Topic: ölüm (Read 360 times)

Cem Yılmaz'ın bir esprisi vardı "komedyen cenazesi"
-bu sefer güldürmedi
-ee ölmüüüş 

ölümün güzel yanları çok bence, bi kere o büyük haksızlık yapanlar cinayet işleyenler naneyi yiyor. burada ufak tefek görülen davranışlar sözler hatta duygular düşünceler bile öte tarafta hesaba çekiliyor. yani "doğru adam" olmak öyle kolay değil hem de hiç değil! niyetteki en ufak bir sapma bile aksiyle muamele görüyor.  mesela biri iyilik yaptı ama niyeti "şunlar beni beğensin övsün" gitti o iyilik falan kalmadı hatta azaba bile neden olabilir neyse bunlar ince meseleler

ikinci olarak özellikle yaşlandıkça sevdiklerimiz bir bir öteki tarafa geçiyor, burada kalan sevdiklerimizin sayısı azalıyor, dolayısıyla yaşama sevinci-isteği de azalıyor.

yaşlılık ile birlikte yaşamak güçleşiyor hele maddi imkansızlıklar hastalıklar da varsa hayat çekilmez oluyor, ötenazinin intiharın artma nedenleri...ama yine de insan eceliyle ölmeli, nefes aldığımız müddetçe sabretmeliyiz bence..

bu dünyada çok fazla haksızlığa uğrayanlar, çok iyilik yapanlar var ve bunlar büyük bir ödülü hak ediyor, burada karşılığı asla verilemeyecek ödüller...savaşlarda öldürülen masumlar bebekler, bu ikircikli dünyadan daha iyisini hak ediyor, insanlığa faydalı olmuş alimler mucitler vs

neyse kimse ölümü sevmiyor gibi ama  yaşamın değeri ölümün varlığıyla bilinir
konuyu kilitliyorum

Kapitalist sistemdeyiz. Çalış para kazan ölüm senin neyine derler adama.

yaşamayı beceremedik be kardeşim doğruya doğru bakalım ölümümüz nasıl olacak
eskiden çok hayal kurardım şunu şöyle yapacam bunu böyle...iş realiteye gelince hiç de umduğum gibi olmadı o düşündüklerim muhtemelen ölüm ve ötesi de çok farklı olacak
ölüm =) kabir =) haşir
bu uzun bir yol, arada sırada tefekkür etmek mümkün olduğunca doğru ve iyi bir insan olmaya çalışmak iyilik yapmak önemli zira ihtiyacımız olacak.....kabire girip de törene gelen insanlar uzaklaşınca ölü şöyle bir dikiliverirmiş, kafayı daşa dahtaya vurunca işte o zaman anlarmış öldüğünü. bi çeşit 6. his ( https://www.beyazperde.com/filmler/film-22092/ ) durumları...
ardından yaptıklarının hesabını vermeye başlıyon "kabir hesabı"... zaten daha "giderken" az çok durumlar belli oluyormuş, orayı atlatırsan kıyamete kadar rahatsın kıyamet ve sonrası ayrı bir konu orda da 2 yol çıkıyor hatta 3
1-ebedi cehennem
2-araf (ardından cennet  )
3-cehennem ardından ebedi cennet
4-direkt ebedi cennet

4 oldu silmeye üşendim
bunlar genel hatlar, olacak yani kendimizi nasıl gördüğümüzün bir önemi yok olacak. cennet ya da cehennemin de tabakaları var orda da rahat güzel yerler olacak nispeten kötü yerler de.....çok kötü ya
ne dünyam ne ahiretim için iyi olduğum söylenemez tek yapabildiğim: umut etmek gerçi aksini iddia eden de sıkıntı vardır zaten
hayırlısı bahalım belkim orda görüşürüz

@ZekiBeyy hocam herşey sahte diye yazmışsın. Matrix filminde olan gerçeklik sana vahi olmuş durumunda. Bak aslında bu yaşadığın hayatta herşey aslında yok matrix bunun sana öyle olduğunu söylüyor. Gerçek mi. Gerçek nedir ki. Herkesin gerçeği kendisine.

Bu sene bir şey olmadı falan diye düşünüyordum ama ben de 5 cenazeye katılmışım ve biri yakın bir akrabamdı, mezara ben ve kuzenim indirdik. Hayatına etki etmiş ve güzel anılarının olduğu bir insanı öyle toprağa koyunca çok garip oluyor. Yani bu zamanda bile ortaçağ gibi savaş altında yaşamak zorunda kalanların yanında tabi ki hiçbir şey ama uzak ya da yakın tanıdığınız insanları üst üste kaybetmek kolay değil, başınız sağ olsun wolwoo hocam.

Ayrıca bugün 2016'daki Beşiktaş stadının yanındaki patlamanın yıldönümü haberlerini gördüm. Tüm emniyet çalışanları tabi ki değerli ama İnönü stadı emniyet sorumlusu Vefa Karakurdu'yu görünce tekrar ayrı bir yüreğim parçalandı. Kendisini yıllarca maçlarda ve deplasmanlarda belki 50-100 kere görmüşümdür. İşini iyi yapan ama taraftara saygılı bir emniyet mensubuydu. Şerefsiz teröristlerce bir hiç uğruna hayatını kaybetmiş olması acıya acı katıyor. Tabi ki böyle milyonlarca acı var. Hayatın boş olduğunu bir daha idrak ediyor insan.

Belli deneyimler yaşayıp öleceğimizi bildiğimiz bir bilinçte dünyaya geliyoruz bu bilince sahip olmak en büyük hakikatlerden birisidir bana kalırsa. Doğum ve ölüm arasında yaşanan döngü yada döngülerin içerisindeyiz.

Ölümden korkmak yerine onunla birlikte yaşamayı öğrenmek gerekir ki o zaman olması gereken doğal akışta oluruz gibi.

Aslında dünyadaki her şey sahte bana göre yani yalan dünya dedikleri bu işte bu gün varsın yarın yoksun. Mesela yemek yemeden önce var ama yedikten sonra yok sanki hiç olmamış yaşanmamış gibi günlerde aynı bu günü yaşadık ve bitti sanki hiç yokmuş gibi bunlar derin mevzular fazla düşündükçe bunalıma düşürür. Öleceğini bilerek yaşayan tek canlıyız.

@wolwoo hocam bu ölüm anına belki karşılık gelmez ama bundan 2 sene evvel covid19 sonrası sıkıntılardan dolay bir anjio geçirdim. İşlem esnasında benim kalbi biraz durdurdular. KEndime geldiğim zaman bana yapılan işlerin çok azını hatırlıyorum. Kalbin durma anındaki bilinç kaybını kısmen hatırlıyorum. Sonra beni kendime getirdikleri zamanı da hatırlıyorum. Çok aşırı derecede yorgun ve bir o kadar da hafiftim. Acı falan da yoktu. Sadece hafiflik ve yorgunluk. Diğer taraf bilmem karanlık sanırım.

bazen tek başına çok anlamsız gibi geliyor ama bu hayatta her şeyi deneyimlediğini düşünen insanların kendi tahtalı köy biletlerini kendilerinin alması bile çok şaşırtıcı gelmiyor bana son zamanlarda... doğru yerden bakınca her şeyin bir anlamı var.

yan komşunun gürültüsü, iş yorgunluğu, hayat şitresi,  ıvır, zıvır ve diğerleri derken yattığımız yerde dinlenmek (huzur içinde uyumak) çok fena bir fikir gibi gelmiyor. yaşamak, tabii yaşamak, buna da hayat mı denir (https://youtu.be/W8Uuduw4e0s?t=119) faslını geçersek iyisi ve kötüsü ile bir karşılığa sahip olmalı diyorsak ölüm haklıve geçerli sebeplere sahip tam bir karşılık diyebiliriz...

son aylarda çevremde sürekli birileri ölüyor hem de genç sayılabilecek yaşlarda
yıllarca hasbihal ettiğin, daha dün hatta öldüğü gün gördüğünüz birinin aniden ölmesi insanı etkiliyor
sıra bize geliyor ama bugün ama 40 yıl sonra 100 yıl sonra olsa nolur nasıl olsa gelecek o gün
hayatta bi fark ortaya koyacak bişiler yapmak isterdim tabi iyi müspet manada, lanetlenecek şeyler değil
kendinize iyi bakın iyi biri olmaya çalışın arkadaşlar, mezarda tek başımıza kalacaz az kaldı unutmayın, mutlu olup mutlu etmeye çalışın en azından haksızlıktan uzak durun tabi başta kendime söylüyorum bunları
gerçek hayat ölünce, bu dünyada ego riya kibir...öteki tarafa geçince geri dönüş yok, bu hayatta bazı şeyleri telafi etme şansı varken değerlendirmek lazım 

Ne demiş Elazığlı Polat Alemdar  :

Ölüm, ölüm dediğin nedir ki gülüm. Ben senin için yaşamayı göze almışım.

Türkiye’de yaşamak ölümden daha zor. Geçenlerde annem bir konu anlatırken ölüm kurtuluş, Allah bizi bu dünyada bazılarının eline düşmek zorunda bırakmasın diye dua ettiğini duydum. Yani Türkiye’de insanlar ölümden korkmuyor, öldükten sonra arkamızdan iyi anılmak için çoluğa çocuğa bir şeyler bırakma derdindeler. Yani Türkiye’de klasik hastalık olan arkamdan ne derler cümlesi öldükten sonra bile korkulara yerleşmiş..

güzelleme yapmak gibi olmasın ama ölüm güzel bir şey bence, tek sıkıntı ölüm anı ve other side
yani bi anket yapılmış hani cennet garanti olsa ölmek ister misin diye, baya bi Hayır çıkmış  ulen aysonunu getiremiyor herif, cennet diyor YOHH diyor

Forumun güzel yanlarından birisi de, burada yazılanların gelecekte de okunabilecek olması.Açık kaynak olarak bizlerin bu forumda yazdıkları belki 50 sene sonra daha detaylı araştırılabilir.Her konunun irdelendiği forumda hakkında en az konuştuğumuz şey ölüm.Halbuki en büyük gerçeklikte ölüm.Ölümü düşünmeden yaşamak ne derece doğru bilmem ama ölümün bizi sabırsızlıkla beklediğini -hatta büyük bir sabırla beklediğini- biliyoruz.

aslında konuyu açma nedenim sürekli önümüzde olup da bahsetmediğimiz mevzular olması...mesela günde 8 saat uyuyoruz ortalama ama pek konuşulmuyor. hepimiz uyuyoruz ve hepimiz öleceğiz zaten uyku da ölümün kardeşi gibi...
yani ortalama 30 40 yaşlarindayiz bazılarımız daha büyük öyle pek de bir zamanımız yok, kim bilir yarına bile çıkamayabiliriz. herkesin fikri değerli, farklı bakış açılarından değerlendirmeler oluyor. lets talk

ilksel diyalektik mantık gereği "sonsuz ve kusursuz olan bir hayatı deneyim"lemeden önce "sonlu ve kusurlu olan bir hayatı deneyim"lemenin gerekli olduğunu düşündüğüm için ve "inancım gereği" ölümden sonraki hayata yüzde bir milyon inanıyorum (bkz: inanç). :)

ayrıca, bu hayatta bile pek çok şeyi elimizde ampirik veriler yokken yaptık. en basit örneği ile; günün şartlarında tekerleği icat eden adamın elinde hiçbir ampirik veri yoktu ama iyi bir iş çıkardı. bu yüzden, her şeyi deneysel alana sıkıştırarak mantıksal çıkarımlar yapmanın önünü kapatmak bence doğru bir yaklaşım değil.

öncelikle başın sağolsun kardeşim
hepimiz yakınlarımızı kaybediyoruz (aslında kaybetmiyoruz uğurluyoruz)

öldükten sonra yok olacaksam nasıl anıldığımın ne anlamı var, bana ne kim ne derse desin! kaldı ki dikkate alacağım kişinin kim olduğu da önemli, diyelim ki adam bana düşman, ne derse desin adaletli ve erdemli biriyse belki dikkate alırım

yaşama amacımız çoğalmaksa benim yaşama nedenim yok diyebiliriz ölümü kutsamak! evet oluyor, kör ölür badem gözlü kel ölür sırma saçlı olur ne hikmetse...

Düşünen bir canlı olmamız bizi diğer canlılardan farklı kılmaz. Onların düşünmediğini bilerek hareket etmekde ne kadar doğrudur bilmem. Işıklarda karşıdan karşıya geçen bir köpek ışığın yanmasını bekliyor arkadaş bence biz şimdilik hayvanları anlayamıyoruz.


İnsan haricinde kalan canlıların yaşam amacı neyse bizimde yaşama amacımız odur. O da en basit anlatımı ile çogalmak neslinin devamını sağlamaktır.

Her ne kadar inancım olsada sorgulamadan edemiyorum. Eğitimimin bir kısmını imamhatip okullarında yaptım kendi çapımda kitabımızı okudum kendi çapımdada yorumlamışımdır.  

Yaşamak ne kadar normal ise ölümde o kadar normal bir durumdur ölümü kutsallaştırmaya çalışmak bana göre çok saçma geliyor her ölenin mezarını mermerden yapıp farklı bir kutsal görmek saçmalık bence öldüğünde sadece gömülmeli yok mermer mezar vs gereksiz.

Yaşamımın öncesini bilmediğim gibi sonrasınada bilmeyeceğim. Bırak doğumun öncesini bebekliğini hatırlayan varmı?

Ben ablasını kaybeden biriyim ölümün acılığını kötülüğünü fazlası ile gördüm hissettim burada bana göre ne kadar yaşadığın değil öldükten sonra nasıl anıldığın önemli.

Nasıl yaşadığını insanın kendisi belirler

herkesin ölmemesi durumunda yaşanan birçok duygunun anlamı kalmaz düşünsene sonsuza kadar yaşadığınızı ölmediğinizi hangi kaynak yeter buna? hangi kaynak? bu kadar canlının olduğu ve neslin devamlılığının bir önemi kalırmı? Bu durumda ne teknoloji ilerler ne başka birşey. Bu durumda kaç kişi çocuk yapar? Yav benim 2.5 yaşındaki evladımın gülüşünü dünyaya değişmem. Ben iyili ölümlüyüm.

Birazda teknolojinin bu kadar gelişmesinin sebeplerinden biride ölümdür. Ölümlerdir teknolojiye yönlendiren.  Düşünsene ölüm yok. Çoğu hayatımızı güzelleştiren teknoloji olmazdı.

içim geçmiş
eskiden düğünümü hayal ederdim
ünlü olmayı zengin olmayı olimpiyat şampiyonu hatta amarikan başkanı olmayı mustangle araba sürmeyi özledim anne
Kaç zamandır yüzüm tıraşlı
Gözlerim şafak bekledim
Uzarken ellerim
Kulağım kirişte
Ölümü özledim anne
Yaşamak isterken delice...

Ahiret inancı olmayınca ölümün bir anlamı kalmıyor o zaman korkmanızı gerektiren bir durum da yok çünkü dünyada yaşadığınız yanınıza kar kalıyor ama ahiret inancına sahipsek bu dünyada yaşadıklarımızın karşısında ödüllerimizi yada cezalarımızı düşünürsek gelecekle ilgili özellikle ölümle ilgili bir sürü düşüncelere dalabiliyorsunuz mesleğim gereği acı ama gerçek çok ölü arkadaşım oldu bir kaç tanesinin tabutunu ellerimle sırtladım o zaman anlıyorsunuz dünyanın ne kadar boş olduğunu öte tarafa hiç bir şey götürülmediğini bu bahsettiğim arkadaşlarım 22-30 yaşları arasındaydı onlar dışında bir sürü meslek büyüğü abilerimizin şehitliğine denk geldik şimdi diyorsun ki ben öldükten sonra arkamdan ne bırakabilirim benim için kızımı düzgün yetiştirebilirsem iyi insan yapabilirsem en büyük mirası zaten bırakmışım demektir inançları bir kenara bırakırsak hepimiz insanız ve hepimiz iyi insan olmalıyız zaten yaşadığın kısıtlı bir süre var neden kötülükle geçirelim

evet doğumdan öncesi de ayrı bir bilinmezlik, sanki sırasını bekliyor herkes, geliyor yaşayıp gidiyor....
ölümü bir boşvermişlik bahanesi olarak kullanmamak gerekiyor, madem geldik hayata hakkını vermek lazım, keşke verebilsek, kendi adıma yeterli bulmuyorum.

hayatı istediğimiz şekilde yaşayamıyoruz çünkü nerede doğacağını seçemiyor insan, hangi şartlarda yaşayacağımız belirsiz. ama tabi yurtdışında doğanın da mükemmel bir hayatı olacak diye bir garanti yok, for example: me! bize bahşedilen neyse, o halde ne yapacağımız önemli. bunun yanında çevresel faktörler ve öngörülemeyen bir sürü şeyle birlikte kader çizgisinde ilerliyoruz. daş da düşebilür ayu da çıkabilir güzel şeyler de olabilir.
bi laf var aileni seçemezsin ama kayınpederini seçebilirsin  ama yine de her ne olursa olsun insan bu dünyada tam tatmin olamaz. perfect dünya diye bir şey yok, o öteki tarafta tabi doğru adrese gidersek
yine de hayatta yaşayabileceğimiz en büyük deneyim ölüm ama sadece 1 kez ve geri dönüş yok, açıkçası bu dünyadaki sonumu çok merak ediyorum, sonrası daha da merak konusu...

Doğmadan önce neydik öldükten sonra ne olacağız? Kimse bilmiyor çünkü kimse gidip gelmedi. Bugüne kadar ortaya atılmış teorilerden herhangi birine inanmakta her birey özgürdür. Önemli olan yaşarken neler yaptığımız. Allaha havale etmek yerine bu dünyadaki haksızlıklara adaletsizliklere karşı gelmek gerekir. Suçlar burada yargılanmalı. Ölümden sonrası var mı bilmiyoruz ama vicdan var erdem var.

Çevresel faktörler işte hocam Bundan 20-30 sene öncesine gidersen evlilik için devlet memuru olman kafiydi. Şimdi devlet memuru olursan 5 kere düşünüp 10 kere reddediyorlar. Keza o zamanlarda bir işletmen vardıysa da yok olmaz güvencesi yok deyip reddederlerdi. Bizim kültürümüzde önce ayağını sağlam pabuca sokmanı öğretiyorlar sonra da pabuç fabrikan olmasını bekliyorlar. Into the wild filmi geldi aklıma yaşadığı hayattan bıkan ve sadeliği arayan herkesin izlemesi gerekiyor. Fazla spoilera girmeden izleyenler ne demek istediğimi anlarlar

Bir yabancı demişti bana çok yıllar önce; siz doğulular (küçük görme falan anlamında değil, doğu kültürünü kastederek) yarını kurtarmak uğruna bugünden vazgeçiyorsunuz, sonra geriye baktığınızda istemediğiniz, memnun kalmadığınız bir hayat yaşamış oluyorsunuz ama çok geç oluyor. Bu muhabbet de Avrupa'da her şeyi kiralama (kullandığın teybe, video playere kadar) alışkanlığını değişik bulduğumu söyleyince açılmıştı, siz de sahip olmak uğruna hayatı yaşayamıyorsunuz demişti.
Bence hem haklı, hem haksız. Prensipte haklı ama hayatın gerçekleri diye bir şey var, vatandaşını her koşulda koruyan, kollayan bir ülkede yaşıyorsan böyle konuşmak kolay tabii.

Peki ya yaşam? Herkes ölümü beklerken yaşamayı unutur ve son nefesinde derin ah lara sahip olur. Hele bir de yaşadığı ülke batmamak için sadece nefes almasına izin veriyorsa değmeyin paşamın derdine. Hani bir caps var ya öte dünyada günahlar gösterilirken elin İsveç'lisi alkol ve s*ks partisiyle doldurmuş günahı bir de benim ki iddia kuponu dolduruyorum adalet mi bu diye o geldi aklıma şimdi

Sen olayın felsefesine girmişsin, ki bitmez bir konu, çünkü bilinmeyen hakkında fikir yürütmek demek, dolayısıyla kendi açımdan hiç sakıncası olmaması, bilakis böyle beyin fırtınalarını sevmem nedeniyle hoşuma gider.
Benim lafımın gitmesi gerek yer yine aynı bilinmezlikle ilgili millete "inanacaksın" diye dayatılan şeyler.

Bu başlığa bir kitap dolusu cümle yazılabilir ya da bir kaç cümle.
Ama ölümü dusunen insan kötü olamaz. Çünkü ölüm tamamen amacsızlıktır. Hiç bir amaç ölümden daha gerçek ve doğru değildir.


Friend nietzsche saygılar.

yani ölüp göreceğiz 

çok doğru ve güzel bir noktadan yaklaştın.
aslında hepimiz önemli varlıklarız ama kıymetini bildiğimiz söylenemez. birbirimize karşı tavırlarımız  davranışlarımız vs yani dünyaya bakınca birbirimize pislik muamelesi yapıyoruz. öldürüyor tecavüz ediyor soyuyoruz...Ne için? NOTHING
 hepimiz gidiciyiz ve o arada ne götürürsek kar mantığı ile hızlıca dünyadan fayda elde etmenin yollarını arıyoruz, en azından genel itibariyle...bakalım değecek mi!?

Abi o filmleri konuşabiliyoruz çünkü yazarı insan, ben şöyle yapardım ben böyle yapardım ya da şurasına şunu da eklerdim gibisinden. Yani düşünceleri de belirli sınırlar çerçevesinde. Biz de o çerçeveler içerisinde filmi yorumluyoruz en deli örneği de Matrix zaten benim bildiğim.

Asıl mesele iyi insan olabilmekte bence. Sonrasını zaten hepimiz yaşayıp göreceğiz, inanan da inanmayan da ölüm gerçeğiyle yüzleşecek.

bence de bitmiyor
o halde noluyor ölünce? yani biraz kafa yapan bir filmi bile konuşuyoruz günlerce ama ölümü konuşmuyoruz. hayatta her şey zıddıyla değerli, ölümü de konuşmalıyız ki hayatın kıymetini bilelim. mesela bugün bir haber okudum Antalya'da 17 yaşındaki öğrenci, öğretmeninin evinde uyuşturucu alıp ölmüş. iddia bu en azından...soooo what!
burda hepimiz 17 yaşından büyük insanlarız, I guess her an başımıza bir iş gelebilir. hergün bir adım daha yaklaşıyoruz ölüme...bu bir gerçek, 50 yıl daha yaşasak 18256 gün yapar 29 şubat dahil, yarın 18255, ertesi gün 18254....99 98... 10 9 8..1 aaaannnddd big day

ben 50 yıl yaşamam da... pardon ya 18262 yapıyor  
lan yoksa panik atak mı geçiriyorum farkında olmadan 

Yaşadığımız her saniye farklı görüşlerle birlikte doğduk, büyüdük ve öldük. Ben farklı düşünüyorum ve inanıyorum.

Ölüyorsun ve bitmiyor.

İnsan korktuğu şeyleri dile getirmekten çekinir hocam, mesela üç harfli denilir cin denilmez, ölüm de böyle birşey, bahsedince akla geldiği için bahsedilmeyince ölmeyeceğimizi zannediyoruz belki de bu yüzden ölümden bahsetmiyoruz, ölüm soğuk 4 harften oluşan 1 kelime, kimse ne olduğunu bilmiyor, herkes korkuyor, bilinmez korkutuyor ancak biz zaten bilinmezdik, tuvalete atılan bir meni parçasından biraz daha şanslı olma yanımız annemizin karnına girmemizle başlıyor, küçük bir damla sıvıdan bu hale gelirken korkmuyoruz, bilinmedik alemden korkuyoruz, ölüm çok garip şey,

Cüneyt Arkın filmi geldi aklıma BEN YIKILMAMM
https://youtu.be/kGysKCUj1Ak
Nasıl bitiyor Hocam yani bugün varız yarın yoğuz diyosun

anyway saygı duyarım herkesin kendi düşüncesi inancı farklı tabi, onu sorgulamak haddime değil de varken nasıl yok oluyoruz?? madde var anti madde var ee dünya var antidünya neden olmasın? madem sonsuza dek yok olucaz niye yaşıyoruz? varken birdenbire 1 saniye sonra yok mu oluyoruz? hiç bir anlamı yok...sevdiğimiz nice insan yok mu oldu hiç mi yaşamadılar sanki?! bana mantıksız geliyor ölüm bir son olamaz.

Ölüyorsun ve bitiyor....
Ötesi kitleleri uyutup, kontrol edebilmenin yöntemi

hocam insanlar yazmaya bile korkuyor sevimsiz addediliyor halbuki hepimiz öleceğiz, konuşmak bile istemiyoruz. YOK HÜKMÜNDE ama VAR ve KESİN BİLGİ   ölmeme gibi bir şansı yok kimsenin...bu kadar kesin ve hepimizi ilgilendiren bir konuda çok az topic açılıyor hatta birini de yine ben açmıştım
tamam hayat bir koşuşturmaca ve arada sırada aklımıza geliyor, bazısı panik atak geçiriyor bu konuda özellikle ama baktığımızda rutin bir olay ölüm tabi ölen kişi hariç  
hayat kadar önemli bir konuyu neden irdelemiyoruz? ne bileyim haftada ayda bir konu açılması lazım aslında hadi yılda bir bari olsun.
nedir ölüm? beyin ölümü ne mesela? beyin ölümü gerçekleşmiş kişi tıbben ölü sayılıyor ama nefes alıyor ha makineye bağlı ama alıyor. ölüm anında ne oluyor? bilinç gidiyor mu, kişilik ya da nefis yok mu oluyor? nedir bu ölüm??
mezara indik üstümüze toprağı attılar gittiler! so what? her şehrin yanında bir şehir daha var kabristan or mezarlık adında! hiç mi ilgimizi çekmiyor yoksa illa ölmemiz mi gerekiyor bu konuda konuşmak için  

ulen amma emoji koymuşum yazıya 

Ölüm hakkında bir çok şey bilinmiyor, insanın ruhu var mı bunu bilimsel olarak kanıtlamak bile imkansız, beynimiz var düşünebiliyoruz, fiziksel olan şeyler var tecrübe edebiliyoruz ancak metafizik boyutu gerçekten inanılmaz karmaşık, din olgusu bir yandan, iyi insan ile kötü insanın ahiret inancı olmadığı boyutta dünyada yaşadıkları bir yandan, bu kadar karışık insanın mükemmel işleyen vücudunun parçalarının rastgele olma ihtimalinin mantıksızlığı bir yandan yaratıcıya bizi götürüyor, ölüm herkesin sonunda karşılaşacağı bir deneyim, tabi korkutucu ve ürkütücü,

yes death
big questions
kimsenin adını ağzına almak istemediği "@man uzak olsun" diyerek kaçtığı büyük gizem!
biraz önce varsın, biraz sonra 3. tekil şahıs olarak anılıyorsun.
kalbin durduğu beynin işlevsiz hale geldiği kaskatı bir durum! genellikle hemen defin yoluna gidilen bir durum çünkü uygun olmayan koşullarda "what is the smell" dedirtebilir(look at the Dahmer series)...
bazıları için bir son bazıları için bir yeni başlangıç...
bana göre fizik alemden metafizik aleme geçiş kapısı...wooww big experience...
tüm herşey resetleniyor...güzellik çirkinlik gençlik yaşlılık zenginlik fakirlik konum pozisyon her şey...belki mezarın üst tarafı hariç 😉 😘