Topic: Hiç şehit arkadaşınız oldu mu? - page 2. (Read 262 times)

Kardeş demenin sakıncası ne onu anlamadım 😂 fikrine tabiki katılmıyorum. Lan demedik, ulan demedik bunlar zaten kaba, evladım gibi lakayt cümle de kullanmadık. Fikrine karşı olduğuğu belirttim. "Bak şimdi hocam" desem saygı cümlesi oluyor da "bak şimdi kardeş" saygısızlık mı oluyor. Öyle anladıysan yanlış anlamışsın. Kaba dil anladıysan ben özür dilerim

Kimse kimseye kardeş diye hitap etmezse daha iyi olur burada fikirlerimizi söylüyoruz fikre katılır veya katılmazsınız ancak ben bu zamana kadar kimseyle muhatap olurken lakayt davranmadığım gibi (varsa olan söylesin özür dileyim) kimse de bana bak kardeş diye cümle kuramaz.

Harici düşüncelerine saygım var kandile Türk bayrağını senden çok ben isterim Nusaybin’de havanlar atılırken orada olan 38 saat aralıksız uyumadan çalışan devletin verdiği görevi layıkıyla yapmaya çalışan eve gitmeden tozun toprağın içinde rezillik yaşayan biri aksini düşünmez zaten

Şehitlerimize Allah'tan rahmet diliyorum. Devlet kutsaldır. Şehitlerimizde devletin bekası için şehit olmaktadır. Ulu önder Atatürk'ün şu lafını sana hatırlatırım.

Devlet iradesi işlemez olursa kişilerin özgürlüğünü koruyacak hiçbir güç ve aracı kalmaz!

Tam değil ama yıllar önce mahallemizde oturan sera da işçi olaraktan çalışan bir abi vardı. Onun şehit olduğunu duymuştum çok üzülmüştüm. Şırnak ta şehit düşmüştü. 90 lı yılların ortasında oldu. Allah rahmet eylesin..

Devleti benim ve senin geriye kalanlar, akrabaların ve akrabalarımız oluşturuyor. Devlet ve hükumet farklı şeyler. Birine kızıp diğerini yok sayamayız. Eğer devlette bir eksiklik varsa önce kendimize kızmalıyız. Yönetim sıkıntısı varsa devlete ve yönetenlere değil kendimize kızmalıyız. Olayı kişiselleştirecek olursak önce kendimize bakmalıyız. Neden biz daha fazla gayret edip onların yerinde olmadık demeliyiz. Görüyorum sizin gibi sıkıntılar çekip ülkeden kaçıp kurtulmak isteyenleri. Ama bu nedir biliyor musun? Ülkesinde savaştan kaçan Suriyelilerin, Afganların yaptığının aynısı. Benim görüşüm Devleti Şehitler yüceltir, devleti kötüleyen onları da kötülemiş olur.

1'i asker, 1'i sivil iki şehit akrabam var.

Bu devlet benim iki akrabamın saçının teli bile etmez.

Bak şimdi kardeş, devletin gizli planları elbette olacak ama yanlış noktadan bakmamak lazım. Şimdi sen zehirli ağacın kendi kendine kurumasını beklersen dallarından yiyen kuşlara acımıyorsun demektir. Ağacı kökten kesersen dal mal vermez. Bitmiş bir örgüte yönetici bulamazsın ancak bitmemiş bir örgütün başındakini öldürürsen yenisi gelir. Böyle beklersen daha çok şehit gelir. Çünkü bu ağacı besleyenler vazgeçmez. Sen çöktü sanarsın çökmez. İçtwn dağıldı sanarsın bir bakaraın yeniden toparlanmış. Yuruğu vurup düşürdüysen kalkmasını beklemeyeceksin, öldü diye arkanı dönüp gitmeyeceksin. Kökten çözüm kandile Türk bayrağı

Şehit arkadaşım olmadı ama çok şehit haberi duyuyoruz önce üzülüyoruz belki ama şehit olmak her kula nasip olmaz. Nasıl olsa bir gün öleceğiz bende şehit olmak isterdim… Tüm şehitlerimize Allah rahmet eylesin ruhları şad olsun. En çokta geride kalan ailelerine üzülüyorum çocuk babasını görmeden kaybetmiş oluyor ve o çocuk için o babanın  yeri doldurulamaz.

Şehit isimleri okullara verilerek yaşatılıyor birde Rize taraflarında üst geçitlere isimleri verilmişti.

Şehitlik gibi yüce bir mertebeye ulaşan bir tanıdığım olmadı. Kutsal bir görevi ifa ederken can veren her insana büyük minnet borcumuz var. Dediğin gibi hocam kalanlar için de kötü. Genç yaşta şehir olanın arkasindan kalanlar için de zor bir hayat. Sizin mesleğiniz polislik galiba. Çok zor bir göreviniz var. Allah size kolaylık versin.

Şehitlik gibi bir makama ulaşan bir arkadaşım olmadı. Geçen gün İnstagram üzerinden şehit nöbeti tutanların hikayesini okumuştum içim acıdı. Badileri veya en yakın arkadaşları şehidin başında nöbet tutarmış. Resmini tutanlarda yakınlık derecesine göre seçilirmiş. Allah rahmet eylesin onlar sayesinde bu vatanda yaşıyoruz.

@Ozkance kandile üs kurmayı devlet bilmiyor mu ? Elbette onlar da biliyor her şeyin bir yolu var zamanında istihbarattaki bir arkadaşla bu mevzuyu konuştuğumuzda bana söylediği şey her şeyi devlet biliyor ancak icraate geçmiyorsa sebepler var en basitinden şu an örgütün beyin takımının neler düşündüğünü biliyoruz onların düşüncelerini önceden okudukça biz daha avantajlı oluyoruz devlet bunları öldürmeyi bilmiyor mu biliyor şu an istedin öldürür ama yerine geçecek kişiler farklı kişiler farklı karakterler farklı beyinler örgütün tümden bitimi onların içini çürüterek olur demişti

Bugün geldiğimiz noktaya bakarsak ona hak veriyorum çünkü örgüt içten çürüyor çocukları dağa kaçıramıyorlar devlet eskisi kadar müsamaha göstermiyor ayrıca silah teknolojisinde İHA ve SİHA kuvvetlerimiz terörist farelere kaçacak delik bile bırakmıyor hepsine şu an kan kusturuyoruz

Zamanında hatalar olmadı mı oldu hele en basiti barış süreci adı verilen gereksiz görüşmelerdi barış sürecinde devletin bir “taraf” olarak PKK ile görüşmesini sindirememiştim hainlerle pazarlığa oturulmaz diyordum her yerde haklı da çıktım bir süre sonra bu itler sözde bağımsızlık bildirisi okudu Hakkari Şırnak Nusaybin’de sonra yerleri mezar oldu tabi

Biraz acı tecrübelerle dolu bir süreç geçirdik burada siyasilerin aldığı yanlış kararların sonuçlarını doğurduğunu gördük. Savaşlarda öyle değil midir siyasiler savaş başlatır vatanın evladı savaşta ölür önünde sonunda tekrar bir barış olur aynı siyasiler fotoğraflar karşısına geçer ve antlaşmayı imzalarken ne kadar mutlu olduklarından bahseder olan 18-20 yaşında ölen çocuklara olur

Hiç şehit arkadaşım olmadı. Ama şehitlerin çok olduğu bir dönemde askerlik yaptım. Askere gitmeden önce hain bir saldırı vardı. Toplum olarak gösteri yapılıyordu ve ben bu gösterilere karşıydım. Çünkü PKK'nın gösteri yapılmaya değmeyen bir illet olduğunu düşünüyordum. Nitekim birisi bana gösteriye katılmayacakmısın diye sorduğunda, "Katılmayacağımı, devletimiz beni Hakkariye'de olsa gönderse şerefsizlerle orada çatışacağımı" söylemiştim. Annem bana sürekli soruyordu asker yerin belli oldu mu diye. Anneme yerim daha belli olmadan defaatle: "Hakkari" diyordum. Nitekim asker yerim açıklandı. Tüm arkadaşlarım batıya giderken asker yerim "Hakkari" çıktı. KTM'ye katılarak Hakkariye gittim. Ben çatışmayı düşünürken beni değişik görevlere verdiler. Orada benimle birlikte gidenlerden şehit olanlar oldu. Hatta ilk gittiğimde Hakkari merkeze polis karakoluna roket atar saldırısı yaptılar. Askerliğim sırasında inşaat halindeki bir yurt binasının temelini bombayla yıktılar. Hergün bindiğimiz araçlardan birine silahlı saldırı düzenlendi. Yani çok çetin bir dönemde gittim. İnanın zerre kadar korkum yoktu. Ancak şunu hiç unutmam, sağlıkçı bir arkadaşımızı ziyarete giden arkadaşım anlatmıştı. Sağlıkçı arkadaşımız ağlamaktan konuşamamış, her gün şehit görmenin psikolojisini mahvettiğini söylemişti.

Askerliğim bitti. Daha sonraki yıllarda çözüm süreci dekidikleri süreç başladı. Ben öyle karşıydım ki bazı siyasiler solaylı yollardan paylaşımşarımdan dolayı beni uyarmıştı. "PKK'lıların vahşi hayvan olduğunu, eğitilemeyeceklerini, bulunduğu yerde gebertilmeleri gerektiğini söylüyordum hep" Nitekim öyle de oldu. Evcilleşmediler. Sonraki dönemde bu bitti. Ama şimdi çözüm sürecinin doğru bir süreç olduğunu düşündüm çünkü devletin elinde şu koz oldu: "Bakın biz size şans tanıdık siz evcilleşmediniz!" Sonrakş yıllarda zaten ciddi operasyonlar düzenlendi ve şu an PKK bitmiş durumda. Ancak ben hala gereken yapılmıyor düşüncesindeyim. Elimde olsa Kandile Pearl Harbor gibi bir saldırı yapar yerle bir ederim her yeri. Ne ABD dinlerim ne Avrupa. Orada da bir üs kurarım. Sınırımızı içeriden ve dışarıdan korurum. İçerdeki vatan hainlerine ise nefes aldırmam.

Söyleyeceklerim bu kadar

benden yaşça biraz büyük olan, aynı sokakta yaşadığımız bir abimiz şehit oldu. ateş düştüğü yeri yakıyor, acılar dünya koşuşturması içerisinde ertesi gün hemen unutuluyor maalesef... yoksa bizim için canını tehlikeye atarken şehit düşmüş olan insanları ahde vefa gereği bir an bile unutmamamız gerekirdi. allah geride kalanlara sabır versin.

Allah şehitlerimize rahmet eylesin diyerek başlayayım. Bugüne kadar hiç şehit arkadaşım olmadı ancak Kıbrıs şehidi amcam var. Allah rahmet eylesin babannemden onu çok dinledim öyle zor ki senelerce bağrında bir ateş parçası gibi yakıp kavuruyor gitmiyor bitmiyor acısı...

Erzincandaki canlı bombayı fark edip durduran ve kadınına soru sorarken arkadaşının araya girmesi ile patlamadan ağır yaralı kurtulan bir arkadaşım var. Çocuğun kafa tasının sol göz yanak kafa tasının öndeki sola gelen tarafı yok. Plastik cerrahi sonucu epeyce düzeltilmiş durumda. Emekli albay maaşı alıyor. Düşünceleri gel git. Bir bakıyorsun seni tanıyor hep tanıyor da bir anda geliyorlar çocuğa başka biri oluyor. Bazan durup dururken abi bi çekilsene diyor soru soracam. Halen patlama anında.

Benim oldu 2016 yılında koskoca bir belediyeye ait çöp kamyonuyla sabaha karşı daldığı emniyet müdürlüğüne yapılan saldırıda Şırnak Cizre’de okuldan bir arkadaşım şehit oldu. Harun çok sevdiğim bir kardeşimdi 5 vakit namazında kimseyi üzmeyen bir kardeşimdi Cizre’ye tayini çıktıktan bir kaç gün sonra şehitlik mertebesine ulaştı 12 şehitten vücut bütünlüğü bozulmayan tek şehit harunmuş çok üzüldüm küçücük çocuğu vardı

Bir diğer arkadaşım Fırat ise silopide shortland tabir edilen yürüyen tabutta yedikleri roketten bir kaç hafta sonra kesilen bacağına rağmen durdurulamayan kan kaybından şehit oldu mükemmel bir çocuktu çok iyi niyetliydi Ayrıca şırnakta çalışmıyordu geçici olarak gitmişti şehit olmaya gitmiş kardeşim

Ahmet Mehmet Oruç tek yumurta ikizleri kardeşlerim Ankara Havacılık daire bombalamasında şehit oldular gırgır şen şakrak kişilerdi beraber doğdular beraber şehit oldular

Bir arkadaşımın abisi beytüşşebapta şehit oldu tek başına 15 teröriste karşı çatışmış lojmanlara düzenlenen saldırıda tek o varmış dışarıdan sıkılan mermiler dağınık olan lojmanın duvarlarından girip abimizi şehit etmiş çocuğunu ve eşini saldırıda banyoya küvete götürmüş daha sonra gelen takviyelerle saldırı bertaraf edilmiş cenazesine gitmiştim

Allah tüm şehitlerimizin mekanını cennet eylesin inşallah bir şehit cenazesi gördüyseniz o anı hayatınız boyunca unutamazsınız ki şehitlerin tabutuna ağır olsun diye taş konulduğunu da biliyorum bulunan bir kaç parmakla DNA testi yapılıyordu öyle içimize oturuyor ki bunlar

Mekanları inancımıza göre cennet evet ama yine de ateş düştüğü yeri yakıyor be siyasiler cenazede en önde saf tuttuktan sonra cenazeden hemen koşar gibi ayrılırlar geriye anne baba ve yüreği yanan eş çocuk kardeş kalır