Topic: Cenaze evinde hizmet bekleme saçmalığı (Read 390 times)

Şimdi aslında şöyle bir durum var. eğer ki oradaki insanlar sabahtan beri gelmiş cenaze evinin her şeyine yardımcı olmuş gerçekten de acılarını paylaşmışsa ev sahibi zaten gereken izzeti ikramda bulunur. bazıları için konuşmam gerekirse mevlit mevlit veya düğün düğün yemek için dolaşan tipler var. aslında insanların tepkisi tam olarak buna. yani siz acınızla birlikte orada çay dağıtırken birisi benim çayım açık olmuş derse silktir git dersiniz. burada konuşulan mevzu bu.

Bizim derneğe (sosyal tesis) çok benziyormuş. 20-30 yıldır bizim sistemde buna benzer işliyor.
Bir cenaze olunca dernek cenaze masraflarının tamamını karşılıyor.

Derneğe ait morgumuz bile var.
Cenaze yıkama aracımız var.
Cenaze defin işlemi, mezar açma,
Yemek (genelde kıymalı, lahmacun, meşrubat şeklinde), çay, içecek dahil (500-1000 kişilik)
Eski kapanan okul (bayağı büyük) tamamen sosyal tesis olarak işletiliyor.  Tamir ve tadilattan geçti. Sıfır bina ayarında.
Yaz kış hizmet veren bir yapı.
Dernekten faydalanmak için üyelik şartı var. İlk yıllarda aylık 100 TL gibi para toplanıyordu. Şimdi aylık 10 TL gibi para yeterli geliyor. Bu da yıllık 120 TL.
200 binden fazla derneğin kasasında parası var.
Cenazesi olanın herşeyi dernek tarafından karşılanıyor.
Cenaze sahipleri yasını tutuyor ve taziyeleri kabul ediyor. Başka bir işlemle uğraşmıyorlar. İndir bindir yedir içir getir götür olayı yok.
Cenaze sırasında 5-10 genç cüzî bir miktar fiyat karşılığında hizmet (dört dörtlük) ediyor.

Ayrıca sosyal tesis cenaze dışında da hizmet veriyor.
Düğün, nişan, asker kınası, adak yemeği, hacc daveti, iftar davetleri vb. gibi birçok alanda etkinlik yapmaya müsait.
Binlerce kişiye aynı anda yemek pişirecek (isteyen aşçı tutuyor) mutfağı, yemek kazanları, çok büyük ocakları, masa ve sandalyeleri, çay ocakları daha yazmakla bitiremeceğim çok şey... Bu saydıklarım derneği kullanacak kişilere tutanakla teslim ediliyor. Kırılan dökülen olursa tek tek parası tanzim ediliyor.
Cenaze dışında yapılan etkinliklerden ayrıca para (günlük 500 TL gibi. O da elektrik ve su masrafı için) alınıyor. Bu alınan para cenaze için ayrılan ödeneğe ekleniyor.
Bizim sistemi onlarca köy kopyaladı ve uyguluyor. Dayanışma ve imece usülu ile nelerin üstesinden geliniyor.

Burada yazılan yorumları okuyunca cenaze konusunda bizim köy çağ atlamış diyorum!
Kim görse imreniyor.

1993 yılında bir köylümüzü trafik kazasında kaybettik. Cenaze günü gelenler arasında para toplama ve bazı işleri bizim yapmamız yönünde olan isteklere olumlu yaklaştık ve cenaze istenilen gibi kaldırıldı. Sonrasında bu yardımlaşmanın devamını nasıl getiririz diyerek biraz araştırma yaptık ve bu durumlar için kullanılabilen bir cenaze sandığı kurduk. Sonradan bu oluşumu köy derneğine çevirdik. Sanırım bu sandık işini ilk defa bizim köylüler yapmış. Epey bir uğraş verilmişti. Şimdi halen faliyette. Cenaze olduğu zaman dernek yönetimi eğer sizin uğraşacak durumunuz yok ise mezar yeri, defin işlemi ve yemek işlerini kendileri kotarıyorlar. Ödediğimiz aidatlardan kararlaştırdığımız belli bir miktar var bunun için. Olay üzerinden geçen bir iki hafta sonra yapılan masraf alacak verecek cenaze sahibinde bildiriliyor. 1993 yılından beri bu dayanışma aynen devam ediyor. Bizim bu dayanışmamızı gören pek çok köy dernek kurarak bu olayı yaygınlaştırdı. Gerçekten insanın kaybının olduğu zaman yaşadığı stres ve yaşatılan gereksiz streslerin epeyce önüne geçiyor bu yapı.

Aslında bu cenaze işini de en iyi gavurlar yapıyor. Filmlerde görüyoruz cenazeevi var, full paket alıyorsun sıkıntı çıkmıyor. Cenaze törenine bakıyorsun huaaa muhaaaa die ağlayan zirlyan yok, ahirete inanan adam haka dansı gibi hareketler yapmaz. Olgunlukla huşuyla karşılar ölümü...Peder çıkar iki kelam eder güzelce defnederler, eve gelirsin yemek odası açık bufedir.
Herkes janti giyinip kuşanır, limuzinle gidilir, bizim gibi eşofmanla donla gidilmez
Bokunu çıkartan olmakla birlikte genelde bi taş vardır mezarda, sade ve şık. Üzerine çim ekilir en fazla bir çiçek bırakılır...

Cenaze evlerinde pek fazla bulunmadım. Fakat şöyle bir durum var evet eve gelen misafire yeme içme konusunda bir hizmet veriliyor. Bunun doğruluğu yanlışlığı tabiki tartışılır. Ama cenaze evinde insanlar taziyeye mi geliyor yoksa yemek yemeye mi diye sorarlar açıkcası.

beyaz türkler cenazelerini tiyatro salonlarından ya da kongre sergilerinden kaldırdığı için anadolu insanının ne yaşadığını bilmez. bu yüzden böyle olaylara saçmalık derler.


birinci dereceden bir yakınınız vefat ettiğinde sizin en çok ihtiyacınız olan şey moral ve motivasyondur çünkü o gün eliniz ayağınız bile tutmaz. hatta etrafınızda size destek olacak ve sizinle biraz dertleşecek birileri olmasa; allah korusun, düşünmek bile istemiyorum. hiçbir beklentiye girmeden, karşılıksız olarak moral ve motivasyon vermeye gelmiş, cenazenizin defin işlerinde neredeyse resmen bir işçi gibi çalışan dostlarınızı tüm gün boyunca aç bırakamazsınız. bu yüzden acılarınızı sırtlanmaya gelmiş, size destek olmak ve sizinle konuşmak için "işini gücünü yarıda bırakan insanlar"ın yeme-içme ihtiyaçlarını karşılamanız nezaketen gerekliliktir.


tabii, bu demek değildir ki, abartıya kaçılması normaldir, cenaze evinde konu dışı sohbetler yapılabilir; ama en azından, acılı gününüzde yanınızda olan dostlarınıza bir öğün yemek vermeniz, onların size yaptığı iyiliğin/zahmetin yanında solda sıfır kalır.


kökü dışarıda sapı çukurda olan anadolu insanına düşman tiplere acımayın, düzelmeleri için diyaloğa girmeyin (düzelmezler); içinde bulundukları acınacak duruma kahkahalarla gülün ve geçin çünkü yok oluş çırpınışları her zaman böyle saldırgan tavırlar sergilemelerine sebep olacak...

Bizim memlekette yemek yapılır ancak o da cenaze sahipleri yesin diye yapılır. Çünkü uzaktan gelen ve belkide tam yemekteyken ölüm haberini alan insanları aç bırakmamak için. Bu arada o görevi de Belediyemiz üstlendi. İnsanları bu dertten kurtardı. Ha bu arada eve taziye için gelenlere birşeyler ikram etmem. Eğer beni kınıyorlarsa da kendi kalplerinin karalığını düşünsünler.

Bazen insanlar oldukça acımasız olabiliyorlar.Bazı insanlar vardır ya hani, pislikten, kaostan besleniyorlar.Bu mevlid mevlid gezip üstüne insanların acısına saygısı olmadan yemek hakkında yorum yapabilecek caniler tam olarak kaostan beslenen kişiler.Bu kişilerin aslında tespit edildiğinde suç olarak addedilen bir fiili işlemiş olmaları sayılması lazım bence.

Benim bir yakınım vefat edince ben insanların yediklerini mi düşüneceğim?Bir cenazeye gittiğimde babam cenaze sahibine yardım amaçlı yüklü lahmacun yaptırıp dağıttırmıştı.10 kişi böyle yapsa ortada sorun kalmaz zaten.Ama insanlar artık pislikleşmeye, acımasızlaşmaya başlamış.

Eskiden bizim kültürümüzde bu insanlar yemek yemeye bu evlere gitmezdi onun yerine evinden bir şeyler getirirlerdi gelen kişilere ikram edilsin ev sahibi yemek derdine düşmesin aç karınlarını azıcık da olsa doldurabilsin diye ama şimdi öyle değil internette görüyorsunuzdur mevlüt grupları falan kurmuşlar bedava yemek nerede var onu paylaşıp oraya yemek yemeye giden insanlar var (: üstüne bir de yemekler hakkında yorum yapıyorlar et azdı tatlı kötüydü diye ağlanacak bir duruma gelmişiz 

Dünya serüveni bitmiş birinin cenazesinde veya taziyesinde ne kadar dünyalık iş varsa konuşmak, ayrıca karın doyurmak için fırsat olarak görmek bu durumu, pideyi soğuk bulmak yemeği tuzlu vs. Sanırım gittikçe ilkellesiyoruz ve farkında değiliz.

Cenaze evinde kim ne için gelmiş hemen anlaşılıyor gelen insanların gözlerine baktığınız zaman bazısı sabırsızlıkla hizmet bekliyor bu tarz insanlar tamamen empati yoksulu bencil pislik insanlardan başka bir şey değiller. İnsanlar orada yakınları için ağıt yakıyor, bunlarda pişkin pişkin hizmet bekliyor hatta hatta hadsizlik yapıp verilen hizmeti de eleştiriliyorlar fısır fısır ne diyelim bir gün onlarda insan olmayı öğreneceklerdir şimdilik hayvan gibi yaşamaya devam etsinler aç karnını doğursunlar.

Cenaze sahiplerinin acısını yaşayamamasına sebep oluyor ve ölen kişi gömülür gömülmez bir hizmet bekleniyor cenaze sahibinden. Kişi acısını mı yaşayacak hizmet mi edecek saçma sapan bir durum. Geçtiğimiz günlerde yakın bir arkadaşım babasını kaybetti ve ailesi kendinde değildi. Bu insanların acısını paylaşmak yerine onlardan hizmet bekleyenler defolup gitsin. Belediye güzel bir uygulama başlatmış ama. Taziye için tüm ekipman masa, sandalye vs.. ve yiyecek içeçeği getiriyorlar ve hepsini belediye çalışanları yapıyor. Ardından ertesi gün tekrar ekipler gelip ekipmanları topluyorlar.

Çay yok yemek soğuk diyen insanların yas için gelmedikleri, tek dertlerinin aç midelerini doldurmak olduğunu herkes anlıyor artık, cenazesi olan eve de insanlar giderken yemek beklentisine de girmesinler bir zahmet, duyguları paramparça olmuş insanlar orada ağlarken birileri diğer yanda acaba ne yemek yaptırmışlar diyorsa insanlıktan nasibini almamışlar demek,

Cenaze evinde insanlar yas tutar kaybettikleri yakınlarını anarlar bunun yapıldığı bir ortamda yok çay açık olmuş yok yemek soğukmuş muhabbeti yapılması bana çok garip geliyor sonuçta sen oraya duygularını paylaşmaya gitmişsin birileri gelsin yemek yesin bir şeyler içsin ben de onlara hizmet edeyim diye değil ama gelinen noktada ye iç sohbet et ortamı kuruluyor günümüzde

Katılıyorum size ve bu zaten  var. Mevlid deniliyor buna ve çoğu insan 40 günü dolduktan sonra mevlid veriyorlar. Cenaze evine aslında elimizde yemeklerle gitmemiz gerekirken, bunu yapmayıp sadece yemek yiyip kalkan insanları ben de gördüm bu yüzden saçma gelse de, dini olarak insanlar bunun sevap getireceğini, ölüye katkısı olacağını düşünüp ona göre yemekleri veriyorlar. İlla yemek olmak zorunda mı bilmiyorum dini bilgim de açıkçası o kadar iyi değil ancak bana göre basit ikramlarla da bunlar savılabilir sonuçta insanlar orada baş sağlığına geliyor.

yalnız o biraz özel derse girer hocam
paraynan dua olmaz kısmına katılıyorum, git bi garibanı doyur giydir paraynan okutacağna
ayrıca yemek faslını sonra yapmak daha iyi bir çözüm, o hengamede yemek bekleyen dayak da yiyebilir
ama mesela ölüm yıldönümünde ya da ne biliym 40'ında (o ne demekse) 80'inde fakire fukaraya öğrenciye salim kafayla yemek-iftar dağıtılabilir


https://kurul.diyanet.gov.tr/Cevap-Ara/372/olunun-ardindan-yapilan-yedinci--kirkinci-ve-elli-ikinci-gecesi-gibi-uygulamalarin-dini-dayanagi-var-midir-?enc=QisAbR4bAkZg1HImMxXRn5PJ8DgFEAoa2xtNuyterRk%3d

Öncelikle oraya gelen insanları ayırmak lazım. yakınlarını kaybedenleri cenazeye alacaksın, diğerlerini kapı dışarı edeceksin çünkü başa gelmeden insanlar bu acıyı bilemezler. bir de sizden çay kahve bekleyenleri kapı dışarı etmek sinir sisteminize en iyi gelecek şey olacak. cenaze evinde yemek bekleyen de gelmesin bir zahmet. bir de konu hocalara gelmiş hocalar para karşılığı zaten yapmamalılar bu onların görevi. öğretmen görevini yapıyor diye siz öğretmene açıktan para veriyor musunuz? devlet zaten bunun için ona para veriyor.

Başınız sağolsun. İnsanlar, anne-babalarını kaybedince olgunlaşıyorlar derler. Sizin için bu daha gençlik yaşınızda başlamış. O zamanki yaşanan siniri bende tahmin ediyorum. Aslında hizmet etmek kadar saçma bir şey yok. İnsanı acısıyla bile bırakmıyorlar. Bende dayımın cenazesinde bunları sorguladım. Oğulları milletin karnı doysun diye yemek-ayran koşuşturup, çay doldurup duruyorlardı. Bırakmadılar ki acılarını yaşasınlar. Biz de akran olduğumuz için elimizden geleni yaptık yine de bazı insanların cenaze evinde gülmeleri bile bizlere batıyor. Konu başka olabilir ama cenaze evinde de gülmeyi bir kenara bırakın. Hayat bunlara sabır etmemiz gerektiğini acısıyla öğretiyor bize.

@püsür O günlerde birinde akşam eve gelen misafirlerden birkaçı saygısızlık yaptı ben de dayanamadım cevap verdim Birkaç tanesi evi terk etmek zorunda kaldı aradan bir süre sonra Kendine Yediremeyen o misafirler köyde boş sebeplerle bize dava açtılar Bir de bu kansızlarla uğraştık

Bence bu olay tam Anadolu irfanını özetliyor, cenaze sonrası babasını kaybetmiş aileye böyle yapılan toplumun işte böyle sürünmesi normal.. Gerçekten dünyanın en saçma olayı. Ben de babamı 16 yaşında kaybetmiştim ama biz annemle büyük şokumuzu kaza sonucu vefat ettiği şehirde yaşamıştık, sonra eve gitmiştik. Eğer ilk 2 gün yani büyük şoku yaşarken ben de evde yukarıda twitterda yazılanlar gibi şeyler yaşasaydım gerçekten çok kötü şeyler yapabilirdim. O günleri %100 hatırlayamıyorum ama bir gün hoca dua okumaya gelecekti, ev çok doluydu. Pideyi allahtan bi tanıdığımız almıştı ama servis işi beni de inanılmaz sinirlendirmişti. Garson gibi benden ayran kola gazoz isteyenlere bağırmıştım. Hoca da oç hava sıcak diye parayı mı ne beğenmemişti, ekstra para isteyince tam adama dalıyodum zor tuttular, bi odaya kilitlediler. Hayatlarındaki en önemli insanı kaybetmiş kişilere taziye adı altında yapılan ultra saçma olaylar gerçekten akıl almaz ve pratikte hiç yararı olmayan şeyler. O yemeğe duaya gelenlerin %99 sonraki zamanlarda ne aradılar ne sordular, oraya gelerek insanın acısını da azaltmıyorlar. Sadece 5-10 yakın arkadaşımız yanımızda oldu. Örneğin babamın kazası nedeniyle dava işlerine yardım eden tanıdıklarımız 100 yıl dua edilse kazanılamayacak sevabı kazanmış olmalılar.

Ama güzel bir şeyi de unutamıyorum. Tüm komşular, annemin iş arkadaşları ve diğer tanıdıklarımız inanılmaz miktarda yemekler getirmişlerdi bizim evde yemek yapılmaz mantığıyla. En azından 1-2 hafta dert olmuyor o konu tüm akrabalar evdeyken. Gördüğüm kadarıyla bu adetin olmadığı ve cenaze evinde harıl harıl yemek yapılması gereken yerler de varmış, gerçekten inanılmaz.