Topic: Çocukluktaki mahalle anılarınız... (Read 1741 times)

ah ahh biz yaşadık be abi... tatlı oyunlarıda gördük yokluk zamanınıda görmedık cok fazla en güzel dönemdi bence... ilik misket saklambaç anıları biter mii

O kadar güzel mahalle anılarım var ki hangisini anlatsam bilemedim. En acımasız olanını anlatayım en iyisi. Bizim mahallede bir kız vardı . Adı Filizdi. Biraz akıl engeli vardı. Ve tabii ki biz çocukluk acımasızlığıyla bu kıza yapmadığımızı bırakmamıştık. Dışkısını mı yedirtmedik, çukur kazıp içine mi atmadık daha neler neler. Ama şu an o yaptıklarımızı düşündükçe çok vicdan azabı  çekiyorum. Umarım bizi affetmiştir.

arkadasın dedıgı gibi bizim cocuklugumuz. birde arkadaslardan atarı kasetı alırdık degıs tokus yapardıık . hele o kank 90 oyunu var ya ınsanı alır gıderdı saatlerce oyna oyna dur hıc bıkmadan.

topu atan alır abanmak yok beylerr

Mahallede ezan okunana kadar oynadığım oyunlar aklıma geldi böyle diyince gece oynadığım saklambaçlar, kola ödüllü mahalle maçları...

Bütün çocukluğum evimizin civarında arkadaşlarla oynamakla geçti. İstanbul daha kalabalık, daha sakin, daha sevimliydi. Bugünün çocukları evde fazla vakit geçiriyor. Anne babalar çalıştığı ve sokaklar güvenli olmadığı için.

Taniki misket oynamak mahalle maçları yapmak sporcu kartı oynamak ne güzeldi bee
Özledim gerçekten de 😞keşke zamanı geriye alabilsek

cocukluk anılarımı anlatsam kitaplara sıgmaz hergünüm bir macerayla geçmiştir

1 milyona 10 tane tipitip sulu göz aldığımız yıllar,annelerin evde futbolcu kartları ile sakız kutuladıkaları zamanlar aklıma getirdi.

90lı yıllar ve daha öncesi neslin böyle anıları var ne güzel ama bundan sonraki neslin böyle masumane mahalle anıları olabilecek mi acaba, her şey eskiden güzeldi derler ya hani, her geçen gün insana hizmet eden yenilikler daha da güçlenerek gelişiyor ama insanlar her geçen gün birbirlerinden daha da uzaklaşıyor, insanlar daha huzursuz, aileler daha mutsuz...

Çocukluğumdan benim en güzel anılarım arkadaşlarımla geçirdiklerimdir..Mesala her akşamüstü sokakta saklambaç oynamak gibi çok eğlenir gülerdik hey gidi günler..

O kadar çok istiyorum ki tekrar çocukluğuma dönmeyi.Dert yok tasa yok.Mahallede maç yapardık vs vs.Ne günlerdi.

Vay be konuyu görünce eskilere gittim bi, duygulandım...
Benimde 4 kafadar arkadaşımla bir çilek tarlasına girip kusana kadar çilek yeme anım var ki hatırladığım da yüzümde bir gülümsemeye sebep olur.
Bizim bahçenin yan tarafında çilekçiler oturuyordu bunlar her pazar günü çilek satmaya 3 km ötedeki pazar gidiyordu sabahtan. Bizde bunları takip ettik evden çıktıkları anda 5 çocuk bahçeye daldık, yaşımız ufak ama hırsız demeyin hemen toplamda 5 kilo çilek yemişizdir Her neyse çok iyi hatırlıyorum batuhan diye bir arkadaşım vardı çilek yiyecem diye kusmuştu yer açılsın diye 3 saat bahçeden çıkmadık hepimizin karnı ağrıdı.
Çilekleri yemeye o kadar odaklanmıştık ki günün bittiğini anlayamadık. Bahçenin sahipleri geldi. Biz bunları görünce civciv gibi dört bir tarafa dağıldık. Bizi baya kovaladılar en son paçayı kurtaramıyacam sandım peşimi bıraktılar.

aksama kadar sokaklarda futbol,saklambaç, istop,bilye,çamurdan araba, 9 taş gibi oyunlar oynardık. Hele bir de erik çalma yok mu:)))

başlığı görünce içerledim. hep lojmanlarda sitede kaldığımız için mahhelle kültürü olmadı. okul bahçesinde ne oynadıysak o. insanın çocukluk arkadası bile olmaması kötü. ne diye anlattım bilmiyorum ama içerledim heralde:)

Cocukluk anilari herkesin unutamadigi cocukluk anilari vardir.Benimde bir cok anim var ama hic unutamadigim bir animi anlatayim.Ilk okul 4.siniftaydim ilk okul ogretmenimin cocugu yoktu  bir yere gittigi zaman hanimi korkmasin diye ben onlarda kalirdim, butun cocuklar beni kiskanirlardi. hele biri var ki beni gozden dusurmek icin neler yapardi neler,her hamlesini bosa cikardim. Okulun tatil gunu yaklasmisti nisandi sanirim,Babam ev ihtiyaclarini karsilamak icin koyun satilacagini  soylemisti.Aklimda kalmis, o gunler koye tuccar gelmisti babam koyde degildi,ben gittim  100 liraya bir koyun sattim. geri okula geldim,herkese hava atiyorum benim 100 liram var diye oglen tatilinde top oynarken  ozaman uzerimde ne vardi hatirlamiyorum,cebindeki 100lirayla kaleyi belirleyen tasin uzerine koydum  oyun bitip derse girdigimizde paranin cebimde olmadigini gordum. para calinmisti, Ogretmene soyledim ilk gun bir sey cikmadi, eve gittim  para yok  megerse yanlis koyun satmisim bir ton dayak yedim aksam koy odasinda  butun top oynadigimiz  kisiler sorgulandi  ve nihayetinde parayi  beni kiskanan cocugun aldigi tesbit edildi. ama o inkar ediyordu,dayisi guzelbir dayaktan sonra yerin soyletmis. Nereye saklamis biliyormusunuz,tuvaletin tas duvarinin bir yerine saklamisti. Ama iyi bir dayak yemistim birdaha da uzerime vazife olmayan  bir seye karismadim.

ne güzel bir başlık açılmış,başlığı gördüğüm anda yüzüm güldü.90 ların mahalle çocuklarıyız biz, akşamları bizden 3-5 yaş büyüklerle saklambaç oynar,kuytu nere varsa saklanırdık,ortada sıçan oynar ,sırtımız su olana kadar koştururduk,en sevdiğimde 9 taş idi. o taşlar devrilince kaçacak delik arardık. kızlarla ipte atlardık, top sektirmece de oynardık, 9 aylıkta kaleye geçip anne-baba olmuşluğumuz var. en güzel ve acıklı hatıram ise eriklere dalarken yırttığım keten pantolonumdu  

Eski kullanilmayan binalarin camlarini kiriyorduk, yakalandik bikeresinde dayak yemistik

Cok komık anılar var okudukca guluyor ınsan, bıyandan da ne desek bos ya sokak mahalle dıye bısey yok artık:( sokakta oyun oynayan cocuk bıle yok..Eskıyı herkes ozluyor sanırım

bi güün bi bahçeye girmiştik. mandalina falan koparıyorduk ağaçtan. arkadaşım ağaçtan düşüp kolunu kırmıştı. adam sesi farkedip dışarı çıktı. arkadaşımı öyle bırakıp kaçmıştım.