Topic: Sosyal Yardım Bütçesi (Read 191 times)

Özellikle büyükşehirlerde yaşam engelliler için zulme dönüşüyor. Örneğin görme engelliler için yapılan sarı şeritler. Öyle örnekler var ki kaldırımda yürüyen bir görme engellinin kendisi için ayrılan sarı şeritten yürümemesi daha iyi olacaktır. Mesela sahil kentlerinde yürüyüş yolları ve bisiklet yolları var. Bu yollardan bir tanesini de tekerlekli sandalye kullananlar için ayırsalar engelli vatandaşlarımızın da sosyal aktiviteleri için nefes alabileceği uygulamalar olacaktır. İş icraate gelince maalesef atılması gereken adımlar atılmıyor ama lafa gelince baş tacı yapıyorlar. Çoğu konuda olduğu gibi bu konuda da oldukça gerideyiz.

Özellikle büyükşehirlerde yaşam engelliler için zulme dönüşüyor. Örneğin görme engelliler için yapılan sarı şeritler. Öyle örnekler var ki kaldırımda yürüyen bir görme engellinin kendisi için ayrılan sarı şeritten yürümemesi daha iyi olacaktır. Mesela sahil kentlerinde yürüyüş yolları ve bisiklet yolları var. Bu yollardan bir tanesini de tekerlekli sandalye kullananlar için ayırsalar engelli vatandaşlarımızın da sosyal aktiviteleri için nefes alabileceği uygulamalar olacaktır. İş icraate gelince maalesef atılması gereken adımlar atılmıyor ama lafa gelince baş tacı yapıyorlar. Çoğu konuda olduğu gibi bu konuda da oldukça gerideyiz.

Ama bu konuyu eleştirirken madalyonun öteki yüzüne de bakmak lazım çünkü yine söyleyeceğim; öyle başa böyle tarak..
İster engelliler için olsun, ister bambaşka  amaçlı olsun, resmi istatistik yoktur ama bu ülkede sosyal yardım alanların kafadan beşte biri üçkağıtla, hak etmediği halde alıyordur. Evet hükümet şöyle şöyle yapıyor ama vatandaşın hiç de azımsanamayacak bir bölümünde her yol var, boş bırakırsan "ezan susmaz, bayrak inmez" diye bağıra bağıra her türlü üçkağıdı yapar.

Tasarruf tedbirleri kapsamında önceden bolca dağıtılan genel sosyal yardımlarda giderek azaltılıyor çünkü dağıtacak para kalmadı böyle kesinti yapabilecekleri yerlerden kesmeye devam ediliyor. Engelli bireyleri çok fazla önemsemedikleri için (oy beklentisi olmadığı için olabilir) yardım bütçesini düşük tutmaları normal.
Dil, din, ırk fark etmeksizin engelli bireyleri gözetmek ve yardımcı olmak gerekiyor diye düşünüyorum. Ülkemizde hayvanlara olan sevgi saygı insanlara gösterilmediğini düşünüyorum.

Çevremde çokça duymaya başladım sosyal yardım alan insanların bu yardımlarının azaltılacağı, daha sıkı kontrol edileceği şeklinde mevzuları. Bir kere herhangi bir devlet ne kadar çok insana sosyal yardım verdiği ile ilgili övünemez, bu direkt olarak ülkenin kötü yönetildiğinin göstergesidir, sonrasında ise gerçek ihtiyaç sahipleri dışında siyasi menfaatler için dağıtılan yardımların da varlığı sistemin hem yönetenler, hem de yönetilenlerin bir kısmı tarafından ne kadar yalama edildiğine delalet eder ki bu neresinden bakarsak bakalım daha büyük bir sorundur bence.

Tasarruf tedbirleri kapsamında önceden bolca dağıtılan genel sosyal yardımlarda giderek azaltılıyor çünkü dağıtacak para kalmadı böyle kesinti yapabilecekleri yerlerden kesmeye devam ediliyor. Engelli bireyleri çok fazla önemsemedikleri için (oy beklentisi olmadığı için olabilir) yardım bütçesini düşük tutmaları normal.
Dil, din, ırk fark etmeksizin engelli bireyleri gözetmek ve yardımcı olmak gerekiyor diye düşünüyorum. Ülkemizde hayvanlara olan sevgi saygı insanlara gösterilmediğini düşünüyorum.

@bobita haklsınız hocam, bizim toplum olarak bakış açımız ne ki iktidarın bakış açısı ne olsun. Maalesef bizlerin de toplum olarak bakış açısı o derece keza hatalı. Benim uzmanlık alanım yaşlanma ve yaşlılık. Bir derste hoca şey demişti, bizim ülke de yaşlıdan, engelliden beklentisi temiz, tok ve sessiz olması diye. Onları bir birey olarak görmüyoruz. Kapalı kapılar arkasında temiz ve tok olduklarını bilelim ve sesleri çıkmasın toplum için yeterli. Lakin İspanya'ya Almanya'ya gittiğimde hep fark etmişimdir sokakta, barda, cafede her yerde yaşlı ve engelliler var. Hayatın içindeler. Biz de ise sokakta, cafede veya barda engelli veya yaşlı bir vatandaşımızla karşılaşmak nerede ise imkansız.

Hocam görme engelli vatandaşlarımız için hayati kolaylaştırmak amacıyla kaldırımlara yapılan sarı tırtıklı şeritler var, bu şeritlerin üzerine denk gelecek şekilde araba çekenler mi dersin, önüne denk gelecek şekilde ağaç vs dikenler mi dersin, direkt okuzluk olarak nitelendirilen davranışlara tanık oluyoruz maalesef. hep aynı şeye geliyoruz dönüp dolaşıp, genel olarak ahlaki problemler çok, ayrıca empati eksikliği de olunca işler daha da zorlaşıyor ne yazık ki.

Hocam sana katılıyorum güzel anlatmışsın... Elin gavuru dediğin bir çok ülkenin vatandaşı kimliğinde Müslüman yazmıyor olabilir ama ülkemizdeki Müslümanların çoğundan daha dürüst daha saygılı hareket ediyorlar. Bizlerde destek olacağımız yere köstek oluyoruz kaldırımlarda rampalar ya hiç yok yada çok kötü kullanılması zor birde kendini bilmezler bilinçsiz park yapmaları çok daha fazla sorun oluyor.

Al sana "telefonunu çıhar" dayıların ne dediğini bile anlamadığı ve "boş" diye bokladığı canavar nesil, çocuğun konuşmasından tepeden tırnağa bilinç akıyor.

Engelli konusuna gelirsek, kibarca söyleyeyim, devletin bu konudaki yaklaşımı öyle başa böyle tarak. Yani halkın engelsiz kısmı bu konuya nasıl bakıyorsa yönetim de öyle bakıyor. dolayısıyla bu sorunlar ve yaklaşım ülke çapında homojen değil.
Şöyle örnekleyeyim; biz 7 yıl önce Ankaraa'dan İzmir'e taşındık ve gözünü sevdiğimin "gavur" İzmir'i bu konuda da başkentten çok farklı. Mesela Ankara'da bir engelli tekerlekli sandalyeyle otobüse, metroya vb bindiğinde ama bomboşken tabii ki sıkıntı yok, kalabalıktan bahsediyorum, en iyi ihtimalle tahammül ederler, muhtemelen küçük sesle de olsa söylenirler. Ama İzmir'de "ben biniyorsam, o da biner" anlayışı hakim, kimse "iş çıkışı bu kalabalıkta olacak şey mi kaaşim" demiyor, çünkü tekerlekli sandalyeyle binenin de muhtemelen işten çıkıp eve gitmeye çalıştığını biliyor.
Bunları İzmir güzellemesi için yazmadım, demek istediğim şu, toplum engelli bireylerin kendisinden farklı, eksik, evde ömür doldurması gereken bireyler vb olmadığını idrak ettiğinde her şey farklılaşır. Falanca binada rampa yokmuş vb bunlar tabii ki önemli ama çözülebilir şeyler, esas önemli olan zihniyet.

Tablo ile ilgili yukarıda yazdıklarımın ışığında iğrenç son söze geleyim, engellilere destek hükümete oy getirseydi listenin yukarısında olurduk ama toplumun ciddi bir bölümünün umurunda olmadığı için iktidarın da umurunda değil.

10-16 Mayıs Engelliler Haftası, bu sebeple internette ve konvansiyonel medyada vıcık vıcık paylaşımlar ve kutlamalar görmüşsünüzdür. Bu vicdan mastürbasyonu için yapılan saçma sapan şeyler hiç bir engelli ve ailesinin işine yaramıyor. Aksine işlerine yarayacak şey gelişmiş ülkelerde eşitlik ve fırsatları sağlayacak sosyal devlet uygulamaları. Bu kapsamda 2018 Eurostat verilerine göre, ayırdığımız bütçe Avrupa ülkeleri içinde son sırada. 2018'de Euro 5-6 TL civarında idi. Benim bildiğim Euro'nun artması ile sadece görme engelliler için göz olan bastonlara ulaşmak, tekerlekli sandalyedeki kişiler için sandalyeye ulaşmak, işitme engelliler için işitme cihazına ulaşmak ile ilgili sorunlar yaşıyorlar. Bunun dışında kaldırım ve yolların uygun olmaması sebebiyle sosyal hayata katılımları engelleniyor. Tekerlekli sandalyede bir çift tanıyorum karı-koca tekerlekli sandalye dans sporu ile uğraşıyorlar. 20-30'dan fazla dünya ve avrupa şampiyonlarından madalyaları var. Yurt dışındaki yarışmalara gitmek için, dans için tekerlekli sandalye yaptırmak için kendi ceplerinden harcıyorlar. Çünkü federasyonun onlara verecek bütçesi yok, çünkü bakanlığın onlara verecek bütçesi yok ama nerelere bütçesi olduğunu malum hepimiz biliyoruz.

Son olarak bu konu ile ilgili yaşadığım bir olayı anlatmak istiyorum, bir gün böyle engelliler ilgili bir projede yer alıyorum. Genelde projelere siyasi kişiler gelmez ama projeyi yapan ekip siyasi imiş o yüzden getirmişler bir yetkili abiyi dakikalarca başladı "engelliler bizim kardeşimiz, onlar çok özeller, bizim için çok önemliler, biz engellileri seviyoruz, sevgi engeli aşar filan falan". Projede de bir görme engelli çocuk var, bu yetkili abilerden sonra onunda konuşması var. Çocuk şöyle kafamı açan çok güzel bir konuşma yaptı: "Biz engellileri sevmeyin, benim anam babam, kardeşim, arkadaşlarım, sevgilim sever siz yetkili abiler olarak sosyal devletin gereği eşitlik ve fırsatı sağlayın biz engelliler sizden başka bir şey istemiyoruz. Bizi özel bir noktaya koymanıza da gerek yok, sizin için her vatandaş kadar önemli olalım ve onların yararlanabildiği haklardan yararlanmamızı sağlayın gerisini biz ve çevremiz halleder."

10-16 Mayıs Engelliler Haftası, bu sebeple internette ve konvansiyonel medyada vıcık vıcık paylaşımlar ve kutlamalar görmüşsünüzdür. Bu vicdan mastürbasyonu için yapılan saçma sapan şeyler hiç bir engelli ve ailesinin işine yaramıyor. Aksine işlerine yarayacak şey gelişmiş ülkelerde eşitlik ve fırsatları sağlayacak sosyal devlet uygulamaları. Bu kapsamda 2018 Eurostat verilerine göre, ayırdığımız bütçe Avrupa ülkeleri içinde son sırada. 2018'de Euro 5-6 TL civarında idi. Benim bildiğim Euro'nun artması ile sadece görme engelliler için göz olan bastonlara ulaşmak, tekerlekli sandalyedeki kişiler için sandalyeye ulaşmak, işitme engelliler için işitme cihazına ulaşmak ile ilgili sorunlar yaşıyorlar. Bunun dışında kaldırım ve yolların uygun olmaması sebebiyle sosyal hayata katılımları engelleniyor. Tekerlekli sandalyede bir çift tanıyorum karı-koca tekerlekli sandalye dans sporu ile uğraşıyorlar. 20-30'dan fazla dünya ve avrupa şampiyonlarından madalyaları var. Yurt dışındaki yarışmalara gitmek için, dans için tekerlekli sandalye yaptırmak için kendi ceplerinden harcıyorlar. Çünkü federasyonun onlara verecek bütçesi yok, çünkü bakanlığın onlara verecek bütçesi yok ama nerelere bütçesi olduğunu malum hepimiz biliyoruz.

Son olarak bu konu ile ilgili yaşadığım bir olayı anlatmak istiyorum, bir gün böyle engelliler ilgili bir projede yer alıyorum. Genelde projelere siyasi kişiler gelmez ama projeyi yapan ekip siyasi imiş o yüzden getirmişler bir yetkili abiyi dakikalarca başladı "engelliler bizim kardeşimiz, onlar çok özeller, bizim için çok önemliler, biz engellileri seviyoruz, sevgi engeli aşar filan falan". Projede de bir görme engelli çocuk var, bu yetkili abilerden sonra onunda konuşması var. Çocuk şöyle kafamı açan çok güzel bir konuşma yaptı: "Biz engellileri sevmeyin, benim anam babam, kardeşim, arkadaşlarım, sevgilim sever siz yetkili abiler olarak sosyal devletin gereği eşitlik ve fırsatı sağlayın biz engelliler sizden başka bir şey istemiyoruz. Bizi özel bir noktaya koymanıza da gerek yok, sizin için her vatandaş kadar önemli olalım ve onların yararlanabildiği haklardan yararlanmamızı sağlayın gerisini biz ve çevremiz halleder."