Topic: ölüm (Read 360 times)

Cem Yılmaz'ın bir esprisi vardı "komedyen cenazesi"
-bu sefer güldürmedi
-ee ölmüüüş 

ölümün güzel yanları çok bence, bi kere o büyük haksızlık yapanlar cinayet işleyenler naneyi yiyor. burada ufak tefek görülen davranışlar sözler hatta duygular düşünceler bile öte tarafta hesaba çekiliyor. yani "doğru adam" olmak öyle kolay değil hem de hiç değil! niyetteki en ufak bir sapma bile aksiyle muamele görüyor.  mesela biri iyilik yaptı ama niyeti "şunlar beni beğensin övsün" gitti o iyilik falan kalmadı hatta azaba bile neden olabilir neyse bunlar ince meseleler

ikinci olarak özellikle yaşlandıkça sevdiklerimiz bir bir öteki tarafa geçiyor, burada kalan sevdiklerimizin sayısı azalıyor, dolayısıyla yaşama sevinci-isteği de azalıyor.

yaşlılık ile birlikte yaşamak güçleşiyor hele maddi imkansızlıklar hastalıklar da varsa hayat çekilmez oluyor, ötenazinin intiharın artma nedenleri...ama yine de insan eceliyle ölmeli, nefes aldığımız müddetçe sabretmeliyiz bence..

bu dünyada çok fazla haksızlığa uğrayanlar, çok iyilik yapanlar var ve bunlar büyük bir ödülü hak ediyor, burada karşılığı asla verilemeyecek ödüller...savaşlarda öldürülen masumlar bebekler, bu ikircikli dünyadan daha iyisini hak ediyor, insanlığa faydalı olmuş alimler mucitler vs

neyse kimse ölümü sevmiyor gibi ama  yaşamın değeri ölümün varlığıyla bilinir
konuyu kilitliyorum

Kapitalist sistemdeyiz. Çalış para kazan ölüm senin neyine derler adama.

yaşamayı beceremedik be kardeşim doğruya doğru bakalım ölümümüz nasıl olacak
eskiden çok hayal kurardım şunu şöyle yapacam bunu böyle...iş realiteye gelince hiç de umduğum gibi olmadı o düşündüklerim muhtemelen ölüm ve ötesi de çok farklı olacak
ölüm =) kabir =) haşir
bu uzun bir yol, arada sırada tefekkür etmek mümkün olduğunca doğru ve iyi bir insan olmaya çalışmak iyilik yapmak önemli zira ihtiyacımız olacak.....kabire girip de törene gelen insanlar uzaklaşınca ölü şöyle bir dikiliverirmiş, kafayı daşa dahtaya vurunca işte o zaman anlarmış öldüğünü. bi çeşit 6. his ( https://www.beyazperde.com/filmler/film-22092/ ) durumları...
ardından yaptıklarının hesabını vermeye başlıyon "kabir hesabı"... zaten daha "giderken" az çok durumlar belli oluyormuş, orayı atlatırsan kıyamete kadar rahatsın kıyamet ve sonrası ayrı bir konu orda da 2 yol çıkıyor hatta 3
1-ebedi cehennem
2-araf (ardından cennet  )
3-cehennem ardından ebedi cennet
4-direkt ebedi cennet

4 oldu silmeye üşendim
bunlar genel hatlar, olacak yani kendimizi nasıl gördüğümüzün bir önemi yok olacak. cennet ya da cehennemin de tabakaları var orda da rahat güzel yerler olacak nispeten kötü yerler de.....çok kötü ya
ne dünyam ne ahiretim için iyi olduğum söylenemez tek yapabildiğim: umut etmek gerçi aksini iddia eden de sıkıntı vardır zaten
hayırlısı bahalım belkim orda görüşürüz

@ZekiBeyy hocam herşey sahte diye yazmışsın. Matrix filminde olan gerçeklik sana vahi olmuş durumunda. Bak aslında bu yaşadığın hayatta herşey aslında yok matrix bunun sana öyle olduğunu söylüyor. Gerçek mi. Gerçek nedir ki. Herkesin gerçeği kendisine.

Bu sene bir şey olmadı falan diye düşünüyordum ama ben de 5 cenazeye katılmışım ve biri yakın bir akrabamdı, mezara ben ve kuzenim indirdik. Hayatına etki etmiş ve güzel anılarının olduğu bir insanı öyle toprağa koyunca çok garip oluyor. Yani bu zamanda bile ortaçağ gibi savaş altında yaşamak zorunda kalanların yanında tabi ki hiçbir şey ama uzak ya da yakın tanıdığınız insanları üst üste kaybetmek kolay değil, başınız sağ olsun wolwoo hocam.

Ayrıca bugün 2016'daki Beşiktaş stadının yanındaki patlamanın yıldönümü haberlerini gördüm. Tüm emniyet çalışanları tabi ki değerli ama İnönü stadı emniyet sorumlusu Vefa Karakurdu'yu görünce tekrar ayrı bir yüreğim parçalandı. Kendisini yıllarca maçlarda ve deplasmanlarda belki 50-100 kere görmüşümdür. İşini iyi yapan ama taraftara saygılı bir emniyet mensubuydu. Şerefsiz teröristlerce bir hiç uğruna hayatını kaybetmiş olması acıya acı katıyor. Tabi ki böyle milyonlarca acı var. Hayatın boş olduğunu bir daha idrak ediyor insan.

Belli deneyimler yaşayıp öleceğimizi bildiğimiz bir bilinçte dünyaya geliyoruz bu bilince sahip olmak en büyük hakikatlerden birisidir bana kalırsa. Doğum ve ölüm arasında yaşanan döngü yada döngülerin içerisindeyiz.

Ölümden korkmak yerine onunla birlikte yaşamayı öğrenmek gerekir ki o zaman olması gereken doğal akışta oluruz gibi.

Aslında dünyadaki her şey sahte bana göre yani yalan dünya dedikleri bu işte bu gün varsın yarın yoksun. Mesela yemek yemeden önce var ama yedikten sonra yok sanki hiç olmamış yaşanmamış gibi günlerde aynı bu günü yaşadık ve bitti sanki hiç yokmuş gibi bunlar derin mevzular fazla düşündükçe bunalıma düşürür. Öleceğini bilerek yaşayan tek canlıyız.

@wolwoo hocam bu ölüm anına belki karşılık gelmez ama bundan 2 sene evvel covid19 sonrası sıkıntılardan dolay bir anjio geçirdim. İşlem esnasında benim kalbi biraz durdurdular. KEndime geldiğim zaman bana yapılan işlerin çok azını hatırlıyorum. Kalbin durma anındaki bilinç kaybını kısmen hatırlıyorum. Sonra beni kendime getirdikleri zamanı da hatırlıyorum. Çok aşırı derecede yorgun ve bir o kadar da hafiftim. Acı falan da yoktu. Sadece hafiflik ve yorgunluk. Diğer taraf bilmem karanlık sanırım.

bazen tek başına çok anlamsız gibi geliyor ama bu hayatta her şeyi deneyimlediğini düşünen insanların kendi tahtalı köy biletlerini kendilerinin alması bile çok şaşırtıcı gelmiyor bana son zamanlarda... doğru yerden bakınca her şeyin bir anlamı var.

yan komşunun gürültüsü, iş yorgunluğu, hayat şitresi,  ıvır, zıvır ve diğerleri derken yattığımız yerde dinlenmek (huzur içinde uyumak) çok fena bir fikir gibi gelmiyor. yaşamak, tabii yaşamak, buna da hayat mı denir (https://youtu.be/W8Uuduw4e0s?t=119) faslını geçersek iyisi ve kötüsü ile bir karşılığa sahip olmalı diyorsak ölüm haklıve geçerli sebeplere sahip tam bir karşılık diyebiliriz...

son aylarda çevremde sürekli birileri ölüyor hem de genç sayılabilecek yaşlarda
yıllarca hasbihal ettiğin, daha dün hatta öldüğü gün gördüğünüz birinin aniden ölmesi insanı etkiliyor
sıra bize geliyor ama bugün ama 40 yıl sonra 100 yıl sonra olsa nolur nasıl olsa gelecek o gün
hayatta bi fark ortaya koyacak bişiler yapmak isterdim tabi iyi müspet manada, lanetlenecek şeyler değil
kendinize iyi bakın iyi biri olmaya çalışın arkadaşlar, mezarda tek başımıza kalacaz az kaldı unutmayın, mutlu olup mutlu etmeye çalışın en azından haksızlıktan uzak durun tabi başta kendime söylüyorum bunları
gerçek hayat ölünce, bu dünyada ego riya kibir...öteki tarafa geçince geri dönüş yok, bu hayatta bazı şeyleri telafi etme şansı varken değerlendirmek lazım 

Ne demiş Elazığlı Polat Alemdar  :

Ölüm, ölüm dediğin nedir ki gülüm. Ben senin için yaşamayı göze almışım.

Türkiye’de yaşamak ölümden daha zor. Geçenlerde annem bir konu anlatırken ölüm kurtuluş, Allah bizi bu dünyada bazılarının eline düşmek zorunda bırakmasın diye dua ettiğini duydum. Yani Türkiye’de insanlar ölümden korkmuyor, öldükten sonra arkamızdan iyi anılmak için çoluğa çocuğa bir şeyler bırakma derdindeler. Yani Türkiye’de klasik hastalık olan arkamdan ne derler cümlesi öldükten sonra bile korkulara yerleşmiş..

güzelleme yapmak gibi olmasın ama ölüm güzel bir şey bence, tek sıkıntı ölüm anı ve other side
yani bi anket yapılmış hani cennet garanti olsa ölmek ister misin diye, baya bi Hayır çıkmış  ulen aysonunu getiremiyor herif, cennet diyor YOHH diyor

Forumun güzel yanlarından birisi de, burada yazılanların gelecekte de okunabilecek olması.Açık kaynak olarak bizlerin bu forumda yazdıkları belki 50 sene sonra daha detaylı araştırılabilir.Her konunun irdelendiği forumda hakkında en az konuştuğumuz şey ölüm.Halbuki en büyük gerçeklikte ölüm.Ölümü düşünmeden yaşamak ne derece doğru bilmem ama ölümün bizi sabırsızlıkla beklediğini -hatta büyük bir sabırla beklediğini- biliyoruz.

aslında konuyu açma nedenim sürekli önümüzde olup da bahsetmediğimiz mevzular olması...mesela günde 8 saat uyuyoruz ortalama ama pek konuşulmuyor. hepimiz uyuyoruz ve hepimiz öleceğiz zaten uyku da ölümün kardeşi gibi...
yani ortalama 30 40 yaşlarindayiz bazılarımız daha büyük öyle pek de bir zamanımız yok, kim bilir yarına bile çıkamayabiliriz. herkesin fikri değerli, farklı bakış açılarından değerlendirmeler oluyor. lets talk

ilksel diyalektik mantık gereği "sonsuz ve kusursuz olan bir hayatı deneyim"lemeden önce "sonlu ve kusurlu olan bir hayatı deneyim"lemenin gerekli olduğunu düşündüğüm için ve "inancım gereği" ölümden sonraki hayata yüzde bir milyon inanıyorum (bkz: inanç). :)

ayrıca, bu hayatta bile pek çok şeyi elimizde ampirik veriler yokken yaptık. en basit örneği ile; günün şartlarında tekerleği icat eden adamın elinde hiçbir ampirik veri yoktu ama iyi bir iş çıkardı. bu yüzden, her şeyi deneysel alana sıkıştırarak mantıksal çıkarımlar yapmanın önünü kapatmak bence doğru bir yaklaşım değil.

öncelikle başın sağolsun kardeşim
hepimiz yakınlarımızı kaybediyoruz (aslında kaybetmiyoruz uğurluyoruz)

öldükten sonra yok olacaksam nasıl anıldığımın ne anlamı var, bana ne kim ne derse desin! kaldı ki dikkate alacağım kişinin kim olduğu da önemli, diyelim ki adam bana düşman, ne derse desin adaletli ve erdemli biriyse belki dikkate alırım

yaşama amacımız çoğalmaksa benim yaşama nedenim yok diyebiliriz ölümü kutsamak! evet oluyor, kör ölür badem gözlü kel ölür sırma saçlı olur ne hikmetse...

Düşünen bir canlı olmamız bizi diğer canlılardan farklı kılmaz. Onların düşünmediğini bilerek hareket etmekde ne kadar doğrudur bilmem. Işıklarda karşıdan karşıya geçen bir köpek ışığın yanmasını bekliyor arkadaş bence biz şimdilik hayvanları anlayamıyoruz.


İnsan haricinde kalan canlıların yaşam amacı neyse bizimde yaşama amacımız odur. O da en basit anlatımı ile çogalmak neslinin devamını sağlamaktır.

Her ne kadar inancım olsada sorgulamadan edemiyorum. Eğitimimin bir kısmını imamhatip okullarında yaptım kendi çapımda kitabımızı okudum kendi çapımdada yorumlamışımdır.  

Yaşamak ne kadar normal ise ölümde o kadar normal bir durumdur ölümü kutsallaştırmaya çalışmak bana göre çok saçma geliyor her ölenin mezarını mermerden yapıp farklı bir kutsal görmek saçmalık bence öldüğünde sadece gömülmeli yok mermer mezar vs gereksiz.

Yaşamımın öncesini bilmediğim gibi sonrasınada bilmeyeceğim. Bırak doğumun öncesini bebekliğini hatırlayan varmı?

Ben ablasını kaybeden biriyim ölümün acılığını kötülüğünü fazlası ile gördüm hissettim burada bana göre ne kadar yaşadığın değil öldükten sonra nasıl anıldığın önemli.

Nasıl yaşadığını insanın kendisi belirler

herkesin ölmemesi durumunda yaşanan birçok duygunun anlamı kalmaz düşünsene sonsuza kadar yaşadığınızı ölmediğinizi hangi kaynak yeter buna? hangi kaynak? bu kadar canlının olduğu ve neslin devamlılığının bir önemi kalırmı? Bu durumda ne teknoloji ilerler ne başka birşey. Bu durumda kaç kişi çocuk yapar? Yav benim 2.5 yaşındaki evladımın gülüşünü dünyaya değişmem. Ben iyili ölümlüyüm.

Birazda teknolojinin bu kadar gelişmesinin sebeplerinden biride ölümdür. Ölümlerdir teknolojiye yönlendiren.  Düşünsene ölüm yok. Çoğu hayatımızı güzelleştiren teknoloji olmazdı.

içim geçmiş
eskiden düğünümü hayal ederdim
ünlü olmayı zengin olmayı olimpiyat şampiyonu hatta amarikan başkanı olmayı mustangle araba sürmeyi özledim anne
Kaç zamandır yüzüm tıraşlı
Gözlerim şafak bekledim
Uzarken ellerim
Kulağım kirişte
Ölümü özledim anne
Yaşamak isterken delice...

Ahiret inancı olmayınca ölümün bir anlamı kalmıyor o zaman korkmanızı gerektiren bir durum da yok çünkü dünyada yaşadığınız yanınıza kar kalıyor ama ahiret inancına sahipsek bu dünyada yaşadıklarımızın karşısında ödüllerimizi yada cezalarımızı düşünürsek gelecekle ilgili özellikle ölümle ilgili bir sürü düşüncelere dalabiliyorsunuz mesleğim gereği acı ama gerçek çok ölü arkadaşım oldu bir kaç tanesinin tabutunu ellerimle sırtladım o zaman anlıyorsunuz dünyanın ne kadar boş olduğunu öte tarafa hiç bir şey götürülmediğini bu bahsettiğim arkadaşlarım 22-30 yaşları arasındaydı onlar dışında bir sürü meslek büyüğü abilerimizin şehitliğine denk geldik şimdi diyorsun ki ben öldükten sonra arkamdan ne bırakabilirim benim için kızımı düzgün yetiştirebilirsem iyi insan yapabilirsem en büyük mirası zaten bırakmışım demektir inançları bir kenara bırakırsak hepimiz insanız ve hepimiz iyi insan olmalıyız zaten yaşadığın kısıtlı bir süre var neden kötülükle geçirelim

evet doğumdan öncesi de ayrı bir bilinmezlik, sanki sırasını bekliyor herkes, geliyor yaşayıp gidiyor....
ölümü bir boşvermişlik bahanesi olarak kullanmamak gerekiyor, madem geldik hayata hakkını vermek lazım, keşke verebilsek, kendi adıma yeterli bulmuyorum.

hayatı istediğimiz şekilde yaşayamıyoruz çünkü nerede doğacağını seçemiyor insan, hangi şartlarda yaşayacağımız belirsiz. ama tabi yurtdışında doğanın da mükemmel bir hayatı olacak diye bir garanti yok, for example: me! bize bahşedilen neyse, o halde ne yapacağımız önemli. bunun yanında çevresel faktörler ve öngörülemeyen bir sürü şeyle birlikte kader çizgisinde ilerliyoruz. daş da düşebilür ayu da çıkabilir güzel şeyler de olabilir.
bi laf var aileni seçemezsin ama kayınpederini seçebilirsin  ama yine de her ne olursa olsun insan bu dünyada tam tatmin olamaz. perfect dünya diye bir şey yok, o öteki tarafta tabi doğru adrese gidersek
yine de hayatta yaşayabileceğimiz en büyük deneyim ölüm ama sadece 1 kez ve geri dönüş yok, açıkçası bu dünyadaki sonumu çok merak ediyorum, sonrası daha da merak konusu...