Topic: Geçmişte Yaşamak (Read 344 times)

Geçmiş-gelecek dengesi tam bir paradoks. Zamanın sadece evrende gerekli bir olgu olduğunu ve bunun bir şekilde terse çevrilebildiğini fark edersek, insanlık olarak büyük adımlar atarız ancak bu sefer de geçmişte tarihteki önemli şeyleri değiştirebilirler. Örneğin Müslümanlığın çıkışını engellemek isteyenler olacaktır. Veya dünya tarihine damga vurmuş bir kavimler göçünü gerçekleşmemesi için çabalayacak bir şey düşünün. Bu durumda geleceği de siz tehlike altına atmış olursunuz. Bunu en iyi dark işliyordu. Paralel evrenlerde geçen farklı hikayeler ile farklı sonuçlar oluşuyordu. Geçmiş-gelecek dengesi bozulursa işte o zaman kıyametin geldiğini düşünebiliriz.

1.) Geçmiş düşündüğünüz zaman beyinde çalışan bölgeler hafıza ve duygular oluyor. Bunun haricinde ek başka bir bölüm çalışmıyor.
2.) Geçmişte belirsizlik olmadığı için bu durum rahatlatıcı bir etki yaratıyor.
3.) Geçmişi olduğundan daha iyi hatırlıyoruz.

Sürekli sürekli geçmişi düşünürseniz beyinde bu devreleri her seferide aktif edersiniz. Bir şekilde bundan zevk almaya başlarsanız bu daha da fazla tekrar etmeye başlar. Sonuç olarak  bir bağımlılığınız olur ve gereksiz bir zaman kaybı yaşamış olursunuz.

Bunun bir benzeri de hayal dünyasında yaşamaktır. Maladaptive diye bir durum var. Bu insanlar gerçek dünya yerine günün büyük kısmını hayal dünyasında yaşıyorlar. Bunlarla alakalı forumlar vardı ve çok ilginç hikayeler okumuştum.

---

Her iki durumda anda kalmanın tersine yapılan işler olduğu için insana zarar veren durumlar olarak görüyorum. Gerek geçmişle gerekse hayal dünyasında zaman harcıyor oluşumuzun nedeni olarak ben eğitim sistemini görüyorum. Bizler çocukken sıralarda günde 6-7 saat put gibi kıpırdaman sıkıcı derslere maruz bırakıldık. Bu sıkıcı derslerde susup kafamızın içerisinde geçmişe gittik yada hayal kurduk. Henüz körpe zamanlarımızda bunu çok sık yaptığımız için beyinlerimizde bu tarz devreler oluşmuş oldu.

Aslında düşünüyorum da ders aralarında oyun oynarken yada top oynarken vs tamamen o anının içerisinde yaşıyorduk. Yani top peşinde koşarken genelde hayal kuramaya zamanın olmuyor. Okulda put gibi oturmak yerine gerçekten sürekli anda kalabileceğimiz şekilde çocukluğumuzu geçirseydik şuan çok daha sıkı şekilde işe odaklanabilen daha sıkı kafalarımız olabilirdi.

Biraz tuhaf bir bakış açısı gibi gelebilir ama bu sıkıcı eğitim sistemi bize hayal kurmayı ve bundan zevk almayı zorla öğretti. Şahsen bende günlük hayatın içerisinde saçma sapan hayallerin arasında kendimi buluyorum. Ve bunlar sonuç olarak ciddi zaman kaybı yaratıyor.

"Gelecege umut azaldikca, gecmise olan ozlem artar"
Nostaljinin ana sebebi bu degildir tabi en onemli sebeplerinden biri budur, dedelerimizden duyardik "yasadiginiz bu zaman, zaman degil bizim zamanlarimizi gorecektiniz..." diye uzayan gazelleri anlamazdik, kulak arkasi ederdik, oysa ne kadar haklilarmis, yenilen icilen gercek gidalar; yasanilan gercek asklar; kurulan dostluklar; pisliklerin tepelendigi; kazanilan paranin gercek para oldugu zamanlari ozlememek icin alzheimer olmak gerek.

Tarih konusunu güzelce anlayarak dinleyerek ögrenip yaklaşık 200 yıl geri giderek o zaman içindeki gelişmelerin paralelinde rahat bir yaşantı sürerdim. Sonuçta yaşayacağım taş çatlasın 100 yıl. O da dediğim gibi rahat bir ortam oluşturursan.

geçmişte yaşamak demişken bi 10 15 sene öncesinde şuanki yaşımda olsaydım daha güzel şeyler olabilirmiş aslına bakarsak.Geçmişten yaşamaktan kastım bu olurdu.

yoksa geçmiş zaten geçmişte kalmıştır sadece bazı şeyleri değiştirebilirsin onlar da hayatına büyük veya küçük etki bırakacaktır.

Eskileri ben de çok özlüyorum. Dönüp baktığım zaman hayatımın her döneminde farklı zevkler yaşamışım, farklı arkadaşlıklar kurmuşum. İlkokul, ortaokul, lise, üniversite hepsinde ayrı ayrı ortam, ayrı ayrı güzellikler vardı.
Şimdi'de yaşıyor olmak da güzel, her yaşın ve dönemin kendine özgü güzel anları var. Geçmişte çok takılı kalmak da sağlıklı bir şey değil

Benim biraz daha eski hocam ya şöyle 12-18 yaş arasını çok özlüyorum ne güzel anılar birikmiş ne güzel anlar yaşamışız belki de insanlığın en güzel ve anlamlı yaşanabilecek çağları çocukluk çağlarıdır insan yaşlanınca dahi çocukluğunu özlüyor

Benim de en çok özlediğim zamanlar 19-23 yaş arası. Gerçekten düşündüğüm fark edebiliyorum şimdi de o zamanlar enerjim vardı. hayat daha güzeldi sanki o zamanlarda. Tabi ülkenin durumu da bu kadar kötü değildi. Daha yaşanılır bir yerdi.

Sanırım bende de en büyük sorun bu. Küçüklükte aile büyükleri daha genç ve küçük olmanın getirdiği sorumsuzluk, rahatlık güzel. Ayrıca büyüdükçe samimiyet de azalıyor o eski dostluklar bitiyor. Sevgililer bile değişiyor maalesef çocukluğun masumluğu farklı.

Küçük olduğum zamanlardaki yaptığım şeyleri, yaşayış tarzımı vs. çok özledim ben de. Çocuksun ve dünyada ne olup ne bitiyor hiç takmıyorsun bile. En büyük faaliyetin "Bugün ne oynasam?" diye düşünmek oluyor. Hayatın tadını en çok sen çıkarıyorsun. Çünkü büyüyüp bir yetişkin olduğunda artık hayat bambaşka bir hal alacak. O yüzden ben hep en güzel yıllar çocukluk yıllarıdır diye düşünürüm.

Insanlar yaş ilerledikçe yada başka bir ifade ile yaşlanınca fiziksel aktiviteler de yavaşlıyor. Çocukluk ve gençlikte yapılanlar güzel bir hatıra olarak kalıyor.  Aslında ozlenen geçmiş yıllar değil gençlik ve çocukluk dönemleri.

Geçmişte yaşamaya çok takıntılı bir insanım bunuda tetikleyen fiziki unsurlar var. Misal bir müziktir, bir kokudur, uzun zamandır gitmediğin bir yerdir, uzun ama uzun zamandır görmediğin birisidir. Lise 4'te ilkokulumda mezunlar günüsü gibi birşey yaptı arkadaşlar çoğunluk katıldık okulun her yerinde birisi bir anı anlattı sanki o anı yaşamışız gibi değilde sinemada filmde izlemişiz  gibi hatırladık. Veya çocukluğumda duyduğum bir müziğin melodisi gelir aklıma google a dırıııı dırıııı dırııııı diye melodisinden bile aratıp bulmaya çalışmam olur buluncada o zamanlar gelir aklıma. Koku en beterlerindendir o eskiyi hatırlatan tüm vücuduna zühur ettiren bir etkendir. Kapat gözlerini sanki o günlerdesin. Benim takıntım o günlerin tekrardan gelmeyeceğinden sanki en mutlu anlarımmış gibi hissetmemden.

Fazla polyannacı davranıyorsunuz hocam. Orta çağın nesi güzelmiş? Savaşlar mı? Esaret mi? Hastalıklar mı? Susuzluk mu? Açlık mı? Kliselerin barbarca tutumları mı? Engizisyon mahkemeleri mi? Tecavüzler mi? Erkeklerin 30 yaşına gelmeden ölmesi mi? Kadınların doğumda hayatını kaybetmesi mi? Tıpın merhem ve kremlerden öte olmaması mı?

Tahta kokusu istiyorsanız dilediğiniz gibi Karadeniz’de bir ahşap ev satın alıp bol bol kokusunu içinize çekebilirsiniz. Şarap istiyorsanız 50-100 yıllık şaraplar satılıyor zahmet etmeyin orta çağa gidip. Doğal peynirleri de zaten Karadeniz bölgesinde bulabileceğinizi düşünüyorum onu da hallettik. Fıçı biraları zaten birahanelerde tonla içersiniz içe içe bıkarsınız. Üst üste dikilmiş elbiselerin nesine özendiniz kusura bakmayın onu çözemedim

Orta çağın rezalet bir çağ olmasına rağmen, güllük gülistanlık sanıp o çağda doğup yaşamak isteyen insanları anlayamıyorum. Elinin altında imkanlar gırla. İki gün elektrik kesilse isyan edersiniz orada elektrik diye bir şey yok gaz lambası zenginlerde. Karabiberi ülkelerde padişahlara veya krallara hediye diye sunuyorlarmış

En güzel çağlardan birisindeyiz. Ne kadar ekmek o kadar köfte. Yine bu bahsettiğiniz doğal ürünleri bulursunuz  tabi fiyatı biraz daha kapitalist çağa evrilmiş durumda olur.

Ben ortaçağ'da yaşamak olmasa da onu andıran o havayı estiren yerleri çok seviyorum.

tahta kokusu
fıçı biralar
şarap doğal üzümler
doğal peynirler
üste dikilmiş orjinal elbiseler

güzel bence.

Artıları eksileri olduğu çok doğru şimdilerde hayat daha kolay teknolojik aletlerlerle her konuda daha fazla zaman kalabiliyor eskiden 3 ay süren işler makina ile 1 - 2 saatte yapılabiliyor.

Eskinin doğal güzelli bambaşkaydı yediğimiz içtiğimiz her ürün daha lezzetli ve kaliteliydi şimdilerde yediğimiz şeylerin ne lezzeti var ne doğallığı var belki doğal olmayan genetiği ile oynanmış koruyucu maddelerle desteklenmiş ürünleri tükettiğimiz için hastalıklar çoğaldı.

Ekonomik durumum olursa şehirden uzak yerlerde yaşmayı istiyorum. 2004 yılında İstanbul da kalmıştım 4 yıl sonra döndüm büyük şehir kalabalık gürültü yoruyor insanı biraz sakinlik sessizlik istiyor yaş ilerledikçe

Eskileri analım bu güne bakalım ne olursa olsun sağlıkla olsun

Oturupta eski anılara gittiğim zamanlar çok nadir oluyor, eskiler hep güzel gelir insana ama o eskiyi yaşarken hissiyatı öyle olmuyor. @ZekiBeyy eskide yaşamanın artılarıda eksileride olurdu bende isterdim, tıp çok gelişmemiş insan hayatı daha kısa, sürekli tarım yapmalı ve hayvan yetiştirmek zorunluluğu aç kalmamak için bunlar zor tarafları ama en güzeli doğa ile iç içe olmak diyebilirim, bugünün şartlarında şehirden cıkış yaparsanız gene olur aslında bunun içinde belli bir bütçe gerekli.

Eski dönemde yaşamayı daha doğal ortam olduğu için yaşamak isterdim şehirleşmenin daha az oldu şehirler kıyılar doğal güzellikler görmeğe değerdi. Eski dönemde çelilen filmleri daha dikkatli izleyerek çevre ve doğal ortamları görmek çok güzel oluyor.

Allah sizlere ve varsa ablanızın çocuklarına sağlıklı uzun ömürler versin inşallah hocam, çok üzüldüm vefat etmesine, son on yıllarda en fazla görülen hastalık kanser oldu, gerçekten tıp bilimi artık bu kansere de çare bulmalı, insanlar amansız hastalığa yakalanıyor, muhakkak vardır bir çaresi ama ne zama bulunur acaba,

Hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim. Evet kanserden vefat etti lanet bir kanser geldi kısa sürede aldı götürdü. 3 yıl doldu. Abla demek bam başka birşey anne bile demek sayılır.  yokluğunu her zaman hissediyorum evine ilk defa bu bayram gidebildim nefesim daraldı.

Para mara hikaye yaşadığı dönemi kısa süreli bile görmek isterdim.

Şuan onun vefat ettiği yaştayım.

Eğer ablanız vefat ettiyse başınız sağolsun hocam, ablam olsun isterdim her zaman, ablam olmadı, kimisi de bu kısa hayatta etrafından bi haber yaşıyor, elindekilerin değerini anlaması için kaybetmesi gerekiyor, ne acı ki durum böyle, geçmişte özlediğimiz mutlu anıların içinde kimi zaman kayboluyoruz ,