Topic: Hiç şehit arkadaşınız oldu mu? (Read 262 times)

Hiç şehit dostum ya da akrabam olmadı fakat bir şehit annesi ile nispeten samimiyetim var, şehit olan oğluyla aynı yaştaymışız bana hep anlatır oğlunu. Gururlu olsalar da çok üzgünler acıları büyük sonuçta bir can gidiyor belki de hayatta ne planları varken bir gecede yok oluyor. Allah rahmet eylesin tüm şehitlere.

Burası kimin toprağı, kimin devleti?

Bu devletin içindekiler Hudut Namustur yazan Semir'in kimsenin bilmediği ev adresini sızdırmadı mı? Bu çocuk sadece "sınır güvenliğini" düşündüğü için emniyet teşkilatına yakın isimler tarafından sopayla dövülmedi mi? Bu ülkenin yarısı yakın atalara, diğer yarısı uzak atalara vefasızlık etmedi mi? Burada bizim arkada bıraktıklarımıza sahip çıkabilecek, onları emanet edebileceğimiz güvenli bir mekanizma yok.

Ölsen -bunun için maaş alıyordu- derler ya da -miting sırasında annenin eline bir ev- verirler.

Dindar, fakir, milliyetçi fark etmez — sistem bir şekilde bizi feda edip çarkı döndürüyor; kutsallarımız çarkın umurunda olmasa bile şov devam ediyor.

Beni ima ederek "hakaret içerikli" 2. mesaj paylaştığın için sana cevap verdim. Yani senin düşüncelerini değiştirmek vesaire gibi bir niyetim yok, sen çarkın bir dişlisisin, devlet tarafından menfaatler uğruna feda edilebilir olarak görülen onlarca insandan birisin. Bu nedenle, düşüncelerine saygı duyuyor ve aynı şekilde senin de benim düşüncelerime hakaret etmeden saygı duymanı bekliyorum. Ben kişisel gözlemlerim üzerine bilimsel ve istatistiksel verileri ortaya koyarak bu devlete olan aidiyetimi neden kaybettiğimi yeterince iyi bir şekilde açıkladığımı düşünüyorum.

Bu aidiyet hissinin kayboluşunun benim hükümeti sevmememden kaynaklı olduğunu düşünüyorsun halbuki demokrasilerde siyasetçiler halkın bir yansımasıdır ve her millet gibi Türk milleti de kendi kişiliğine benzer insanları koltuğa oturtmuştur. Bu gelinen son noktada, aslında hükümeti değil, Türk milletinin çıkarcı ve balık hafızalı "karakteristik özelliklerini" sevemediğimi fark ettim. Yani ben bir Türk milliyetçisi olarak varolanı değil, "hayalimdeki milleti" seviyormuşum bunu anladım.

Sonuç olarak, ben şu an sadece sevdiklerimin milliyetçisiyim.

Allah bütün şehitlerin ailesine, yakınlarına sabır versin.
Ateş gerçekten düştüğü yeri yakıyor.
Bir tek analar ağlıyor.

Hasbelkader bir yere gelen ve bulundukları yerin gücüyle caka satan insan sınıfına konulanlar okusun…
Aslında Hoca Nasreddin asırlar önce söylemişti.
Hoca Kadıdır ve bir yemeğe gider.. Tabii üstünde kadıların giydiği kürk vardır.
Envayi çeşit yemek gelir, bir insanın yiyemeyeceği kadar.
Hoca, “Bu ikramlar bana değil kürke, ye kürküm ye” der… Ve üstündeki kürkü yemeğe tabağına sokar.. O misal..
Ancak, aşağıdaki yazıda çok güzel bir öykü..

Öykü şöyledir:

Eski bir BAKAN’dan konferansta konuşma yapması istenmişti.
Elinde kağıt kahve bardağı ile kürsüye çıktı ve konuşmasına başladı…
Daha bir iki cümle söylemiş iken durdu, kahve bardağından bir yudum aldı ve sonra bir süre bardağı kaldırıp baktı.
Derin bir nefes aldı ve ;
“Biliyor musunuz ne düşünüyorum?” diye sordu…
“Bu konferansta geçen yıl da, hem de aynı kürsüde konuşmuştum…
Tek bir fark vardı; o zaman hala bakanlık görevim sürüyordu.
Buraya gelirken bana business class bileti alınmıştı, hava alanında beni bir limuzin ve eskort araba bekliyordu.
Beni önce bir otele götürmüşlerdi.
Otel müdürü beni otelin kapısında karşılamış ve kral dairesine çıkarmıştı…
Ertesi sabah lobide benim odadan inişimi bekleyen bir heyet vardı…
Beni yine aynı limuzinle bu salona getirmişlerdi…
Özel bir kapıdan içeri almışlardı…
Çok şık bir bekleme odasında konferansı beklerken porselen bir kapta kahve ikram etmişlerdi…
Sonra da beni salona aldılar ve en ön sırada ayrılan yerime geçmiştim”
Eski bakan derin bir nefes aldı, seyircilere gülerek bir süre baktı ve devam etti
“Fakat bu yıl karşınızda bir bakan olarak bulunmuyorum.”
bir an durdu ve sonra;
“Dün buraya kendi ödediğim uçak bileti ile uçtum.
Beni hava alanında kimse karşılamadı.
Otele taksi ile geldim.
Kendi odama kendim çıktım.
Bu sabah buraya otelden yine taksi ile geldim. Kapıdan girerken güvenlikten geçtim, hüviyetimi alıp listede olduğuma emin olmadan salona almadılar bile.
Sonra da bulabildiğim yerde oturdum.
Canım kahve istedi ve görevliye sordum; bana dışarıda kahve makinesi olduğunu söyledi.
Ben de çıktım ve şu gördüğünüz kağıt bardağa kahveyi kendim doldurdum”
Seyirci gülmeye başlamıştı.
“Sanıyorum geçen yıl porselen bardak bana sunulmamıştı.
Makamıma sunulmuştu. Benim asıl bardağım işte bu.”
Konuşmanın bu noktasında gülüp alkışlayan seyircilere kahve bardağını kaldırıp gösterdi.
Alkışlar bitince de şunları söyledi;
“Size verebileceğim en iyi ders bu işte.
Bütün o övgüler, hizmetler, avantajlar rütbeniz, rolünüz, makamınız içindir.
Size ait değildir.
Ve bir gün makamınızı görevinizi bitirdiğinizde porselen bardağınızı halefinize verirler.
Çünkü aslında hep layık olduğunuz kağıt bardaktır.

*Bu metin Simon Sinek’in
“Leaders eat last” (Liderler en son yer) kitabından alıntıdır.

Ben dediklerimin arkasindayim begenmiyorsan yaşama git  . Bu yazdıkların seni haklı çıkarmaz. Sen hâla ülkeyi yönetenlerin icraatlarından bahsediyorsun anlatsan ne yazar. Ben senin sevmediğin Türkiye Cumhuriyeti devletinin bir vatandaşıyım. Mevcut hükümetle yada önceki yönetimlerle bir bağım yada baglantim yok. Beğenmediğin devlet bana zamanında verdiği karşılıksız kredi ile okuyup devlete hizmet etmek üzere görev aldım. Bu beğenmediğim devlete bağlıyım. Devletin varlığı için askere de gittim kaçmadım yani. Evlâtlarımda vakti gelince gidecekler askere cunku benim gözümde devlette diğer kutsallardandır.  Demokraside devleti yönetenler halk seçer. Sen eğer begenmiyorsan gider oyunu kullanır vede secersin birini. Belliki yaşın çok genç toysun. Benim yaşımda bazı şeyleri yaşayıp görecek kadar fazla. Eğitimliyim ve kariyer sahibiyim çok şükür cahil de değilim. Ama söylemleriniz o kadar itici ki neyse. Anlasamicaz sizinle. Onun icin lütfen polemik konusu birşey yazmayın. Kendinize uygun bir devlet bulmanız dileğiyle. Selametle!

Bu milletin uğruna feda olunacak bir millet olduğuna inanmıyorum.

https://twitter.com/Haber/status/1431369402302271489

Bu devletin de uğruna feda olunacak bir devlet olduğuna inanmıyorum.

https://www.bloomberght.com/turkiye-dunyada-en-cok-multeci-barindiran-ulke-konumunda-2282674

Siz işinize gelince kelle dersiniz, bir canı 2 saniyelik haber alt yazısı edersiniz; işinize gelmeyince de şehitlik mertebesi diye şov yaparsınız.

Çıkarcısınız.

Devleti yücelten şehitler-miş, önden buyur.

Ben bu milletten soğumuşum.

Bu devlet, Osmanlı subayı dedelerim öldüğünde İstanbul'daki topraklarımıza sahip çıkmamış. Biri deri fabrikası kurmuş, ötekisi çit çekip minübus durağı yapmış, nenem öldükten iki yıl sonra ölü kadının toprağını satıldı göstermişler. Osmanlı arşivlerinde dosyaları yoketmişler. Davamız on sene sürdü, paramız yok diye kendi tapumuzu alamıyorduk, tapu için gerekli parayı "kripto kazançlarımla" ben ödedim. Öğrenci oldum. Bu devlet bana, benim kız arkadaşıma burs bile bağlamazken yabancılara burs bağladı. Bizim sıralama yapmak zorunda olduğumuz, yapamazsak (para olmasa) okuyamayacağımız okullarda yabancılar yüksek indirimli kayıt yaptırdılar. İstanbul kökenli ben, okumak için Elazığ'a gitmeyi planlarken Rakka'dan gelenler İstanbul'un göbeğinde okudu. Benim, kardeşimin, arkadaşlarımın üniversite sınavına girdiği dönemde soruları çaldılar, mod/medyan ile Türk gençlerinin önünü kestiler. Okuldan mezun olup da "yalayıcı" olmayan arkadaşlarım referanssız iş bulamadı. Her ay kullanmadığımız elektriğin kayıp kaçak bedelini benim babam ödüyor.

Burası Florya. Florya Atatürk Ormanı'nın ve Florya Atatürk Deniz Köşkü'nün olduğu yer. Burası da Florya sahilinin son hali. Türk'e Florya'da taksi yok çünkü senin o sevgili milletin başkasından koparacağı para için Türkleri taksiye almıyor. Senin o sevgili devletin IBB'nin 8. taksi talebini yine reddetti. Devlet ile hükümet kavramları ayrı falan değil, ben ilkokula başladığımdan beri bu kavramlar iç içe.

Bu devlet düşük ve orta gelirli Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarından vergi alıp "yerli oy depolarına" ve "yabancı oy depolarına" sosyal yardım yapmaktan başka hiçbir şey yapmıyor. Bu devlet ne benim, ne de benim sevdiklerimin güvenliğini garanti edemiyor, onlara iyi bir gelecek vaadedemiyor. Burada ekonomi iyi değil, devletimiz kültürümüze saygı bile duymadı. Bilimsel ve istatistiksel olarak "demografi" de geri dönüşü çok zor olan bir yola girdi. Bilim gösteriyor ki, burası "ulus devlet" yapısını kaybetti. O halde bu devletin ana unsuru olan biz Türkler; ulus devlet yapısını kaybetmiş ve artık kutsal olmayan bir devlet için "milli göz boyamalarla" askerlik görevini yerine getirmek, şehit olmak zorunda değiliz. Gerçi senin devletin onu da düşündü, önce vicdani redciliğin önünü açtı sonra da bedelli askerlik denen naneyi çıkarttı.

Fakirler ölürken, zengin buzlu viskisini yudumlamayıp mala vurmaya devam ediyor. Çark dönüyor. Kutuların içi parayla doluyor.

Beğenmeyen de siktir olup gidebilir benim nazarımda. Kimseyle polemige girecek de değilim...

@Lachrymose her toplumda böyle olaylar olabilir beni az çok bilen herkes bu millet uğruna şehit olunmaz kısmında paylaştığın linkteki videoya en çok tepki veren kişilerden birisi olduğumu az çok bilir ama emin ol ben veya bir başkası şehitliği düşünerek heyecanlanıyorsa bunlarda dolayı değil gerçekten insanların içinde anne babalarımız gibi iyi insanlar olduğunu bildiğimiz için Nusaybin’de operasyonlar devam ederken halkın yüzde 90’ının sempatizan olduğunu bildiği halde bize çay kahve yemek getiren yerel halk olduğunu bildiğimiz için bunlar göze alınıyor

Tarih boyunca da böyle olmadı mı mesela kurtuluş savaşı zamanını düşünün Atatürk sizin gibi düşünemez miydi? Yani o dönemde de bağımsızlık için karşı duranlar oldu Çerkez Ethem ayaklanması Demirci Mehmet Efe ayaklanması onlarca yöresel ayaklanma zaten yurtdışından gelmiş düşmanlarla çatışırken gücümüzden güç çalmadı mı biz bunlar için mi bağımsızlık istiyoruz diyip ulusal mücadeleden vazgeçebilirdi ama öyle yapmadı ve bugün ülkemiz toprağımız bayrağımız istiklal marşımız var çok şükür

O yüzden sizi kızdıranlar olsa da onlara karşı yapmanız gereken şey belli hukuki yollarla hak aramak tabi bu örneklerde sizi veya beni direkt ilgilendiren bir saldırı yok ancak toplum nezdinde kamu görevini ifa eden bir kolluğa yapılan bir saldırı var kamu gereken adli süreci başlatacaktır hukuk şimdilerde ne kadar iyi olmasa da bu yüzden var

Ayrıca mülteci konusuna gelince bende karşıyım ama devletin başındaki büyüklerimizin böyle karar aldıktan sonra bize şu an bir şey düşmez zamanı gelince hepsi geri gönderilir inşallah ve o zaman bir an önce gelir inşallah

Yani demem o ki, siz bu ülkenin umudu olan gençlerdensiniz siz de umut kaybederseniz yeni nesiller nasıl büyüyecek? Lütfen böyle düşünmeyin

~