Topic: Tükenmişlik sendromundan nasıl kurtulabilirim ? - page 4. (Read 605 times)

Anlattıklarınıza göre sosyal hayatınız hiç yok. Bir an önce o yataktan kalkıp sosyalleşin. Eğer vaktiniz varsa kesinlikle spora başlayın yoksa aktif olarak fiziksel yorgunluk yaşayabileceğiniz bir işle uğraşın. Dostlar ve aile ile daha fazla vakit geçirin.
Ha bir de köye falan gidin, doğayla haşır neşir olun.

tatile çık.yeni yerleri keşfet ormanı denizi bol olan yerlere gidebilirsin..tarihi dokusu olan yerlere gidebilirsin.oraların enerjileri seni yeniler

aynı durum beni de etkiledi de benimkisi daha çok havalardan dolayı. kapalı havada ne yataktan çıkmak istiyorum yataktan çıksam bile evden çıkmak istemiyorum. onu da geçtim hareket bile etmek istemez mi insan. dizi açıyorum zevk yok müzik dinliyorum keyif yok.

böyle bir döngüye girdiğim dönemlerde ilk duşumu alırım. enerjim biraz olsun yerine gelir. hareketlenmeye başlarım. sonra da sanki özel biyere gidiyormuş gibi hazırlanırım. kendimi tatmin etmem lazım laaan ne yakışıklıyım ben demem lazım sonra ver elini kahveci. kahvemi içerken planlara dalarım. benim pilim bitmiş amacımdam hedefimden şaşmaya başlamışım. onları tekrar toplamam lazım. planlarıma tekrar göz atmam gerekiyor. eksiklerim artılarım gelecekle ilgili düşüncelerim yollarım o yolların neresindeyim sorular sorular.
 
sonra sinema. eğlenceli bir film. kendi başıma giderim filmimi izlerim. en yakın arkadaşlarımla buluşabiliyorsam buluşurum yok buluşma imkanım yoksa telefondan goygoyun dibine vururuz.

diğer güne de bir buluşma ve yine sinema. gecesinde de alkolümü alırım. 3. günü dinlenerek geçiririm.

4. gün kendime gelmişimdir.

Tukenmislik sendromundan kurtulmak icin telefonu,bilgisayari,yani butun iletisim araclarini bir kenara birak natur yasamaya bak.daglara git, denize git,gez dolas.bir ay boyle yasa bak normale doneceksin,

Haftada 60-70 saatlik ağır bir çalışma temposu, 0 iş tatmini, dandik maaş, geleceğimin iyi maaşlı fakat çok sıkıcı olması, ortamın genel ortalamasından farklı bir kişiliğimin olması sebebiyle iş yerindekilerle ortak çok muhabbetimin olmaması vb. derken her gün "allahım nolur bugün son olsun" diye diye, ayaklarımı sürüye sürüye -tamam karşıladıkları için taksiyle gittiğim de oluyordu- işe giderken buldum kendimi. pazar gecesi ofisten çıkmak işten bile değildi, spor yapmayı seven bir insan da değilim, herkes mcfit üyeliklerini, yedikleri salataları, pahalı avrupa seyahatlerini konuşurken öğle yemeklerinde intihar edesim geliyordu. verimim düştü, anlama kapasitemin sınırlandığını farketmeye başladım, ofiste işim bittikten sonra histeri krizlerine girip sabaha karşı mecidiyeköy meydanda ağlayarak taksi beklediğim günlerin sayısı artmaya başlamıştı.

çözüm- işten ayrıldım, evimi değiştirdim, kendi doğum günümde bile beni dışarı çıkartmayı başaramayan yakın arkadaşlarımla tekrar kontak kurdum, kısacası hayata geri döndüm.

tabi ki de herkesin hikayesi farklı ama %100 eminim ki tükenmişlik sendromundan şikayet eden herkes belirli bir "loop"ta kısılıp kalıyor, ve kendi düşünceleri içinde boğulurken o "loop"tan çıkmayı kendi kendine imkansız hale getiriyor. daha doğrusu imkansızmış gibi düşünmeye başlıyor. ama öyle değil.

klişe değil, bu konuda gerçekten herşey "kafada" bitiyor, ama şartlar seni kendi kafanın içini anlayamayacak hale getiriyor dolayısı ile kendin bitiyorsun, tükeniyorsun.

benim çözümüm iş değiştirmekti, ama içine düştüğün o "loop"tan çıkmanı sağlayacak şey belki, artık ilgi göstermediğin eski bir hobin olabilir, asosyale bağladığın için unuttuğun ama hala senin için orada olan arkadaşların olabilir vb.

loop'u kır, tükenmişliğine son ver

spora başlayın bi yerden sonra gelişimi fark ediceksiniz ve buna yoğunlaşacaksınız yavaş yavaşda bu sendrom kayboluyor

Beslenme, egzersiz ve uyku hocam bunlari hayat kalitesini belirliyor.

Size tavsiye edebileceğim öneriler, işten bir süre izin alın ve bulunduğunuz şehirden uzaklaşın. Akrabalarınızın yanına ya da sevdiğiniz arkadaşlarınızın yanına başka bir şehre gidip ortam değiştirmek  mutlaka iyi gelecektir. Uzaklaştığınız bu süre zarfında işinize devam etmek isteyip istemediğiniz sorgulayın. İşinizi sevdiğinizi belirtmişsiniz, belki de sektör aynı kalmak üzere iş yerinizi değiştirmek gibi bir radikal karar alabilirsiniz. Bu kararı tatiliniz bitine kadar vermiş olunuz. Tatiliniz süresince de mutlaka eskiden keyif aldığınız aktiviteleri gerçekleştirin

Dediğin şey çağımızın hastalığı gibi bir şey aslında. Hayatında üç beş bir şeylerin değişmesi lazım ki böyle hissediyorsun. Kadınlar hadi alışveriş yapıyorlar iki süsleniyorlar bi mod değiştiriyorlar da biz erkek milleti için bu durumları aşmak daha zor sanırım 

Aynı durumdan müzdaribim . Belirli zamanlarda iyice bastırıyor bazen oyalanacak birşey buluyorum bir neden buluyorum ama sonra yine hop tekrardan başlıyor . Bende takipteyim bu konuyu.

Bugünlerde kendimi sürekli yorgun, bıkkın hissediyorum. İş yerinde kimseye tahammülüm kalmadı. Yataktan çıkmak dahi istemiyorum. Mesleğimi çok sevmeme rağmen bugünlerde mesleğimden nefret ediyorum. Bu ruh halinden çıkmam için tavsiyelerinizi bekliyorum.