuz, ya da ailece piknik falan yapıyor musunuz, hala bana surda ev aldım onun ödemesi var şurada bır arsa var onu denk getirmeye çalışacağım falan demişti. E böyle zenginliğin malın mülkün de anasını satarım ben, bu şekilde hayatı sıkarak zengin olmak kim ne derse desin bana hiç mantıklı gelmiyor.

Benim yüzde yüz katıldığım bir düşüncedir. Eğer ticaretle uğraşmıyorsanız, sermayedar değilseniz, para kazanmak için işe giderek emeğinizi kiralamanız gerekiyorsa zengin olmanız çok zordur. Bu zenginliğe erişimin en kolay yolu da gereksiz harcamaları keserek tasarruf edilen miktarları doğru yatırımlara kanalize etmekten geçmektedir. Ben şahsen bu mantıkla hareket ederek yaşıyorum diyebiliriz. Yaşıtlarım bu hayat tarzını fazla radikal bulsa da doğrusu bu bence.

Valla en nihayetinde, bir defa geliyoruz dünyaya (reenkarnasyon a inananlara da saygı duyuyorum😅) her şeyi belirli ölçülerde gerçekleştirmek, sevdiğimiz işlerde calisabilmek, istediğimiz insanlarla zaman geçirebilmek,  mutlu olacağımız ortamlarda bulunmak vs gibi yaşamdan keyif alabileceğimiz şeylere de uzak kalmamaliyiz ama maalesef ekonomik şartlar neredeyse tamamından vazgecmemizi veya çok çok az onranda gerçekleştirmemizi zorunlu kılıyor. Tasarruf inisiyatif almak mıdır yoksa zorunluluk mudur, yani yapmazsak hayatımızda çok da birşey değişmeyecek mi, yoksa herşey altüst olacak mı?  Bulundurdugumuz ekonomik sınıf bu sorunun cevabını açık açık verir sanırım.

Katılıyorum size hocam yalnız bunu fazla yaparsak bize zarar verir. Elbette bende dünyaya bir kere geldiğimiz için sizin gibi düşünüyorum. Yukarıdaki hocamın yazdığını da genel maksatlı katılabilirim yani sürekli olarak para harcamak kişiye zarar verebilir. O kişi tamamen tüketici olur. Şu an Türkiye’de çoğu kişi de böyle. Biraz olsun eli sıkı olmakta bir süreliğine fayda olabilir belki maddi olarak özgürlüğünüzü ele alana kadar. Daha sonrasında özgürce harcama yapabilirsiniz. Tabi bu süre yaşlanana kadar olacaksa o zaman bir araba veya ev için ömür boyu çalışmaya da asla değmez.

Hocam çok güzel yazmışsın etmişsin hak veriyorum ama insanların bir hayatı olduğunu da unutmamak gerekiyor, her şeyiyle bu adam yatırım yaptığında eline ne geçecek?
Öbür tarafa götürebiliyor mu bu insanlar bu malları, insanlar biraz sosyalleşmek birazcık hayattan keyif almak onların doğal hakları.
Bu insanlar o kadar saat çalışıyor ve bu parayı birazcık da mutlu olabilmek için harcıyorlar.

Bazı zamanlar görüyorum harcamalarım öyle bir şekilde sağa sola saçılmış kendime hayret ediyorum, ne ara bu kadar abonelik yaptım harcama yaptım faturalara bakıyorum sonra tek tek gereksiz olanları çıkarıyorum. Zaman zaman tekrar lüzumsuz harcamalar çoğalıyor sonrasında gene müdahale etmek zorunda kalıyorum eksiye düştüğüm zamanlarda kişisel olarak ekonomi tutarlı bir denge kurmak çok zor.

Yorumlara baktığım zaman en büyük gider şuanda en temel ihtiyaç olan beslenmeden bahsedilmiş. Gıdaya ulaşım gün geçtikçe daha zorlaşıyor. Türkiye şartlarında birikim yapmak sözde ne kadar kolay işin pratiğinde ne kadar farklı temel ihtiyaçlar bile lüks oldu

Verilen latte örneğinin bendeki versiyonu uzun zaman önce dışardan söylediğim yemeklerin hesabını yaptıktan sonra kısmaya karar vermemdi. Hem evde yapıldığında daha sağlıklı hem de artık bir zamandan sonra dışarıdan söylediğiniz her yemeğin tadı aynı gelmeye başlıyor. Tamamen bırakmadım ama baya bir azalttım. Konuya dönersek, günlük yaptığımız gereksiz harcamaları azalttığımızda bu harcamaları başka bir şeyde değerlendirebiliyoruz. En basiti aylık bazı dizi/film platformlarına verilecek para ile internetinizi daha yüksek pakete yükseltebilirsiniz. Tamam tasarruf olmuyor ama kullanmadığınız bir şey yerine kullandığınız bir ihtiyacınızı daha iyi şartlarda kullanıyorsunuz. Bunun gibi birçok örnek verilebilir. Konu çok yerinde bir konu olmuş.

Finansal okuryazarlık artık bir zaruriyet haline geldi. Eğitim sistemine entegre olması gereken ve sadece üniversiteye geldiğinde duyulan bir kavram olmaktan çıkmalı.

Bazı yaş gruplarında bu tarz günlük harcamaların önüne geçmek yaş grupları arasında cimrilik olarak isimlendirilebiliyor. Bir kez böyle dendi mi de bu sıfatı üzerinizden atmak için boş boş şeyler yapmanız gerekiyor. Kendini kanıtlama çabası olarak isimlendirebilirim aslına öyle değilimi gösterme çabası ama belirli bir yaşa gelindiğinde ne kadar gereksiz olduğu anlaşılıyor.

Tasarruf ekonomisi iyi ülkelerde lüks veya gereksinim üstü harcamaları azaltarak yapılan bir yöntemken, bizde ise sizin dediğinize paralel olarak zaten zar zor sağlanan temel gereksinimlere yönelik harcamaların kısıtlanması. Dolayısıyla bizde bu yöntemin çok da işlevselliği varmış gibi görünmüyor.

Yurtdışında enflasyon olmayan bir ülkede bu strateji gerçekçi olabilir ancak Türkiye’de bu sistemin verimli gideceğini düşünmüyorum, sonuçta zaten latte içmiyoruz, çay içiyoruz ve çay parasıyla da bu kadar büyük kazançlar sağlayacağını düşünmüyorum eğer kahve seven ve her gün kahveye bu kadar para veren bir insansanız Türkiye şartlarında bir kere kendinizi sorgulamanız lazım

Çocuklarımıza önce Finansal Okuryazarlık eğitimi vermeliyiz. Daha sonra ekonomi dersleri ilkokuldan itibaren zorunlu olmalı. Aile Ekonomisi gibi dersler de başlangıç için okutulabilir. Konunun bize kazandırmak istediği çok iyi ancak bunu yaparken çevreden cimri damgası yemek hiç iyi olmuyor. Diyelim ki para harcamaktan hoşlanmayan bir insansınız ve en başta arkadaşlarınız sizin hakkında önyargılı oluyorlar. Bu yüzden de ekonomik olarak güçlenmek isterken etrafımızdaki insanlardan da uzaklaşma ihtimalini unutmamak lazım. Mantığı beğendim her gün bir paket sigara parasını kenara atıp sigara parasıyla birikim yapanlar aklıma geliyor.

Hocam öyle bir noktaya temas ettin ki, valla yaaa çocukluğum gençliğim geçti gözümün önünden😅 oldum olası kızarmış yumurta patates ve Sarelle düşkünlüğum var, gerçi 40 tan sonra epey azalttım ama özellikle çocukluğum ve gençlik yıllarında evde bezelye varsa, bamya varsa vs direkt kızarmış yumurta veya patates seçeneğine geçerdim. Gelelim konumuza, ana fikir olarak uygulanabilir, faydası da olur ama bu yöntemin ilkokuldan itibaren bilimsel olarak desteklenip müfredata eklenmesi daha iyi olur. 10 çocuktan 6 tanesi bu mantaliteye yonelirse süper olur.

Aslında anlatılmak istenen çok güzel bir şey. Konunun bize kazandırmak istediği ana mantık şu ki gereksiz harcamalardan kaçmamız gerekiyor. O kadar doğru bir tespit ki. Bir kalemde pek bir şey gibi görünmeyebilir ama birden fazla kalemde aya vurunca büyük oranda harcamanın gereksiz olduğunu görüyorsunuz. Evde yemek yemek varken eve yemek söylemek buna bir örnek olarak verilebilir. Arada elbette yapılır ama düzenli olarak evde yemek yapma imkanına sahip birisi yemek yapmıyor ve dışarıdan yiyorsa hem sağlıksız besleniyor hem de parasını savuruyor demektir.

Şimdi burada aslında lüzumsuz olarak görülen gereksiz abonelik ve kullanılmayan,harcanmayan ve mümkün olduğunca azaltılması gereken bağımlılıklardan bahsedilmiş.
Buna hem katılıyorum hem katılamıyorum.Ben hayatı monoton ve tekdüze yaşamak isteyen birisi değilim.Tabiki şimdiden birikim yapmak önemli fakat her zaman 5 dolar -bunu türk lirasına çevirirsek 110TL- günlük olarak ayıramayabilirsiniz.Bunun fazlası da olur aşağısı da olur orasını geçelim.Önemli olan burada paranın tutumlu ve tutarlı kullanımı aslında.
Birikim yapmak isteyen veya geleceği için bir yatırım yapmak isteyen bir birey bu yolları da deneyebilir bunun dışındaki ihtimalleri de.Önemli olan karar verip bunu gerçekleştirmek için adım atmak.Ne kadar veya ne sürede yaptığınız hiçbir önemi yok.Tabloya göre 19 yaşında birikim yapmaya başlama şansınız Türkiye şartları için çok zor ama diğer bir tabloda belirtildiği gibi 27 yaşında yapılan yatırım/birikim daha mantıklı gibi duruyor.

Sadece Türk kahvesi seven biri olarak, nescafesinden lattesine alayına bir türlü alışamadım, latteye hemen ziplamam ondan biraz da hocam😅 onun dışında dediğiniz gibi önemsiz gibi görünen harcamaların kesilmesi ile uzun vadede gerçekten kayda değer tasarruf yapılabilir tabii ki ama bunu bizim ülkenin yüzde 80 i için çok da uygulanabilir bulmuyorum çünkü bu kesim zaten bırakın gereksiz harcamaları kesmeyi, gerekli olanlara bile nispeten zaten az ulaşabiliyor maalesef

hocam burada "latte" gerçek bir latte değil aslında. her gün gereksiz şeylere para harcıyoruz ve bu miktar ufak olduğu için bizim gözümüze batmıyor. mesela netflix üyeliğimiz var ama buna karşılık hiç kullanmıyoruz. (bir ara ben böyleydim.) tutar aylık 40-50 lira olduğu için göze batmıyor ama ne gerek var. bunun gibi bir sürü anlamsız harcamalarımız oluyor. bunları biriktirme yönüne gitmek mantıklı.

Tasarruf gereksiz harcamaları hayatımızdan çıkarmak mi, yoksa temel gereksinimlerimizi bir elekten geçirerek azaltmak veya temin edilen ürün kalitesini düşürerek daha düşük meblağ harcamak yoluyla para arttırmak mi? Latte şahsen hiç icmesem de aklıma gelmeyecek bir içecek, latte ile tasarruf benim pek aklıma yatmadı, ki örnekte adamlar bizim gibi bir yerlerden kismazsa hayatları zorlaşacak noktada değiller.

söyleyin o efendiye bunu tl ile yapsın hem de senelik %10'dan daha fazla kazanç oranı veriyorum:)
la bi siktir git diyin olm şu işlere. tabii ki tassarruf yapmak iyi bir olay ama bu tam olarak bireysel bir iş değil aslında. tamamen ülkenin zihniyeti ile alakalı bir durum.

neyse özet geçeyim çünkü yazmak bile istemiyorum: latte yok, bok için!

Doğru hayatımızdan gereksiz harcamaları çıkartarak tassaruf üzerine bu tasarruf ettiğimiz paralarla mantıklı akıllıca yatırımlar yapılabilirsek o zaman gerçekten de istediğiniz maddi özgürlüğü sağlamaya yaklaşabiliriz. Hayatımdan bir çok gereksiz harcamayı çıkarıyorum günümüz şartlarında gereksiz harcamaları çıkarmazsak zaten hayatta kalmak gittikçe zorlaşıyor bu yüzden şart. Latte içmek yerine mesela çözüm olarak termosta yanımızda kahve taşıyabiliriz.

Latte Faktörünü duyanınız var mı bilmiyorum ama ekonomide yer edinebilmiş, en azından adından bahsettirmiş bir kavram olarak bu bölümde yer almayı hak ediyor. Kısaca anlatmak gerekirse :

David Bach isimli bir kişinin bahsettiği bu yöntemde günde 5 doları Latte ve muffin’e düzenli olarak veren birisinin bu harcamalardan uzun yıllar sonra getirisinin önemi ve değerinden bahsedilmiş. Bu duruma göre geliri sabit olan birisinin zenginleşmesinin yollarından birisinin gereksiz harcamaları kesmesi olduğunu öne sürmesiyle ortaya çıkmış bir düşünce. Tabi buna şiddetli karşı çıkan olduğu gibi, bu metodu benimseyenlerde var. Ayrıca yatırımsal olarak bir örneği de böyle göstermiş :



Siz bu metod konusunda ne düşünüyorsunuz? Sizce Latte faktörü zenginleşmede işe yarar bir metod olabilir mi?

Kaynak : https://waiyancan.com/summary-latte-factor-by-david-bach/