Topic: Yaşlanmaya başladığını hissettiğin o ilk an - page 2. (Read 224 times)
Hergün düşünüyorum bu olayı cidden büyüdük ve olgunlaştık, ben artık işlerin ciddiyete bindiğinde anladım yaşlandığımı eskiden hiç bir şeye kafayı takmazdım ama artık öyle olmuyor. Daha dün gibi hatırlıyorum üniversite yıllarını ama üstünden 4-5 sene geçti.
Bende de bu durum tam olarak var. 20li yaşların güzelliği bir başkaydı çünkü üniversite başlıyor ve mükemmel bir özgürlük var. İnsan liseden çıkınca o özgürlüğü hiç bırakmak istemiyor. Ama hayat böyle maalesef yaşamak için paraya ihtiyaç var ve işe giriyoruz çalışıyoruz. Yaşlandığımızı hissediyoruz ama zaten çalışırken de yaşlanıyoruz. Kaçılamayan bir durum.
Bu düşünce hiç bitmeyecek. 40' a gelince keşke 30 olsaydım dersin. Ben şuan 40 üstüyüm ve ister istemez 30 luklara imreniyorum. Dünya da bu duygular hiç bitmez..40 yaş sendromu en kötüsü.
Ben part time olarak çalışsam da full time hiç calismamistim. 25.12.2017 tarihinde ilk kez full time olarak işe başladığım o gün yaşlandığımı hissettim. Artık öğrenci değildim, üniversiteliler ile takilamayacaktim. Artık muhabbetler vize, final olmayacaktı. Artık muhabbetler atılması gereken mailler, evlenen arkadaşlar veya çocuk sahibi olan çiftler. Yetmez gibi sokakta ki çocuklar artık amca diye seslenmeye başladı. İşe başladığımdan beri hızla yaşlandığımı hissediyorum. Ben tek derdimin vizeler filan olduğu, dersleri kırdığım, geceleri pub pub dolaştığım, hayvan gibi içtiğim (artık vücut iki kadehten sonra yamuluyor) o günleri çok özledim. 30 olmama sayılı çok az kalmışken benim aklım 20 yaşlarım da.
Jump to: