Topic: Bir dakika duralım ve bakalım ne olacaktık ne olduk? (Read 265 times)

Neydik, ne olduk. Okuduğum üniversitedeki bölüm hiç bir işime yaramadı. Bende isyan etmedim, şartları zorladım küçük sayılabilecek bir kafem var. Kendi yağımda kavruluyorum. Ama yine de tabi hayallerim var mıydı vardı. Dünyayı gezmek isterdim bir kere, farklı kültürler, insanlar tanımak…

Bu "altın bilezik" mantığını hiç anlayamamışımdır. Yani sırf okumak için niye okumak istesin ki insan eğer amaç bir meslek yapmak ise. Tabi işinde gücünde olan ve öylesine içinde kaldığı için bir yandan istediği bir bölüme girip okuyan da var da. "Altın bilezik" mantığı ile girilen üniversitenin kişiye çok bir şey katacağını sanmıyorum, sizde nasıldır bilmem tabi. Çünkü sonuçta aslında siz istemeden başkasının hatrı için zamanınızı boşa harcıyorsunuz. Ayrıca ülkede "altın bilezik" denilebilecek pek de bir meslek kalmadı. Sektörlerin durumu ortada olduğu için o kadar okuyup sonra işe başlayacağınız zaman ülke şartlarına kıyasla üç kuruş para teklifi alıyorsunuz.

Ailem okuyup iş güç sahibi olabilmem icin cok emek  verdi. Tabiki bende ayni sekilde . Ancak egitimini aldigim meslegi pek sevemedim baska biseyler deneyeyim derken olmadi bir is sahibi olamadim sonuç olarak anne oldum işim evladim oldu . En cok icimde uhte kalan sey kendi emegim bir yana ailemin emegini sonucsuz birakmis gururlandiramamiş olmak

Şu son 5 ve ilerideki 5 yıl içinde hayata atılanların yani işe girenlerin vesaire hiçbir suçu yok. Ekonomi tepe taklak olduğu için. Önce bunu yazalım.
Ben üniversiteden mezun olduktan sonra uzunca bir süre serseri gibi takıldım. Şimdi yaşım 30 u geçti. Son 3.5 senedir oturaklı bir işim ve hayatım var. Çok mu monoton evet çok. Sabah kalkmak hele bir işkence.
Yaklaşık 8-9 sene daha çalışmam gerekiyor fakat hiç isteğim yok. Sevdiğim mesleği edinemedim. Şimdiki aklım olsa evde çalışabileceğim işlere yönelirdim.

Lisede aldığım eğitim ile iş hayatına atıldım. Yaklaşık 18 yıl aktif tamirat yaptım. Severek yaptım. Bu işlerle uğraşırken yine devlet dairesine başladım. Yine eğitimini aldığım işi yaptım. 1986 yılından beri bilgisayar tamir ve toplama işleri yaptım. Değişik dillerde programlar yazdım.
 TurkTelekom, Aycell, Avea gibi telekom firmalarında çalıştım şimdi enerji sektöründe çalışıyorum. Bu çalıştığım yerlerde birim yöneticiliği dahil pek çok alanında yüksek teknoloji kullanımında bulundum. Pek çok kıymetli mühendis arkadaş ile çalıştım. Bu süre dahilinde yaptığım işi severek yaptım. Yaptığım programları çalıştığım kurumlarda halen kullanalar var. Ama ben buralarda hep lise mezunu olarak çalıştım. Sonradan bitirdiğim üniversiteler hariç. Yaptığım işi sevdim bir gün bile yük gelmedi bana. Benim çocuklarım hatrı sayılır üniversite ve bölümlerinde okuyorlar. Birisi bu yıl bitirdi. Yurt dışı dahil ne isterlerse kendilerini nerde mutlu hissedeceklerse benim desteğim var onlara. Aynı sizlerin yazdığımız gibi. Herkesin sevdiği işi ve istediği yerde yapmalarını isterim. Hayat kısa mutlu olmak herkesin hakkı.

Bu hayatta en hızlı geçen şey zaman, daha yeni yeni tüyümüzün çıktığı lise zamanlarımızı hatırlıyorum da, ne çabuk yaşlandık, sakallar ağardı, saçlar ağardı diyorum, hayatta bazı amaçlarım vardı mesela biri futbolcu olmaktı, yapamadım ve her zaman futbolculara imrenerek bakarım, hayatın onlara bir şans verdiğini düşünüyorum, sevdiği işten para kazanan herkese imrendiğim gibi,

Yaşım 40 üstünde. Şu an ki eğitimlerini aldığım mesleğimle alakalı olmayan bir meslekte kısmi  idareci olarak görev yapıyorum. Geçmişte hiç hayal etmedigim bir mesleği yaparken vay be nereden nereye dediğim çok oldu. Üniversite okurken de yazdığım bölümü çok büyük hayallerle yazmamıştım oysa. Biz hayatta bize biçilen rolü oynuyoruz maalesef. Senaryosu bize ait olmayan bir film bu. Oyunculuk güzelse hasılatı iyi olan bir film sanki. Lakin kötü senaryodan iyi film çıkmıyor.

Kısacası senaryosunu siz yazmazsanız siz sadece size biçilen rolü oynarsanız. Küçük yaşta idealleri olan yada idealleri olması yönünde bilinçli ebeveynler tarafından yönlendirilen hemen her birey hayatta özellikle iş hayatında mutlu ve başarılı oluyorlar. Yoksa ya meslekte mutsuz ve/veya başarısız oluyorlar...
 

Zaman cidden çok hızlı geçiyor artık daha dün gibi hatırlıyorum üniversite hazırlık sınıfımı şimdi ise iş güç sahibi olmuşum, istediğim bölümü okudum ve istediğim bölümle ilgili işimi yapıyorum ama hayatımdan memnun musun diye sorarsanız kesinlikle hayır, çünkü ülkemde önümü göremez oldum, yarın ne olacağı kuşkusu var artık, artık herkes ülkeden kaçma derdinde, bende düşünüyorum bu konuyu artık.

Tünelin ucunu beğenmemekle beraber ilerlemeye devam ediyorum. Arada bir durayım ve düşüneyim diyorum. Ancak, hayatım boyunca yeterince durduğumu görüyorum. Artık iyi veya kötü anlamda ilerleme vakti! Lisans mezunuyum. Öğrenci kardeşlerim, ilerisi de iç açıcı değil, ama yürümek gerek!
Farklı alanlarda farklı bölümlerde de okuyabilirsiniz. Özellikle ikinci üniversite bölümlerini incelemenizi tavsiye ederim. AÖF'de güzel bölümler bulunuyor.

Vallaha benim çok hayalim vardı hala hayallere sahibim tabi gençken istediğim hayaller daha ütopikken şimdikiler hedefe yönelik hayaller kariyer planları vs geçmişte neler hayal ettik fırsatlarda elimize geçti ama hayat bazen sizi öyle bir zor durumda bırakıyor ki tüm hayallerinizi yolun kenarında bırakıp başka bir işe girişmek zorunda kalabiliyorsunuz

Genellıkle ınsanlar basarmak ısterler ancak basarı ıcın gereklı gayret ve cabayı gostermezler bıraz caba gosterenede ugrasma yapamazsın dıye ket vururlar bunları dınlemeyıp calısanlar amaclarına ulasınca da vay arkadas o adam nasıl buralara geldı derler halbukı o cok seyden fedakarlık etmıstır gecmıste benden daha zekı olmayan ama daha dısıplınlı soru cozumu yapan ve eksıklerını 1 senede kapatan arkadasım ege tıp fakultesını kazanmıstı ımrendım cocuga ama ben kendı hatalarımı yenı farkedıyorum

Bu konuyla ilgili Morgan Freeman'ın müthiş bir sözü var, ünlü yıldız bir oyuncu olduktan sonra kendisine "Siyahi biri olarak çok ırkçı bir yer olan Missisipi'den çıkıp nasıl başarılı oldunuz" gibi çok soru sorulunca efsanevi bir cevap veriyor:

"The bus runs every day" (yani şehirler arası otobüs her gün çalışıyor).

İçinde bulunduğu coğrafyayı ve çevresel koşulları bir kader gibi görüp bunu bahane eden insanlara müthiş yol gösterici bir yanıt aslında, Türkiye için uyarlarsak, THY uçakları her gün çalışıyor, tek ihtiyacın olan bir pasaport, gitmek istediğin ülkeye göre bir vize ve tek yönlü bir uçak bileti,

Bu foruma girip kriptolara ilgi gösteren bütün öğrenci arkadaşlarımızın bu 3 kriteri temin edebilecek yeteneği ve kaynağı vardır (umarım 🍀), gerisi sizin hayatınızı ve kendinizi ne kadar değiştirmek istediğinize bağlı

ahhahhahhaha kendime gülüyorum lan üstünüze alınmayın.

benim kariyer çizgim daha orta okuldayken çizilmişti. lise ve üniversite de buna göre uygun şekilde gitti ama üniversitenin 8. döneminde birden kafam attı. "sikerim lan yapmayacağım." dedim ve o ani kararla başka bir kariyere yöneldim. ama ne olursa olsun her işte eski hayatımın etkisini gördüm. ha daha sonra yurtdışına tamamen farklı bir iş ile gittim ama ne oldu? yine eski hayattaki tecrübelerime gerek duyuldu. hayat böyle işte. siz ne kadar kaçmak isteseniz de mutlaka bir yerde sizi tekrardan yakalıyor. şu an türkiye'de yaptığım işi 20-25 sene önceki arkadaşlarıma söylesem inanmazlar. gerçi bir noktada amaç benziyor ama alay ediyorum diye üstüne bir de beni bir güzel döverler. şu an hayatımdan memnun muyum? eskisi gibi çok da umursadığımı söyleyemem. 10 sene sonra bir daha hayat değiştiririm sıkıntı yok.

çocukken ralli sürücüsü olmak isterdim. şu an istediğim ise kafama yatan bir araba ve temiz bir poligon bulabilmek.

elimizden geleni bilelim, elimizin/gücümüzün dışında kalanları bilelim (yani bazı gerçeklerin farkına varalım); bu iki ayrımı iyi yaptıktan sonra, "yeteneklerimizin farkında olarak imkansızın peşinde koşmadığımız bir hayatta başımıza gelenlere razı olalım, yeter" diyorum. kendimizi ve yaşadığımız hayatı severiz; ben böyle mutlu oldum. :)

İnsanları daha genç yaşlarda bile bunları düşünmeye sorgulamaya ittikleri için gerçekten yazıklar olsun diyorum. Bizim ülkemiz böyle bir ülke değildi önceden. Tamam belki üçüncü köprümüz ya da tüp geçit yoktu ama alım gücümüz bu kadar da kötü değildi. Açlık sınırımız bu kadar yükselmemişti. Kadına şiddet ve tecavüzler bu kadar fazla değildi. Artık kimse yaşamak bile istemiyor ülkede.

Genel olarak büyüklerimisizin kendilerinin olamayıp bizim olmamızı istedikleri bölümleri okuyoruz iyi bir bölüm okunup ve bitirilirse rahatça iş bulursun geleceğin kurtulur diyorlar. Baktığımız zaman üniversite hazırlanan ve kazandıktan sonrada puanına göre doktor mühendis gibi geleceği iyi olan meslekler üzerine yönlendiriyorlar. Kimse hayallerini yapmak istediği işi umursamıyor. Diyelimki doktor oldu ama yapmak istemediği bu işi zoraki yapacak aklındada yapmak istediği meslek olacak.

Üniversite okumak bitirmek bence çok önemli değil, her zaman gelişime açık olunmalı okul bir yere kadar öğretir sistem zaten ezber ve sınıf geçmek üzerine böyle olunca sınıf geçmek için öğreniliyor. Kişinin kendini geliştirmesi yenilemesi gerekiyor.

Üniversite birinci sınıfa giden bir çok gence desekki okul bitince çoğunuz asgari ücretle iş başı yapacaksınız cevapları genelde hadi ordan bunca yıl bunun için okumadık olacaktır ama ülkemizin maalesef gerçeği bu planlamasız üniversite eğitimi…

Ben öğretmen olmak istiyordum ama 1997 yılında ticaret lisesine gitmemle olaylar değişti o dönemlerde düz lise haricinde diğer liselerden tercih yapılınca puan kesiliyordu kısaca meslek liseleri dar bir tercih hakkı vardı. Muhasebe ve İşletme okudum şimdi daha farklı bir iş yapıyorum muhasebeyide hiç sevemedim yapmakta istemiyordum.

Hayallerinizden vazgeçmeyin hedefleriniz olsun en önemliside bir hayat amacınız olsun bunlar sizi hayata bağlar.

Senin yasadigin duygulari zamaninda ben de paylastim, 3 kere univeriste biraktim, hala bir universite mezunu degilim mesela, universiteye gitmeden once hayal ettigim bir imge bulunuyordu, gittikten sonra da onu yakalayamadigin zaman olmuyor, neyse ikinci olarak bugunlerde herkesin diline plesenk olmus -yurtdisina gidicem konusu. Gidin hepsi umarim giderler, seni tenzih ederim en azindan karsidan karsiya gecmeyi ogrenirler, farkli bir toplumda yasamayi da ogrenebilirler, ikiyuzlulugun sinir tanimadigini da ogrenirler, insan haklari sebeklerinin namussuz oldugunu da ogrenirler, salak yerine koymanin heryerde oldugunu da ogrenirler.

Küçüklüğümde öğretmen olmak istiyordum. Daha sonra lise çağlarına geldim bilgisayar mühendisi olmak istedim. Ama bilgisayar mühendisliği bölümü Türkiye'de sayılı üniversitelerde vardı ve puanları yüksekti. Ben de öğretmenliğe yöneldim. Öğretmen oldum nihayetinde. 10 sene öğretmenlik yaptım. İnanın imkanı olan varsa bu mesleği yapsın. Atamam olmadı özel okullarda yaptım ama öğretmenlik bir başka... Ne stresiniz olur ne de derdiniz. Daha sonra öğretmenlikten kamuda değişik işlere ve özelde başka işlere girdim. İş yoğunluğu öğretmenliğe göre çok çok düşük ama kafanız her şekilde ağrıyor. Özellikle kamuda aynı mesleği yaptığınız kişiler genelde iş yoğunluğundan dolayı boş insanlar olduğu için dedikodu, çekiştirme bitmiyor. Öğretmenlik bir başkaydı yani. Bu arada bilgisayar mühendisi olamadım ama çeşitli websiteleri kurdum, android yazılımlar yaptım. Yani o hevesimi de kırmadım.

Size gelince yurt dışına gidin hayallerinizin peşinden mutlaka gidin ama uzakta olsanız da kazandıklarınızı ve bilgilerinizi ülkemizde değerlendirin.Tavsiyem bu

Ben de senin gibi üniversite öğrencisiyim ve okuduğum bölüm kişiliğime çok uygun değil. Ancak, olmayan kapasitemi kabul edemeyen ailemin kısmi de olsa yanlış yönlendirmesi sonucu mühendislik okuyan onlarca insandan biriyim. Okuduğum bölüm benim için çok önemli değil çünkü eğitimi farklı kapılara açılan bir portal olarak görüyorum. Ben başkasının altında çalışmak isteyen biri değilim. Bölüm bittikten sonra işletme yüksek lisans yaparak yöneticilik yolunda ilerlemek ya da kendi işimi kurmak istiyorum. Hayattaki tek amacım bugünümün dünden daha iyi olması. Kimseyle yarışmıyorum ve kendimi başkalarıyla kıyaslamıyorum. Sadece, kendimin en iyi hali olmak istiyor ve bunun için çabalıyorum. Paracı bir insan değilim ama paranın getirdiği özgürlüğü ve ruhumdaki kapitalisti seviyorum.

Hayalim özgür olmak.

Kendi aklı, yolu ve düşünceleri olan alemci bir delikanlıyım.

Son günlerde kasık karın ağrısı gibi şikayetlerim var. Aslında beni etkileyen olumsuz durumlar değil ama kafamdan en kötü hastalıklara yoruyorum ve uyandığımda zor uyuyorum.
Konu ile alakası ne diyen arkadaşlar olabilir belki ama bu ruhi durumda iken hiç bir şey umrunda olmuyor. Hep ölümü düşünüyor insan ve ne yaptığın ile ya da gelecek te neler yapmak istediğinin hiç önemi kalmıyor. Bu durum geçsin bende konu ile alakalı bir şeyler yazayım inşallah.