Babam öldüğünde bu soruyu bana sordular. Evin en büyük erkeğiydim. Ataerkil bir toplum olduğumuz için mi yoksa biraz zor bir karar olduğu için mi bana sordular bilmiyorum. Ataerkil bir toplum olmamızdan ziyade zor bir karar olduğu için sorumluluk almak istememiş olabilirler. Babam komadayken hemşirenin tüm ısrarlarına ben cevap vermek zorunda kaldım. Ölümden sonra yaşama dair inancım çok flu. Normalde bu soruya daha rahat cevap verebileceğimi düşünüyordum ama babamın bana organları hakkında bir vasiyeti yoktu. Babam organlarını bağışlamayı kabul etmiş biri olsaydı bunu bana söylerdi. Bana söylemediyse bunu kabul etmemiş olduğu varsayımını çıkarabileceğimi düşündüm ve hemşireye her defasında ret cevabı verdim.
Eğer yaşarken organlarınızı bağışlamayı kabul ediyorsanız bunu yakınlarınızla paylaşın lütfen. Yaşarken bunun cevabını verirseniz onların omuzlarına düşen yükü hafifletebilirsiniz.
Baba her neredesin bilmiyorum ama yaşarken bana böyle bir veri bırakmadın. Eğer organlarını bağışlamayı isteseydin bunu bana yaşarken söylerdin ve bende bunun bilgisi olurdu. Bende buna dair bir bilgi olmadığı için organlarını bağışlamayı reddettiğin varsayımına kapıldım. Neredeysen rahat uyu. Seni seviyorum.