Geçen hafta çalıştığım yerdeki x sendikası maaşların yetersiz olduğu yönünde bir imza kampanyası başlattı. Biraz daha makul kabul edilebilir bir maaş almk için yönetime sunulacaktı bu. Çalışan arkadaşların çoğu bu imza kampanyasına katılmadılar. İmza için gezen sendika personeli olan arkadaş neden imzalamıyorsunuz bunun bizim sendika ile ilgisi yok genel bir hak talebi dedi. Yine dinleyen yok. Sonra anladım sizin maaşlarınız fazla diyince imza atmayan bazı arkadaşlar darılmış. Bize taş vurdu diye. Bak o zaman gördüm ki bu gurup vurdum duymaz değil. Vurulunca duyabiliyorlar ama yararlı olacak olan duruşu gösteremiyorlar.
Hak elde etme ve elde ettiği hakkı savunma anlamında çok geri kaldık - veya bilinçli olarak bırakıldık da diyebiliriz.- Ama bunun temelinde hep insanların baş kaldıranın başını kaybedeceği tehdidi ile sindirilmesi olduğunu da unutmamak lazım, bu psikolojiyi yerleştirdiğinizde kitleler üzerinde hakimiyet kurmanız daha kolay. Sendikal hakların ülkede kazanılması zor süreçti, işveren sendikalaşmayı asla istemedi çünkü, çalışanı ekmeğini kaybetmekle korkuttu, sonralarında da bir şekilde sendikalaşma çoğalınca da bu sefer alışmadık götte don durmaz misali sendikalı arkadaşlar haklarının farkında olamadılar maalesef.