Topic: Telefon Tablet bağımlılığı - page 2. (Read 282 times)

Cep telefonu bagımlılıgı bı dıer adıyla nomofobı yanı telefondan uzak kalma korkusu gercekten ınsanların artık hayatlarının merkezı telefonlar oldu telefonlarımız bırer dıjıtal cep bılgısayarı olma yolunda hızla ılerlerken ınsanları nomofobıye baglayan sey sosyal medya begenılme durtusu ve ozellıkle onlıne oyunlar oluyor

Bu uc ana etkenı bı arada gorursek ınsanlar bunların yer aldıgı telefon veya tabletlere bagımlı ve ot gıbı bı hayat yasadıgını soyleyebılırız ozellıkle cocuklu aılelerde cocukların cızgı fılmlerdekı farklı renk vurgularına olan ılgısıyle beraber sasırma ve susma fıılerı aılelerın hayatını basta kolaya cekse de uzun vadede bu durumun zararını beyın fonksıyonlarının gerılemesı olarak, pratık cozum yapamayan cocuklar olarak goruyoruz

Telefon, tablet ve televizyon, buna hatta bilgisayarı da dahil edebiliriz. Bunlar elektronik bağımlılık yapan cihazlar. Oyun bağımlılığı da bunların yan etkilerinden birisi. Devir teknoloji ile iç içe geçince böyle kötü alışkanlıklar da olabiliyor.

7 den 70 e herkeste var bu bağımlılık, tablet olsun telefon olsun millet elinden düşürmüyor artık, örnek annem 60 yaşında facebooklarda takılıyor
5-6 yaşında yeğenlerim var evde iken telefon yada tabletsiz durmuyorlar, hiç sağlıklı bir durum değil bunlar.

8-10 sene önce facebook bağımlılığım vardı. İnanılmaz boş vakit geçirdim facebook'ta. Şimdi de maalesef instagram ve twitter bağımlılığım var. Instagramda boş beleş ünlülere bakmak şimdi yazınca çok salakça geliyor ama duramıyorum. Twittera girdiğimde ise genel durum depresyona sokuyor, depresyona girince de daha çok sosyal medyaya bakıyorum. Çok gereksiz bir kısır döngü.

Bir arkadaşım 2011 gibi facebook hesabını, 2019 gibi de instagram hesabını kapattı. Kendisini gerçekten tebrik ediyorum. Onun kaçırdığı ne var aslında? Ben de sınırlamaya çalışacağım.

Bu kadar hayatımızın bir parçası olmuşken, bunun ortasını nasıl tutabiliriz? Bilemiyorum.

Ben kendi adıma bir telefon bağımlısıyım diyebilirim. Elimden hiç düşmüyor. Sosyal medya zamanımın maalesef büyük bir bölümünü alıyor. Tabi bir de bunun çocuk tarafı var.

Ebeveynler çocuklarını İnternetin zararlarından korumak adına, tablet televizyon kullanımını kısıtlamalılar mı yoksa kontrol mü etmeliler? Mutlaka bir uzmana danışmak gerekir diye düşünüyorum. Ters etki de verebilir.

Geçmişte bilgisayara kavaramının olmadığı günlerde sosyal medya gezerek oluyordu. Parklar bahçeler lokantalar cafeler bu amaca hizmet ediyordu. Sosyalleşmek için mutlaka dışarı çıkıyordun. Günümüzde bu kavram içeriği değişti. Sosyal medya dediğimiz kaynaklar bizi eve kilitliyor. Evden çıksanız bile yine yalnızsınız. Adeta bir uzvumuz durumuna gelen tablet ve cep telefonları. Biraz kurtulmak şart.

Vaktiniz var ise şu videoya bir göz atın. İyi seyirler.

https://www.youtube.com/watch?v=5tQXlDvApDQ

Cocuklar bizden ne goruyosa onu yapiyo. Ben cocuklarin yaninda tablet kullanmiyom fazla. Kotu aliskanlik gibi yayilmasin diye.

Serviste, durakta tablet olmasa zaman gecmez. Bagimli olmayayim ne yapayim? Severekten kullaniyom.

Uzaktan eğitim maalesef bu sorunu tetikledi telefonu tableti olmayan çocuklara eğitim için tablet ve telefon alındı. Bir okul müdürümüz kaymakamlık tarafın öğrenciye verilen tableti geri istemişti çünkü çocuk EBAcanlı derse neredeyse hiç girmemişti okul bitince geri iade etmek kaydı o çocuktan alıp başka bir öğrenciye verilmişti. Sürekli bu ekranlara bakmak bence ileride bir çok kişinin gözlerinin bozulmasına sebep olacaktır. Oyun oynamasınlar demiyorum ama bütün gün bu cihazlarla vakit geçirmeleri doğru değil. Bu gidişle gençlerde kitap okuma oranı çok düşecektir.

bir de şimdi uzaktan eğitim muhabbeti nedeniyle her çocuğun eline istisnasız olarak tablet verildi. ailemde bulunan bütün küçük çocuklara bakıyorum, hepsi ama hepsi en popüler oyunlardan birine (pubg, brawl stars, vs.) dalarak vakit geçirmeyi tercih ediyorlar. küçük çocukları çok fazla suçlayamıyorum, sonuçta kendileri için eğlenceli sayılabilecek bir aktiviteye zaman harcıyorlar ama dediğiniz gibi büyüklerin bağımlılığı artık -bir miktar- anlaşılır olmaktan öteye gidiyor. :)

Bu konuda bazen hak veriyorum bazen de telefonu tableti verenlere hak veriyorum.
Çünkü çocuklar çağın getirisi sonucu sürekli bir arayış halinde. Ailelerin ellerinde sürekli telefon olduğu için 2 yaşında bir çocuğun dokunmatik cihazları kullanma yeteneği var gibi görüyoruz. Aslında annesi babası telefonla vakit geçirirken izleyen çocuk bu özelliği kopyalar. Zaten çocukların en önemli özelliği de ebeveynlerinin yaptıklarını kopyalaması değil midir? Bundan dolayı değil mi çocuklarınızla beraber kitap okuyun diye anlatılması...

Bir de çocukları teknolojiden uzak tutmakta bana doğru gelmiyor. Bu şekilde de çağın gerisinde kalması söz konusu olabilir mi diye düşünüyorum. Pedagog değilim elbette bu konularda uzman bilgimiz yok, ancak çocukların erken yaşta teknolojik gelişime adapte olması da önemli.

Şöyle bir örnek vereyim. İngiltere sömürgesi altında olan Hintliler için eskiden gelişimi zayıf kalsın diye bir çok Hintli çocuğa sadece periyodik tabloyu ezberletmişler. Amaç böyle bir aktivite ile başka alanlara kaymasınlar. Ama sonra birden bakıyorlar ki özellikle matematik ve fen alanında çok geliştiler. Bugün Hintli bilim adamları ve doktorlar sadece İngiltere değil, ABD ve bir çok diğer ülkede de ön plandalar. Yani bazen bilmediğimiz bir şey aslında beyni daha iyi çalıştırır. Sonradan yapılan araştırmalarda göstermiş ki, periyodik tablonun ve özelliklerinin ezberlenmesi beynin matematik ile ilgili olan kısmını çok iyi çalıştırırmış.

Eskiler şöyleydi böyleydi

Para için eskiden bilek gücü gerekirdi şimdi aklını kullanan her türlü para kazanabiliyor bağımlılık sadece gençlerde değil heryerde var bu hastalık derecesine gelmiş durumda.

Bağımlılık olduğunu düşünmüyorum artık telefon ve tablesiz bir gelecek malesef yok bak arabalara bile o tabletleri yerleştiriyorlar.

Çoluk çocuğu geçin bende de var bu bağımlılık. Hani gözüm yorgun da düşse önüme bir ekran alıp netflix twitch ya da YouTube izlemekten kendimi alıkoyamıyorum. İnternet bağımlılığı ne yazık ki aşırı derecede yaygın.

Çocuklardan dem vursakta anne babalar ve diğer yetişkinlerinde ellerinden telefon düşmüyor üç beş kişi bir arada toplanıp sohbet edelim diyorsunuz ama herkes elindeki telefonlar ile oynuyor yine gidilen misafirliklerde benzer durumlar gözlemliyorum. Telefonlar sanki esir almış bizleri kolumuza bağlanan birer serum gibi bağlıyız. Eskisi gibi sohbetler olmuyor bana kalırsa, beraber olunan yerlerde cebimizde dursun yada evde bir yerde çalmadıkça bakmamak lazım. Telefonlara gösterilen ilgi ve zamanın yarısını eşimize dostumuza göstermiyoruz

küçük çocukları susturmak için ellerine emzik verir gibi tablet veriyorlar. :) yanlış mı diye sormaya gerek yok, elbette yanlış ama tüm gün işinde gücünde olan ebeveynleri yoran afacanları atlatmanın ve biraz kafa dinlemenin başka bir yolu yok maalesef. :) aslında biraz dengeli olunsa bağımlılık faydaya da dönüştürülebilir ama zor tabii... kişisel olarak çok fazla bağımlılığımın olduğunu söyleyemem, yok desem yeridir. ayrıca, telefon ve tablet bağımlılığı olan çevremdeki insanların genel olarak dikkat eksikliği yaşadığını da gözlemliyorum.

Telefonla yemek yedirmek, ağlayınca çocuğun eline telefon vermek gençlerin telefon bağımlılığından daha tehlikeli. Çocukların sorumluluk almayı öğrenemelerine ve doğal ödüllü yani sanal ödülsüz olarak yapmaları gereken fiziki aktivitelerini yapmamalarına nefen oluyor. Bu da çocukları daha da hırçınlaştırıyor. Ebeveynlerin görevlerinden kolayca sıyrılmak istemesi aslında çocuklara açlıktan veya ağlamaktan daga tehlikeli duruma geliyor. Bunun için dijital meyeryallerin özellikle 3-7 yaş çocuklardan uzak tutulması gerekiyor. Çocukların radyasyona maruz bırakılmasını geçtim artık.

Genellikle ebeveynler şu yakınmalardan şikayetçi:

- yemek yemiyor
- sürekli ağlıyor
- baş edemiyoruz

Bu yakınmaların çözümü asla ve asla telefon ve tablet olmamalı. Çocuğu ne olduğunu bilmediğimiz çizgifilmlerle başbaşa bırakıyoruz. Bence asıl sorun çocukların kiloları ve ağlamaları değil ebeveynlerin tahammülsüzlüğü. Biz bunu yenebilirsek çocukların psikolojik sağlığına ve fiziksel sağlığına önem vermiş oluruz.


Bunun dışında kendi telefon bağımlılığımızın asıl nedeni de sanal ödül olan dopamin. Eksikliklerimizi telefonla kapatarak doğal dopamin değil olması gerekenin dışındaki dopaminin kölesi oluyoruz. Bunu yenmenin tek yolu telefonu mümkün olduğunca kendimizden uzak tutmak. Akıllı telefonlar ve sosyal medya hayatımıza gireli telefon bağımlısı olduk. Kendimize değer veriyorsak mümkğn olduğunca telefondaki sosyal medyayı ve gereksiz uygulamaları silmeliyiz.

Sosyal medyayı hayatımızdan çıkaramıyoruz. Nedeni ise sosyal medyayı hayatımızdan çıkardığımızda kendimizi dışlanmış hissetmemiz. Aslında bunun ana kaynağı iletişim eksikliği. Sosyal medyada arkadaşlık kurmadığımız ve sosyal medya ile iletişim kurduğumuz kişileri gerçek arkadaş sayıyor, sosyal medyayı kaldırınca bu arkadaşlardan uzak kalıyoruz hissi. Bunu yenmek için öncelikle beynimize o arkadaşlıkların gerçek arkadaş olmadığı komutunu vermeliyiz.

Bir diğer bizi sosyal medya bağımlılığına iten neden ise yine daha önce bahsettiğim gibi dopamini tanlış yerden almamız. Örneğin Instagram'da bir story veya feed psylaşıyoruz ve kaç beğeni aldığımıza ve story'mize gelen yorumlara bakıyoruz. Bu şekilde kendimizi ödüllendirmiş sayıyor veya mutsuz oluyoruz. Gerçekte hiç bir değeri olmayan bir ödüle kendimizi muhtaç duruma getiriyoruz. Bir nevi nikotin gibi. Bunun için kendi sağlığımız için mümkün olduğunca sosyal medyadan uzak tutmalıyız. Ben bunu Facebook'da ve Instagram'da gerçekleştirdim. Şahsım olarak en zararsız sosyal medya ağlarını twitter ve LinkedIn olarak değerlendiriyorum. Geriye kalan Facebook, Instagram gibi gösteriş ağları diğerlerine göre 10 kat zararlı.

Özetle telefon bağımlılığından kurtulmak için öncelikle sosyal medya ağlarını ve tiktok gibi gereksiz ağları hayatımızdan çıkarmalıyız. Önce psikolojik sağlık diyorum

Telefon tablet bağımlılığı ne yazık ki bizim evde de mevcut. Çocuk fırsat bulduğu an tableti eline alıyor. Benim şarj olmadığı sürece bazen de sarj oluyorken elimde oluyor. Hanım Instagram vs derken. Biz de giderek bağımlı hale geldik.  Gördüğüm en büyük sıkıntı ise insanların sokakta yürürken elinde telefonun olması. Böyle girerse bu durumlar ile çok haberler gündeme gelebilir.

Eskiden çocuklar sokakta oynarken sapıklar neredeyse yoktu hocam etraf Afgan yada suriyeli kaynamıyordu birbirinin çocuklarını kaçırıp taciz veya tecavüz etmiyorlardı. Artık anne babalar çocuklarım evlerinde dursunlar dışarıda güvensiz ortamda olacakları yerine gibi bir algıya giriştiler bu da telefonu tableti eline verip çocuğun zekasında gerilemeye sebebiyet verecek kadar bağımlılığa sebep oluyor 80-90 çocukluğunu şimdi verseler emin olun o çocuklar sabah çıkıp akşam ezanına kadar mahallede olurlardı telefon tablet olsa da yüzüne bakmazlardı asıl çocukluğu bizler yaşadık

Valla sıkıntı birazcık ebeveynlerde başlıyor bu noktada. Evlatları ile otorite çizgisini tam koyamadıkları için ortaya bu tarz sorunlar çıkabiliyor. Ya çok üstüne düşülünülüyor çocukların ya çok katı olunuyor. Tam ortasını tutturamayınca çocuklarda böyle sorunlar oluyor. Misal bebekler ağlıyor uyumuyor diyerek arabayla depo bitiren mi dersiniz yoksa gecenin bir vaktinde elektrikli süpürge ya da saç kurutma makinesi açan mı dersiniz hep bunlar kolaya kaçmanın bir yolu. Şimdi vatandaş biz görmedik, yaşayamadık ama çocuğumuz görsün yaşasın diyerek ne isterlerse iki etmeden yerine getiriyor aileler böyle olunca da çocuklar istediği herşeye demagoji yeteneklerini kullanarak ulaşabileceklerini düşünüyorlar. Bu şekilde olunca ebeveynlerin çocuklarının üzerinde ne etkisi ne örnekliği oluyor. Ve bu şekilde yetişen çocuklar sürekli isteklerini zorlayarak doyumsuz bireyler haline geliyorlar. Bu tarz doyumsuzluk hissi gençleri bu bağımlılıklara itebiliyor. Görev, başarı, ödül, disiplin ve sevgi gibi kavramları çocukluktan işlemek lazım eee boşa dememiş atalarımız ağaç yaşken eğilir diye.

Ah hocam bizim gibi  bir çok anne babanın ortak sorunu da bu. Pande mi surecinde bu alışkanlık iyice perçinlendi. Çok zeki ama bir o kadar da a sosyal nesil yetişiyor. Bu süreçte alınacak en büyük önlem de çocukları farklı alanlara yönlendirmek. Okul harici kurslar, eğitici ve sosyal etkinlikler ile çocuk boş vakit bulamamalı ve enerjisini atarak deşarj olmalıdır.

Her ne kadar bilgisayar oyunlarının çocuğun zeka gelişimini pozitif etkilediği bilinen bir gerçek olsada oyunlarda harcanan aşırı zaman, youtube üzerinde izlenen saçma sapan videolar çocukları olumsuz yönde çok kötü etkiliyor. Ayrıca oturarak geçirilen zamanda obeziteye davetiye çıkarmakta. Çok dikkat etmek gerek.

Gençlerin ve hatta çocukların yoğun bir şekilde telefon ve tablet kullanmaları ne zaman bir yere gezmeye gitsem çocukların ve gençlerin telefonlara gömülmüş halde saatlerce oyun oynamaları bu şekilde saatlerce zamanlarını boşa harcayabiliyorlar ve sağlık açısındanda uzun süre bu küçük ekranlara bakarak gözlerinin bozulmasına bile sebebiyet verirler. Genelde pubg gibi şiddette meyilli oyunlarda cabası. Eskiden çocuklar sokaklarda oynardı evlere sokamazdınız şimdi ise evlere kapanıyorlar dışarıya çıkaramıyorsunuz. Dünyaları o telefonun için bu yüzden sosyal gelişimlerinide olumsuz etkilediğini düşünüyorum.